Terraforming van Mars: wat betekent het?
Planetaire engineering is het gebruik van technologie met het doel de globale omgeving van andere planeten te beïnvloeden om hun potentieel om door mensen te worden bewoond, te vergroten. Terraforming verwijst naar de planetaire engineeringtechnologie die het klimaat van planeet Mars zou veranderen en de planeet zou transformeren naar een planeet die de levensvormen op aarde ondersteunt. Een mogelijke manier om dit te veranderen, is het verminderen van overtollige warmte door kooldioxide van het Marsoppervlak terug te vangen in de atmosfeer. Sommige van de concepten die worden voorgesteld voor Mars op Mars zijn momenteel onbetaalbaar met betrekking tot natuurlijke hulpbronnen en economische kosten, terwijl andere aantoonbaar beter haalbaar zijn en haalbaar zijn met toekomstige technologie.
Hoe is het mogelijk?
Terraforming Mars zou drie belangrijke met elkaar samenhangende veranderingen teweegbrengen: het opbouwen van de atmosfeer, het verhogen van de temperatuur van Mars en het opbouwen van de magnetosfeer. De atmosfeer in Mars is dun en heeft een extreem lage oppervlaktedruk in vergelijking met de atmosfeer van de aarde. De atmosfeer is voornamelijk gemaakt van koolstofdioxide, een bekend broeikasgas, en zodra Mars begint te verwarmen, kan de koolstofdioxide helpen om thermische energie nabij het oppervlak van Mars te houden. Bovendien moet tijdens het verwarmen meer koolstofdioxide in de atmosfeer worden geïntroduceerd door de bevroren reserves op de polen om het broeikaseffect te verbeteren. De twee operaties van het bouwen van de atmosfeer en het grillen ervan zou een symbiotische verbetering ten gunste van terrforming bieden. Vanwege een gebrek aan magnetische velden is het echter een uitdaging om de atmosfeer strak te houden. Het basisplan voor het maken van een leefbare omgeving op Mars is om voldoende broeikasgassen in de atmosfeer van Mars in te brengen door een cyclus van opwarming, het smelten van de poolkappen en het vrijgeven van koolstofdioxide. Op basis van dit plan wordt geprojecteerd dat wetenschappers Mars in ongeveer 100,000 jaren volledig konden terra-vormen.
Motivatie achter Terraforming
Sommigen beweren dat de groeiende menselijke bevolking van de Aarde meer middelen en alternatieve oplossingen nodig heeft, wat leidt tot het idee om andere planetaire lichamen te koloniseren die dezelfde kenmerken hebben als de Aarde, zoals Mars en de Maan. De planeet Mars is de meest aardachtige van alle planeten in het zonnestelsel en heeft misschien een nog meer aardachtige omgeving door de hele geschiedenis gehad, met een theoretische dikke atmosfeer en veel water dat miljoenen jaren verloren was gegaan. De nabijheid van de planeet in combinatie met de gelijkenis van Mars met de aarde maakt het het meest haalbare doelwit voor het maken van een terra in het zonnestelsel. Ethische overwegingen van terraforming omringen de mogelijke verplaatsing of uitsterving van het inheemse leven, zoals de microbiële, als een dergelijk leven bestaat, en de vraag of het het recht van de mens is om hun bestaan uit te breiden naar de buitenaardse.
Uitdagingen voor Terraforming
Er zijn aanzienlijke uitdagingen bij het proberen Mars te terravormen, met name de belangrijkste omgevingsfactoren van luchtdruk en lage zwaartekracht. De zwaartekracht aan de oppervlakte van Mars is bij 38% die van de planeet aarde en het is niet bekend of het voldoende is om problemen als gevolg van gewichtloosheid te voorkomen. Sommige van de problemen ervaren door astronauten die gewichtloosheid hebben ervaren, omvatten braken, misselijkheid, lethargie, hoofdpijn, duizeligheid en algemene malaise. Andere extreme gevallen omvatten spieratrofie, skeletafbraak, herverdeling van lichaamsvloeistof, vertraging van het cardiovasculaire systeem, verminderde productie van rode bloedcellen, verzwakking van het immuunsysteem, verstopte neus, evenwichtsstoornissen, slaapstoornissen, verlies van lichaamsgewicht en gezichtsvermogen problemen onder andere complicaties. De oppervlaktedruk op Mars is extreem laag, ver onder de kritische Armstrong-limiet van 6kPa, wat betekent dat blootgestelde lichaamsvloeistoffen zoals tranen, speeksel en de bevochtigingsvloeistof in de longblaasjes in de longen zullen wegkoken.
