De juli-crisis was een van de belangrijkste gebeurtenissen die het begin van de eerste wereldoorlog hebben gekatalyseerd. De moord op aartshertog Franz Ferdinand, de erfgenaam van de Oostenrijks-Hongaarse troon, leidde ertoe dat het land onderzoeken bestelde over het koninkrijk Servië dat zou samenwerken. falen waaraan Oostenrijk-Hongarije Servië zou binnenvallen. Oostenrijk-Hongarije had de hulp van Duitsland nodig om zijn bedreiging reëel te maken, maar Rusland was ook bereid om Servië te helpen verdedigen. Vanwege de toenmalige machtspopulaties en allianties, zou de keten van conflicten uiteindelijk Frankrijk en het VK omvatten. Degenen die de moord hebben uitgevoerd, wilden alle Zuid-Slavische gebieden verenigen die buiten de regels van Servië of Montenegro lagen. Wat volgde was een reeks diplomatieke vergaderingen en discussies in de maand juli die geen vruchten afwierpen.
De moord
In juni woonde 28, 1914, Ferdinand een militaire oefening bij in Bosnië, die Oostenrijk-Hongarije had bijgevoegd in 1908, zonder te weten dat Danilo Ilić zes gewapende irredentisten had geïnstalleerd; vijf Serviërs en een Bosnische moslim om hem te doden. De Servische majoor Voja Tankosić had Nedeljko Čabrinović opdracht gegeven om een bom te laten ontploffen en kaliumcyanide te nemen om gevangenname te voorkomen. Dat deed hij allemaal, maar Ferdinand was ongedeerd en de cyanide maakte Čabrinović alleen maar ziek. Tijdens de arrestatie en ondervraging van Čabrinović heeft Gavrilo Princip Ferdinand en zijn vrouw vermoord en gedood. Hoewel Princip ook cyanide heeft genomen, is het hem niet gelukt. De eerste verklaring van Servië was een ontkenning van de betrokkenheid en beweerde dat het Oostenrijk-Hongarije had gewaarschuwd voor een mogelijke moord hoewel er een heerlijke sfeer heerste in Servië.
onderzoeken
Oostenrijks-Hongaarse en Duitse functionarissen deden een verzoek om de Servische en Russische betrokkenheid te onderzoeken toen bleek dat Tankosić de huurmoordenaar had geïnstrueerd. Dit verzoek kwam nadat een van de moordenaars gearresteerd was en details gaf over de Servische betrokkenheid en een vergadering die ze in Frankrijk hadden. Servië weigerde een reeks eisen van Oostenrijk-Hongarije en Duitsland te honoreren die de spanningen moesten verminderen in de tijd dat Rusland een alliantie vormde met Roemenië, Bulgarije, Servië, Griekenland en Montenegro tegen Oostenrijk-Hongarije. Al die tijd was Duitsland meer dan voorbereid op oorlog en wilde Oostenrijk-Hongarije Servië zo snel mogelijk aanvallen, zodat ze Rusland en Frankrijk konden verrassen.
The Ultimatum and Serbian Response
Oostenrijk-Hongarije ontwierp een ultimatum dat Servië niet kon accepteren, zodat ze ten oorlog konden trekken. Het ultimatum van tien punten eiste het onderdrukken van anti-Oostenrijks-Hongaarse sentimenten in Servië, het verwijderen van specifiek militair personeel, de acceptatie van Oostenrijks-Hongaarse agenten in Servië en het betrekken van hen bij de berechting van de moordenaars, waarbij werd uitgelegd waarom de topambtenaren van Servië vijandig tegenover Oostenrijk staan -Hongarije, en Oostenrijk-Hongarije op de hoogte te brengen van elke stap die genomen wordt om het ultimatum te implementeren. Servië had 48 uren om te antwoorden. Het antwoord van Servië was controversieel met sommige historici die beweerden dat het instemde met alle ultimatums, terwijl anderen beweerden dat Servië een slimme brief opstelde die blijkbaar instemde met een deel van het ultimatum, terwijl het, realistisch gezien, een zeer geparfumeerde afwijzing was. Groot-Brittannië deed bemiddelingspogingen om de oorlog een halt toe te roepen terwijl Duitsland leiding gaf aan een propagandamachinerie die berichten in diskrediet bracht dat het deelnam aan het opstellen van het ultimatum.
Oorlogsverklaring
Oostenrijk-Hongarije verklaarde in juli de oorlog aan Servië 28, 1914, op 11: 00 ben. Rusland gaf opdracht tot gedeeltelijke mobilisatie in zijn districten die grenzen aan Oostenrijk-Hongarije, terwijl de militairen van Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië op stand-by stonden. Diplomatieke vergaderingen die volgden, betroffen beschuldigingen en bedreigingen tussen Oostenrijk, Duitsland, Groot-Brittannië, Frankrijk en België met vermeldingen van niet-spelers zoals Italië en Luxemburg. Tijdens de bijeenkomsten had Rusland zijn leger op scherp gezet en op orders gewacht. In augustus verklaarde 1, 1914, Duitsland de oorlog aan Rusland en de volgende dag kreeg het de macht over Luxemburg en gaf België een ultimatum met het verzoek om vrije doorgang voor zijn leger op weg naar Frankrijk. België weigerde en op augustus 3 verklaarde Duitsland de oorlog aan België en Frankrijk. Duitsland toegewijd casus belli toen het de neutraliteit van België en Luxemburg schond en om deze reden, verklaarde Groot-Brittannië de oorlog in augustus aan Duitsland 4. Oostenrijks-Hongaarse oorlogsverklaring aan Rusland in augustus 6, 1914, was het laatste evenement dat leidde tot de Eerste Wereldoorlog.
