De Cambridge Five was een groep van vijf studenten van de Universiteit van Cambridge die werden gerekruteerd als spionnen. Ze werden gerekruteerd tijdens de Tweede Wereldoorlog, zodat ze informatie konden geven aan de Sovjet-Unie. Anthony Blunt, een van de leden, beweerde dat de Sovjet-inlichtingendienst de studenten niet als agenten had aangenomen totdat ze waren afgestudeerd. De vijf communisten waren toegewijd aan hun vrijwilligerswerk en diensten. De Sovjetunie rekruteerde hen van de meest prestigieuze universiteit omdat ze wisten dat de rekruten op een dag Britse heersers zouden worden en de geheimen van de natie zouden verraden.
Significantie
De Sovjet-Unie kon via de Cambridge Five het hoogste niveau van inlichtingennetwerk van het Verenigd Koninkrijk binnendringen. Zo heeft een van de leden genaamd Guy Burgess 389 uiterst geheime documenten overhandigd aan KGB, de belangrijkste beveiligingsagent van de Sovjet-Unie.
Schade veroorzaakt door de Cambridge Five
De Cambridge Five heeft een grote hoeveelheid gerubriceerde informatie vrijgegeven die privé was voor zowel het VK als de VS. Hun acties hadden ook verwoestende klappen voor de politieke en inlichtingengemeenschappen in deze landen. Vanwege de posities die de leden hadden, was het doorgeven van informatie eenvoudig. Kim Philby werkte bijvoorbeeld voor M16 en had opdrachten in Albanië en Istanbul die toegang gaven tot gevoelige informatie. Later werd hij de secretaris van de Britse ambassade in Washington, DC, waardoor het delen en doorgeven van geheime informatie aan de Sovjet-Unie gemakkelijk was. De Verenigde Staten begonnen zich zorgen te maken over het delen van informatie met Groot-Brittannië.
The Miserable Lives van de Cambridge Five
In 1949 kreeg Kim Philby toegang tot de onderscheppingspunten van Venoma en een agent met de codenaam 'Homer' uit New York goot een document over de Britse ambassade in Washington. De leden werden achterdochtig over de hele beproeving en raakten in paniek omdat ze dachten dat ze zouden worden gepakt. Ze vluchtten een voor een van Washington naar Londen en vervolgens naar de Sovjet-Unie. In de Sovjet-Unie was geen van de leden verwend voor hun inspanningen.
Kim Philby woonde de rest van zijn leven in Rusland, waar hij het grootste deel van zijn tijd alcohol dronk. Guy Burgess bracht ook het grootste deel van zijn tijd door in cafés tot zijn dood op de leeftijd van 52. Het bedrijf van Anthony Blunt werd onthuld door de Margaret Thatcher, de premier van het Verenigd Koninkrijk, in 1979. Zijn ridderschap werd ingetrokken, wat leidde tot zijn ontslag uit academische posities. Hij stierf uiteindelijk in kluizenaar. John Cairncross verloor zijn ambtelijke functie en werd failliet verklaard nadat hij was blootgesteld. Donald Maclean was het enige lid dat geluk vond na de beproeving vanwege zijn passie voor het communisme. De meeste leden leidden een ellendig leven omdat zelfs de Sovjetintelligentie hen niet vertrouwde.
