Unesco-Werelderfgoedlocaties In Ecuador

Ecuador is een uitgestrekt land ten westen van Zuid-Amerika dat grenst aan Colombia en Peru. Het heeft vier regio's met verschillende soorten flora en fauna. Het grootste deel van zijn flora leeft onder de beschermde gebieden van de overheid zoals nationale parken en reservaten. UNESCO heeft enkele van zijn parken en reservaten met een spectaculaire biodiversiteit uitgeroepen als natuurlijke werelderfgoedlocaties. Samen met deze zijn andere culturele werelderfgoedsites zoals de stad Quinto die de voortreffelijke prehistorische cultuur en tradities van het land laten zien.

UNESCO-werelderfgoed in Ecuador

Galapagos-eilanden

Gelegen in de Stille Oceaan, bijna 1,000 km van de kust van Ecuador, is de Galapagos-eilanden wereldwijd een van de rijkste mariene ecosystemen, gevormd door de aanhoudende seismische en vulkanische activiteiten die hebben geleid tot de ontwikkeling van ongewone planten en dieren. Ze bestaan ​​uit een totaal van 127-eilanden, eilandjes en rotsen omringd door het Galapagos zeereservaat gecreëerd in 1968 en uitgebreid in 1998, waardoor het een van de grootste zeereservaten ter wereld is. Het reservaat huisvest een gevarieerd onderwaterleven, variërend van koralen tot haaien tot pinguïns en zeedieren die zo op mensen lijken en die duikers kunnen begeleiden. De zeebodem blijft evolueren met de jongste eilanden, de eilanden Isabela en Fernandina. De drie tektonische platen - Nazca, Cocos en Pacific platen ontmoeten elkaar op de oceaanbasis en bieden een locatie voor groot geologisch belang. Het evolutieproces beïnvloedt niet alleen de geologische structuur van het eiland, maar ook de flora en fauna die de adaptieve stralingen vertonen die nog steeds worden uitgevoerd. Endemische fauna van het land zijn de reuzenschildpad, noordelijke soorten pinguïns, aalscholvers zonder longen en de historische vinken van Darwin en de inheemse flora waaronder 500-vasculaire plantensoorten zijn belangrijke toeristische attracties op de eilanden. De belangrijkste bedreigingen voor dit eiland zijn de introductie van invasieve soorten, druk van het toerisme, demografische groei, illegale visserij en slecht bestuur. Wetgeving inzake gecontroleerde visserij en bescherming onder het Galapagos National Park, zijn inspanningen om de eilanden te behouden. De Galapagos-eilanden zijn in 1978 uitgeroepen tot een natuurlijke UNESCO-werelderfgoedlocatie.

Qhapaq Nan Andean Road System

Het wegennet is een uitgebreid Inca-communicatie verdedigings- en handelsnetwerk van wegen en structuren van meer dan 30,000 km, gebaseerd op vier hoofdroutes afkomstig van Cuzco en verbonden met de verschillende andere kleine wegen. Het is naar voren gekomen als gevolg van het feit dat de Inca-gemeenschap de handels- en erediensten probeert te koppelen aan één economisch, sociaal en cultureel programma van het rijk. Het toont de uitstekende technische vaardigheden van de Andes op het gebied van wegtechnologie, gebaseerd op de integratie van de kennis en culturen van de Andes tot een staatsorganisatorisch systeem dat de uitwisseling van politieke, sociale en economische waarden mogelijk maakte, en op hun gemeenschapswaarden en -principes van wederkerigheid, herdistributie en dualiteit. Het is een getuigenis van de Inca-beschaving. De structuren behouden nog steeds hun karakteristieke kenmerken en ontwerp zoals eerder geconstrueerd. Gebruikte materialen zijn steen en aarde, variërend van regio tot regio. Het netwerk bestrijkt in totaal zes landen en dus kwamen de landen samen om een ​​beheerskader te vormen voor de bescherming en het behoud van het culturele wegennet. In 2014 noemde UNESCO het culturele werelderfgoed.

Quito Historic City

De stad werd in 1534 door de Spanjaarden opgericht en werd gebouwd op de ruïnes van de Inca-stad. Het toont een integratie van de inheemse en Europese artistieke tradities die typerend zijn voor de barokke kunstacademie. Gemarkeerd door de verschillende spirituele citadellen, zoals San Francisco, La Merced, San Augustin en San Domingo, draagt ​​de stad niet alleen artistieke waarden, maar ook geweldige decoraties. Het beeldt de juxtapositie af van de creativiteit van de Inca's met het architecturale talent van hun koloniale meesters om uniek en hoogst transcendentaal werk te produceren, goed aangepast aan hun complexe topografische omgeving. De historische gebouwen zijn goed geconserveerd en nieuwe gebouwen worden buiten het koloniale centrum gebouwd. De historische stad kreeg de naam cultureel werelderfgoed in 1978.

Sangay National Park

Het Sangay National Park, gelegen in de provincies Chimborazo, Tungurahua en Morongo Santiago, vertoont een verscheidenheid aan ecosystemen, variërend van tropische bossen tot gletsjers, tot twee actieve vulkanen en de inheemse soorten flora en fauna. Er zijn meer dan 3000 soorten van planten zoals de alpine, natte bossen en bergstreken die voedsel bieden aan de grote verscheidenheid aan fauna zoals de Andes vos, berg tapir, gigantische otter, ocelot, bretel herten pudu en andere ongewone soorten. De meer dan 450-vogelsoorten in het park zijn onder meer de gigantische kolibrie, de kleine WordStar, condor, koninggier en de papegaai met rode gezichten. UNESCO noemde het een natuurlijke erfgoedsite in 1983. In 1992 was het Sangay National Park in gevaar vanwege de grote wegenaanleg en stroperij.

Behoud van de Werelderfgoedlocaties

Deze locaties op het werelderfgoed, samen met het beroemde historische centrum Santa Ana de Los Rios de Cuenca, zijn belangrijke plekken waar de regering van Ecuador trots op is in haar streven om de natuur, cultuur en geschiedenis te beschermen en te behouden die leidt tot duurzaam toerisme. Het land behoort tot de 17 meest diverse landen ter wereld en zijn biologische, culturele en geografische diversiteit is ongeëvenaard. Door middel van de praktijk van het beste programma voor managementpraktijken, bewaart Ecuador zijn fauna en omgeving en beschermt het zijn cultuur.

UNESCO-werelderfgoed in Ecuador