De Levant staat voor een uitgestrekt geografisch gebied gelegen in de oostelijke Middellandse Zee. Het gebied dat wordt aangeduid als de Levant heeft geen vaste grenzen en verandert met de tijd. De landen die de Levant vormen, worden gekenmerkt door vergelijkbare taalkundige, culturele en religieuze trekken. Deze landen en regio's zijn Irak, Syrië, Libanon, Cyprus, Turkije (Hatay provincie), Israël, Jordanië en Palestina. Een bredere definitie van de Levant verwijst ruwweg naar het gebied van Griekenland tot Egypte.
De oude geschiedenis van de Levant omvat wat werd bezet door het Akkadische rijk, het Amoritische koninkrijk, Hettitische rijk, Assyriërs, Perzen, Grieken, Seleuciden, Byzantijnen en Arabieren. De term "Levant" werd voor het eerst gebruikt door de Fransen die voor het eerst in de Engelse taal verschenen in de late 15 eeuw om het Franse mandaat van Syrië te beschrijven. De term Levante werd door Italianen gebruikt met verwijzing naar maritieme handel in het oostelijke Middellandse Zeegebied. De Levant kwam uiteindelijk om te verwijzen naar de moslimnaties van Egypte en Syrië - Palestina. Engeland richtte de Levant Company op om in 1581 handel te drijven met het Ottomaanse rijk. De Fransen volgden hun voorbeeld door de Compagnie du Levant op te richten in 1670. De Levant-staten na de Tweede Wereldoorlog wezen op het Franse mandaat boven Libanon en Syrië. In het hedendaagse tijdperk duikt de term Levant op in prehistorische en middeleeuwse verwijzingen.
Etymologie
Het woord Levant werd voor het eerst in het Engels gebruikt in 1497 om te verwijzen naar de mediterrane eilanden ten oosten van Italië. Het komt van de Franse term voor opkomst. De term vindt zijn oorsprong in het Latijnse woord levare wat zich vertaalt naar 'lift, raise'. Het woord levant betekent stijgen of oosten in andere talen zoals het Hongaars, Spaans, Italiaans, Grieks, Germaans of Catalaans. De betekenis van de Levant is in de loop van de tijd aan veranderingen onderhevig geweest. Het wordt gebruikt om de inheemse bevolking van de regio aan te duiden terwijl het in eerste instantie naar de Europese inwoners in de regio verwees. De opname van de Levant in het Engels viel samen met de periode dat Engelse handelaren zich in de Middellandse Zee waagden voor handel.
Politiek, cultuur en religie van de Levant
De bevolking van de Levant wordt geschat op 44,550,926, van wie de meesten Arabieren zijn evenals Joden, Koerden, Armeniërs, Turkmenen en Assyriers. Verschillende religies zijn door de geschiedenis heen in de regio omarmd, vaak afhankelijk van het rijk in macht. Dergelijke religies omvatten het christendom, het jodendom en de islam. In de moderne tijd is de islam de dominante religie, en de meeste aanhangers zijn gelieerd aan soennitische, sjiitische of salafische vertakkingen. Joden in de Levant hebben de uitsluiting geleden en de meesten van hen hebben zich in Israël gevestigd. Levantijnse christelijke groepen in de regio zijn Maronite, Protestant, Oriental, Greek Orthodox en Roman Catholic. Andere christelijke gemeenten zijn de Assyrische Kerk van het Oosten, de Armeense Apostolische Kerk en de Chaldeeuws-katholieke kerk. Sommige landen van de Levant hebben politieke conflicten meegemaakt, meest recent Irak en Syrië. Het probleem van radicalisering heeft in sommige landen ook tot spanningen geleid. Een soennitische militie-groep die de Islamitische Staat van Irak wordt genoemd en Levant heeft de krantenkoppen over de hele wereld gemaakt vanwege zijn ideologieën en gewelddadige aanvallen.
Talen van de regio Levant
De primaire taal die wordt gesproken door de bevolking in de Levant-regio is Levantijns Arabisch of Mediterraan Arabisch. Hebreeuws en Grieks zijn de belangrijkste talen in Israël en Cyprus. Andere gesproken talen in het gebied zijn Turks, Armeens, Aramees en Engels / Frans.
