Vroege leven
Winston Leonard Spencer Churchill werd geboren op de 30th van november, 1874 in het Blenheim Palace, Oxfordshire, Engeland. Als lid van de conservatieve partij was hij tweemaal Brits premier, van 1940 tot 1945, en opnieuw van 1951 tot 1955. Churchill werd opgevoed door een oppas, en zijn vroege opleiding begon op de St. George's School, Ascot bij Brighton, toen hij 7 jaar oud was, ging vervolgens naar Brunswick School en uiteindelijk Harrow School. Op school was hij onverschillig voor zijn studie en verdiende hij slechte cijfers, hoewel hij heel intelligent was. Volgens het Lehrman-instituut werd de jonge Churchill, in tegenstelling tot zijn portret als volwassene, beschouwd als een snotneus, grappenmaker en non-conformist. Vanaf jonge leeftijd was Churchill gefascineerd door het leger en schreef hij zich in aan het Royal Military College, Sandhurst, toen hij begin twintig was.
Aan de macht komen
De politieke carrière van Churchill begon in 1900, na een periode als soldaat en journalist, in welke hoedanigheid hij naar landen als Cuba, Afghanistan, Egypte en Zuid-Afrika reisde. Hij werd gekozen tot parlementslid voor Oldham, maar in 1904 overliep hij naar de liberale partij, waar hij gedurende een decennium steeds verder steeg. Met de Liberale Partij aan de macht was Churchill een van de architecten van de mislukte Gallipoli-campagne (1915-1916) van de Eerste Wereldoorlog, waarin 44,000-geallieerde troepen stierven. Geschonden, Churchill trad af. Tegen de tijd dat de Tweede Wereldoorlog uitbrak, bleek in 1939 dat Churchill's waarschuwingen over het gevaar van Hitler toen hij geen politiek meer was, correct waren. Hij volgde Neville Chamberlain op als premier in 1940, nadat hij door een coalitieregering van alle partijen in het Lagerhuis was benoemd.
Bijdragen
Als premier inspireerde Churchill het VK en haar bondgenoten om tegen Hitler's nazisme te vechten van 1940 tot 1945 tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij smeedde de alliantie van het VK met Josef Stalin, de leider van de Sovjetunie, en Franklin Roosevelt, de president van de VS, om Hitler's nazi-Duitsland en de legers van zijn landgenoten te bevechten. Tijdens de oorlog legden zijn inspirerende en krachtige toespraken de noodzaak van oorlog uit, verbood het defaitistische gepraat en gaf hoop aan een belegerde natie. Toen Londen werd gebombardeerd door Duitse Luftwaffe gevechtsvliegtuigen, bleef Churchill en bezocht hij regelmatig de gebombardeerde locaties. Dit maakte hem geliefd bij de mensen, die hun leider steeds meer als een van hen zagen.
Uitdagingen
Na eerste minister te zijn geworden in 1940, was de grootste uitdaging van Churchill het houden van het moreel van de natie hoog, vooral nadat het Britse leger ontsnapte aan de gevangenneming in Duinkerken. Om te winnen van het nazisme, had Churchill de zware taak om Roosevelt en Stalin ervan te overtuigen zich bij de Britten te voegen in de strijd tegen Duitsland. De VS en de Sovjet-Unie waren niet van tevoren bondgenoten, en Churchill zou de lijm zijn die deze alliantie van drie landen samenhoudt.
Dood en Legacy
Winston Churchill stierf op de 24th van januari, 1965, van complicaties die verband houden met een beroerte. Zijn dapperheid tijdens de Tweede Wereldoorlog etste hem tot beelden van grootheid onder gewone Britten, historici en andere wereldleiders. In 2002, een peiling uitgevoerd door de British Broadcasting Corporation (BBC), zag Churchill de "Grootste Brit" aller tijden, vooruitlopend op namen als Oliver Cromwell, John Lennon, Horatio Nelson, Queen Elizabeth I, Isaac Newton, Princess Diana en Charles Darwin. Churchill's krachtige retoriek onderscheidde hem van andere politici van zijn tijd. Zelfs toen hij in de late 1930s uit het parlement kwam, waarschuwde hij tegen de praktijk van de Britse verzoening van Hitler. Churchill bepleitte democratische idealen en smeedde een speciale Anglo-Amerikaanse relatie over de vijver. Hij was niet verlegen toen het tijd werd om moeilijke beslissingen te nemen, zoals de vernietiging van de Franse vloot opdragen, zodat deze niet in Duitse handen zou vallen in 1940. Hij ontving echter veel kritiek in zijn tijd voor wat volgens sommigen te conservatieve economische standpunten waren, en voor het voldoen aan Stalin's vraag naar controle over Oost-Europa in ruil voor het niet hebben van Griekenland onder de invloedssfeer van de Sovjet.
