Bovenop de lijst met dieren met de meeste tanden zijn over het algemeen oceaanwezens zoals dolfijnen en haaien. Het aantal tanden varieert afhankelijk van de soort, maar het is bekend dat stierhaaien ongeveer 1,500-tanden hebben, terwijl sommige soorten dolfijnen wel 250-tanden hebben. Van alle landdieren in de wereld is het gigantische gordeldier (Priodontes maximus) heeft het hoogste aantal tanden. Het aantal tanden varieert van tachtig tot honderd.
Fysieke beschrijving
Het gigantische gordeldier (Priodontes maximus) is de grootste bestaande groep van het gordeldier. Het heeft scharnierende banden die zijn lichaam beschermen. Het heeft ook een aantal drie of vier banden in de nek. Het gigantische gordeldier heeft een donkerbruin lichaam met lichtgele strepen langs de zijkanten. Het hoofd varieert van lichtgeel tot wit van kleur. Gigantische gordeldieren hebben geen haar op het lichaam, maar slechts een paar strengen die tussen de scutes uitsteken. Wat het gewicht betreft, weegt een volwassen gigantische gordeldier tussen 18.7kg tot 32.5kg en varieert van 75cm tot 100cm lang. De tanden van het gigantische gordeldier, zowel kiezen als premolaren, zien er hetzelfde uit. De tanden hebben geen glazuur en groeien constant gedurende het leven van het dier.
Habitat en distributie
Het gigantische gordeldier woont in open gebieden met Cerrado-graslanden. Ze gedijen ook goed in laaglandbossen. Het gigantische gordeldier is dominant in het noorden van Zuid-Amerika. De soorten gedijen ook goed in Paraguay en Oost-Brazilië, hoewel ze zeldzaam zijn. In het zuiden gaat de verspreiding van het gigantische gordeldier zo ver als de noordelijke provincies van Argentinië, waaronder Chaco, Salta, Formosa en Santiago del Estero.
Gedrag
De gigantische gordeldier leeft een eenzaam leven. Omdat ze niet in staat zijn om in een beschermende bal te rollen, verbergt het gigantische gordeldier zich gedurende de dag van roofdieren in hun holen en komt het 's nachts tevoorschijn. Het gigantische gordeldier staat er om bekend grotere gaten te graven dan andere gordeldieren. De ingang van het gat is ongeveer 43 cm breed. Na de bevalling sluit het vrouwelijke gigantische gordeldier de ingang van het gat om de jongeren tegen roofdieren te beschermen.
Dieet
De gigantische gordeldieren graven hun prooi uit met behulp van de voorklauwen. Ze consumeren vooral termieten, maar ze zijn ook bekend dat ze spinnen, mieren en wormen eten, evenals andere kleine ongewervelde dieren. Het gigantische gordeldier heeft een scherp reukvermogen waarmee het zijn prooi kan traceren. Soms voedt het gigantische gordeldier zich met vruchten en vogeleieren.
Weergave
De vrouwelijke gigantische gordeldier heeft twee spenen. Ze brengen per jaar een nakomeling voort. De wijfjes spenen hun jongen op de leeftijd van zeven tot acht maanden. Volgens de recente rapporten is er echter weinig informatie over de reproductie van gigantische gordeldieren. Dit komt omdat hun jongen niet uit het hol komen.
Bedreigingen en instandhoudingsmaatregelen
De gigantische gordeldieren worden bedreigd door hun leefgebied vanwege hun gebruik als vlees. De lokale bevolking pocheert vaak het gigantische gordeldier, omdat het vlees rijk is aan eiwitten. Bovendien verkopen de lokale bevolking deze dieren op de zwarte markt. Vaak sterven de levende tijdens het transport als gevolg van slechte behandeling.
Het kappen van bomen om land te maken voor landbouw heeft ook geleid tot het verlies van hun leefgebied. Dit heeft geleid tot een grote daling van het aantal gigantische gordeldieren.
De rode lijst van de World Conservation Union heeft het gigantische gordeldier ingedeeld als de meest kwetsbare soort in 2002. In de landen zoals Argentinië, Peru, Colombia en Brazilië worden gigantische gordeldieren beschermd door de wet. De handel van het gigantische gordeldier is verboden door de Conventie over de internationale handel in bedreigde diersoorten (CITES).
