Omschrijving
Stijgend tot een hoogte van 22,838 voeten, Mt. Aconcagua is niet alleen de hoogste piek in Zuid-Amerika en de zuidelijke en westelijke hemisferen, maar het is ook de op één na hoogste top van de zeven toppen van de wereld. De berg ontspringt in de provincie Mendoza in het westen van centraal Argentinië, en maakt deel uit van het Andesgebergte. De westelijke hellingen van de berg stijgen op uit de kustvlakten van Chili, terwijl de top maar 15 kilometers van de grens tussen Chili en Argentinië ligt. De berg wordt begrensd door de Valle de las Vacas in het noorden en oosten, en de Valle de los Horcones inferieur ten zuiden en westen. In 1983 werd het provinciale park Aconcagua opgericht om de ecosystemen van de bergen en de omliggende gebieden te beschermen.
Historische rol
De naam van Mt. Men denkt dat Aconcagua is ontwikkeld vanuit de Quechuan-naam Ackon Cahuak, wat de 'Sentinel of Stone' in die taal betekent. Mt. Aconcagua is een uitgedoofde vulkaan, met de laatste vulkanische activiteit waarvan men dacht dat ze ergens rond 9.5 miljoen jaar geleden had plaatsgevonden. De botsing van de Nazca-plaat met de Zuid-Amerikaanse plaat gaf aanleiding tot het Andesgebergte, inclusief Mt. Aconcagua. Sporen van de Inca-beschaving zijn ontdekt bij de top van Mt. Aconcagua. In 1985 werd het bevroren lijk van een zeven jaar oude Inca-jongen ontdekt door bergbeklimmers die rondreisden in Aconcagua. Wetenschappelijke studies concludeerden daarna dat de jongen werd opgeofferd als onderdeel van een oud Inca-kindoffer ritueel genaamd Capacocha (betekent koninklijke of plechtige opoffering in Quecha), op januari 14th, 1897, Mathias Zurbriggen, een Zwitserse gids van een Europese expeditie naar de Andes geleid door Mathias Zurbriggen, werd de eerste persoon die de top van Mt. Aconcagua. Naast de Andes werd Mathias Zurbriggen wereldberoemd als een klimmer voor het maken van vele opmerkelijke beklimmingen in de Himalaya, de Alpen en Oceanië.
Moderne betekenis
Elk jaar bezoeken duizenden bergbeklimmers, professionele klimmers en hobbyisten wandelaars Mt. Aconcagua met als doel de berg te verkennen en naar de top te klimmen. Dit genereert aanzienlijke inkomsten voor dit deel van Argentinië via de toeristische sector. De berg is ook bezaaid met gletsjer, met Ventisquero Horcones Inferior, Ventisquero de las Vacas Sur, en de Poolse gletsjer zijn enkele van de prominente gletsjers op en rond deze berg. De gletsjers vormen de hydrologie van de plaats, en zijn de bron van water voor de rivier de Horcones, die op zijn beurt een belangrijke zijrivier is van de rivier de Salado.
Habitat
De ijskoude temperaturen, slechte grond en lage neerslag op Mt. Aconcagua kan een hoge biodiversiteit niet ondersteunen. De vegetatie en dieren in het wild die erin slagen te leven in het gebied zijn aangepast aan de harde en droge klimatologische omstandigheden. Plant dekking op het land is meestal beperkt tot struiken en open weiden, met deze bestaande uit planten zoals geel brandhout, geit hoorn, huecú en ichu. Bergratten, rode vossen en guanaco's worden in overvloed aangetroffen in dit droge habitat. De poema bevindt zich ook in dit leefgebied en is een top vleeseter in deze ecosystemen. Een groot aantal vogels kan worden gezien in de Mt. Aconcagua eco-regio ook, met inbegrip van de condor, paarse adelaar en agachona. De waterlichamen in deze regio worden bewoond door eenden en strandlopers.
Bedreigingen en geschillen
Momenteel accumuleert menselijk afval op en rond Mt. Aconcagua is een reden tot grote zorg voor de autoriteiten die de ecosystemen van de berg beheren. Elk jaar proberen duizenden klimmers de berg te beklimmen en laten tijdens hun beklimmingen hun uitwerpselen en andere afval op de berg achter. De ijskoude temperaturen van de berg voorkomen of vertragen de afbraak van natuurlijk afval, wat leidt tot opeenhopingen van dergelijke afvalstoffen van jaar tot jaar. Dit bederft niet alleen de esthetische kwaliteit van de bergen, maar vervuilt ook de waterlichamen, inclusief de gletsjermeren. De andere grote bedreiging voor de berg is de klimaatverandering en het broeikaseffect, die vooral de gletsjers van de regio treffen. De temperatuurstijging zorgt ervoor dat ze zich terugtrekken en dus de hydrologie van het bergecosysteem negatief beïnvloeden. Net als veel andere gebieden die onder de bergen en gletsjers liggen, dreigen snelle sneeuw en gletsjersmeltingen eerst wijdverspreide overstromingen te veroorzaken en, als ze leeg raken, daarna steeds vaker droge periodes.
