Wanneer Viel Het Inca-Rijk?

Het Inca-rijk was een pre-Columbiaans imperium in het westelijk deel van Zuid-Amerika. Door 1528 overspande het Inca-rijk zich over een oppervlakte van ongeveer 690,000 vierkante mijlen, waardoor het een van de grootste rijken ter wereld was tijdens de 16E eeuw. Binnen zijn grenzen, was het imperium een ​​symbool van diversiteit zowel geografisch als demografisch. Verschillende culturele groepen leefden binnen het rijk dat verschillende religieuze en sociale tradities beoefende. De geografische en culturele diversiteit van het rijk maakte een centrale regering mogelijk waar lokale leiders onder toezicht van Inca-functionarissen opereerden. De Incabeambten antwoordden op de ultieme macht, de keizer. Het Inca-rijk omvatte delen van moderne landen zoals Argentinië, Chili, Bolivia, Ecuador en Peru. Vóór de komst van de Spanjaarden vertegenwoordigde de Inca de koninklijke heersende klasse. De Spanjaarden gebruikten de naam om te verwijzen naar zowel de heersende klasse als de onderwerpen.

De opkomst van het rijk

De opkomst van het Inca-rijk wordt verklaard door verschillende mythen en mondelinge tradities. De Inca worden verondersteld zich in de 12e eeuw te hebben gevestigd in het Cuzco-gebied, Peru. Manco Capac vestigde de eerste Inca-dynastie (het koninkrijk van Cusco) met Cuzco als hoofdstad. De territoriale groei van de Inca-dynastie begon tijdens de 14-eeuw onder leiding van Mayta Capac. Tijdens het bewind van Pachacuti-Cusi Yupanqui viel het Inca-rijk aangrenzende dorpen aan die door geweld overwonnen en soms vreedzaam andere stammen assimileerden. Hij vroeg heersers van naburige stammen om zich vreedzaam bij zijn imperium aan te sluiten met de belofte van overvloedige rijkdom. Weigering van zijn verzoeken resulteerde in militaire veroveringen van het gewenste territorium.

De val van het rijk

De groei van het Inca-rijk ging door tot de 16 eeuw met de komst van de Spanjaarden. Met zijn team van conquistadores ontving Francisco Pizzaro de koninklijke goedkeuring van de Spaanse koningin om het Inca-rijk te veroveren. De komst van de Spanjaarden naar Inca leidde de verspreiding van ziekten, met name griep en waterpokken, waardoor de productie van de arbeidersklasse en de adel afnam. Het ergste effect was de dood van de Inca-keizer die zonen achterliet voor de troon. Opvolgingsgeschillen tussen de heersende familie, onlusten in de nieuw veroverde gebieden en de verspreiding van waterpokken verzwakte het Inca-rijk verder tegen externe aanvallen. Geschillen tussen de zonen van keizer Huayna Capac veroorzaakten de burgeroorlog in de Inca waardoor de Spaanse veroveraars de overhand kregen bij het verkrijgen van steun van de lokale leiders. De Spaanse verovering van het Inca-rijk duurde 40-jaren van 1532. Verschillende veldslagen werden uitgevochten tussen de Inca's en de Spanjaarden die samenwerkten met de inheemse bondgenoten. Deze gevechten omvatten de Slag van Cajamarca in 1532, die Atahualpa werd gevangen en uitgevoerd. Na zijn dood was Manco Inca de keizer tot zijn dood in 1544. Het Spaanse rijk had superioriteit over de Inca's met betrekking tot hun militaire kennis en tactieken, evenals steun van inheemse stammen die een einde wilden maken aan de heerschappij van de Incadynastie. Later veroorzaakte de strijd tussen de Spanjaarden en de Inca's een verschuiving in loyaliteit met partijen die de dood van hun leiders wreekten of in opstand kwamen tegen de Spaanse overheersing. De val van het Inca-rijk eindigde met de executie van alle Inca-heersers en hun families in 1572.