Landen Met De Hoogste Bruto Nationale Besparingen

Besparingen betekenen meestal het verschil tussen een inkomen en wat ermee wordt uitgegeven. In vergelijking met de bruto nationale besparingen is de betekenis enigszins anders. De bruto nationale besparingen is niet alleen de besparing van een huishouden, maar het gaat ook om het collectieve vermogen van een bepaalde natie om te sparen, inclusief individuen, bedrijven en de overheid. De manier waarop we een cijfer voor Bruto Nationale Besparingen verkrijgen, is door de consumptieve bestedingen van een land af te trekken van zijn Bruto Nationaal Beschikbaar inkomen. Wanneer deze aanpak wordt uitgevoerd, bestaat het cijfer uit items als totale persoonlijke spaargelden en al die gelden die worden bespaard door bedrijven en overheden. Uitgesloten van dit totaal zijn buitenlandse spaargelden. Een representatie van het uiteindelijke cijfer wordt vervolgens weergegeven als een percentage van het bruto binnenlands product (bbp). Als een negatief getal wordt weergegeven, kan dit vaak een teken zijn dat de economie als geheel meer inkomsten uitgeeft dan zij produceert. Wanneer dit gebeurt, zal er onenigheid ontstaan ​​en mogelijk de nationale welvaart van een land verminderen.

Over de hele wereld weten veel landen een aanzienlijk deel van hun inkomsten te besparen. De landen met de hoogste bruto nationale besparingen hebben meestal bepaalde soorten economisch beleid geïmplementeerd die het mogelijk maken dat dergelijke besparingen haalbaar zijn. Het lijkt erop dat deze besparingen afkomstig zijn van een 'ruwe economie' of een 'opkomende economie'.

Besparingen onder Ruwe Economieën

In een 'ruwe' economie zijn de economische rijkdom en nationale besparingen van het land voornamelijk afkomstig van de winning en daaropvolgende verwerking en verkoop van fossiele brandstoffen, zoals olie of aardgas. Ruwe olie is een natuurlijk product dat kan worden verfijnd om een ​​meer bruikbare creatie te genereren. Bijvoorbeeld, benzine en diesel zijn afkomstig van dit soort bronnen. Het is een niet-hernieuwbare hulpbron, wat betekent dat als het eenmaal is geconsumeerd, het niet langer op natuurlijke wijze kan worden vervangen door de planeet binnen een haalbaar tijdsbestek. Landen als Koeweit en Qatar in het Midden-Oosten vertrouwen op deze ruwe bronnen voor hun inkomsten, die bijdragen aan hogere relatieve besparingen. Qatar is bijvoorbeeld tegelijkertijd een van de hoogste nationale spaargeldleiders ter wereld en houder van de op twee na grootste reserves van aardgas.

Besparingen tussen opkomende economieën

Een ander type nationale economie dat vaak in de hoge relatieve spaargroep past, is dat van een 'opkomende' economie. Doorgaans wordt de wens van een land om naar een meer vooruitstrevende samenleving te evolueren bereikt door de nadruk te leggen op industrialisatie en andere technieken die een snelle economische groei bevorderen. Landen als Saoedi-Arabië en China worden geacht over te gaan van een opkomende economie naar toonaangevende ontwikkelde landen. Het verschil tussen opkomende markteconomieën die veel landen worden geacht te hebben, in tegenstelling tot de meer erkende ontwikkelde markten die gebruikelijk zijn in Oost-Azië, Noord-Amerika en West-Europa, is dat ze doorgaans geen set van strikte wettelijke normen zullen hebben, die kunnen lenen tot hogere besparingen als gevolg van lagere regelgevingskosten. Verder is het gebruik van banken en beurzen in dergelijke economieën erg belangrijk, waardoor hun respectieve capaciteiten om hogere bruto nationale besparingen te behalen, nog groter worden.

Akkoord onder de Praktijken van Top Savers

Landen met de hoogste bruto nationale besparingen lijken doorgaans twee belangrijke gemeenschappelijke aspecten te bezitten: een verlangen om hun eigen financiën en gemakkelijk toegankelijke natuurlijke hulpbronnen te beheren. Hoewel dergelijke praktijken zeer voordelig kunnen zijn, is een algemene reden tot bezorgdheid dat veel natuurlijke hulpbronnen niet kunnen worden vervangen en dat ongereguleerde economieën monopolies en corruptie kunnen kweken. In beide gevallen zien we vaak dat menselijke en natuurlijke hulpbronnen snel uitgeput raken, of het nu gaat om aardolie, werknemerscapaciteiten voor productie en innovatie, of het vertrouwen van investeringen bij buitenlandse en binnenlandse durfkapitalisten.

Wat kan er van wereldleiders in besparingen worden geleerd?

Desalniettemin is het bijzonder inspirerend om te zien dat veel van de landen met de hoogste besparingen afhankelijk zijn van zichzelf en wat ze kunnen creëren. Of ze daartoe nu in staat zijn door effectief financieel management te voeren of door de output van de verwerking van natuurlijke hulpbronnen te vergroten, veel van de wereldleiders in de bruto nationale besparingen geven voorbeelden die andere naties in alle stadia van het ontwikkelingsspectrum zouden kunnen profiteren van kennisname. Door hun middelen en methoden nader te bekijken, kunnen andere landen beter in staat zijn om hun relatieve nationale besparingen te verhogen.

Landen met de hoogste bruto nationale besparingen (als percentage van het bbp)

• Bekijk informatie als een:
• Lijst
• tabel