Haile Selassie werd in 1930 tot keizer van Ethiopië benoemd en regeerde tot de tweede wereldoorlog toen hij gedwongen werd uitgeschakeld tijdens de Italiaanse verovering. Hij riep op tot veroordeling van Italië, die hij beschuldigde van het gebruik van chemische wapens tegen het volk van Ethiopië tijdens de oorlog. Na een decennium in ballingschap, Selassie kwam terug en nam opnieuw als de keizer in 1941 met het doel van het moderniseren van het land sociaal, economisch en educatief. Hij bleef aan de macht tot 1974 toen politieke instabiliteit en werklozen hem uit zijn functie dwongen.
Vroege leven
In juli 23, 1892, werd Haile Selassie geboren op een plaats genaamd Ejersa Gora. Hij kreeg eerst de naam Lij Tafari Makonne (de gouverneur van de Harar) en was de enige zoon van Makonnen die volwassen leefde. Selassie traceerde zijn afkomst terug naar het kind van Sheba's Queen en King Solomon, Menelik I. Keizer Menelik II, die de neef van de Tafari was, droeg geen mannelijk kind dat het over zou nemen, en na de dood van Tafari's vader nam hij zijn zoon (Tafari) als de erfgenaam.
Echter, na de dood van Menelik II in 1913, werd Lij Yasu, de kleinzoon van de keizer, benoemd tot keizer. Vanwege Yasu's banden met de islam slaagde hij er niet in de gunst van de overwegend christelijke bevolking te verdienen; bijgevolg werd hij afgezet in 1916 en opgevolgd door Tafari. Tafari werd door de jongere generatie in Ethiopië gezien als het symbool van hoop en een betere toekomst. Hij vertegenwoordigde Ethiopië in de Volkenbond in 1923, en hij werd de eerste heerser van Ethiopië die naar het buitenland vloog. In 1928 noemde hij zichzelf de koning en na de dood van Zauditu werd Tafari de keizer en gebruikte hij officieel de naam Haile Selassie wat 'Macht van de Drie-eenheid' betekent.
Zijn leiderschap
Haile Selassie leidde de regering, geleid door zijn ambities, waar hij een nieuwe grondwet uitvaardigde, scholen bouwde, de politie versterkte en de macht centraliseerde. Hij verliet het land in 1926 na de inval in Italië en leidde het verzet tegen de Italiaan, eerst door hulp te zoeken bij League of Nations. Selassie wist zijn land terug te winnen met de hulp van de Britten en nam opnieuw de positie van keizer aan. Terwijl de anti-kolonialistische golf over Afrika veegde, opende hij een nieuwe grondwet in 1955 waarin de gelijkheid onder de wet werd geschetst; Selassie behield echter zijn bevoegdheden.
Zijn laatste jaren
Een groot aantal jongeren die werkloos waren, de hongersnood van 1970 en het onvermogen van Selassie's regering om de problemen van het land op te lossen, ondermijnden zijn regel. In februari 1974 voerden de regeringstroepen muiterij vanwege onderbetaling, waardoor de problemen van Selassie verslechterden. Uiteindelijk werd hij uit de macht gehaald en gedwongen tot zijn dood in 1975 in zijn woning te blijven.
Er kwamen valse verklaringen naar buiten waarin zijn dood werd toegeschreven aan natuurlijke oorzaken; Er zijn echter aanwijzingen dat Selassie gewurgd was, mogelijk op bevel van de regering. Een begrafenis werd uitgevoerd in november 2000 en zijn lichaam begraven in Trinity Cathedral van Addis Ababa.
Nalatenschap
Haile Selassie was een toegewijde christen en zijn veelvuldige citaat van de Bijbel leidde tot zijn incarnatie door de Rastafari-beweging. De verschillende herenhuizen van de Rastafari-religie geloven dat hij ofwel een boodschapper van God, de messias ofwel de menselijke belichaming van Jah (God) is. Hoewel zijn belang verschilt van landhuis tot herenhuis, zijn allen het erover eens dat Haile Selassie intrinsiek verbonden is met de Rastafari-religie.
