Verticale migratie is de beweging van bepaalde organismen zoals zoöplanktonons, zowel naar boven als naar beneden in zee- of zoet water. De verticale beweging kan seizoensgebonden, ontogenisch of in een cyclus elke 24-uren worden uitgevoerd. Plankton moet echter langs de waterkolom bewegen om voedsel van het wateroppervlak te halen of om aan roofdieren te ontsnappen. De migratie heeft een aanzienlijke impact op mesopredators en apex-roofdieren door de toegankelijkheid van de prooi te moduleren.
Ontdekking van verticale migratie
Op het hoogtepunt van de Tweede Wereldoorlog kwamen onderzoekers van de University of California Division of War (UCDWR) erachter dat er een echolood was die een unieke weerkaatsing aangaf. Aanvankelijk schreven ze het toe aan agentia voor het verspreiden van waterlagen of de aanwezigheid van de onderzeeër van een vijand. Toen de marineofficieren van de VS sonarmetingen in de oceaan deden, hoorden ze de diepe verstrooiingslaag (DSL). Alle betrokken partijen werkten samen met biologen en ontdekten dat de weerkaatsingen verband hielden met verticale verticale migratie. De echo-sounder detecteerde verticale bewegingen van zeedieren die dichte groeperingen konden vormen die leidden tot het creëren van een valse zeebodem.
Soorten verticale migratie
Er zijn drie soorten verticale migratie, namelijk diel, seizoensgebonden en ontogenetisch.
Diel-migratie
Diel is de meest voorkomende vorm waarbij organismen dagelijks door de diepten van de waterkolommen bewegen. Zooplanktons migreren nachtelijk door op te stijgen naar het wateroppervlak in de schemering en vervolgens af te dalen naar de diepte van het water bij zonsopgang. Er is een omgekeerde migratie waarbij organismen gedurende de dag opstijgen naar het wateroppervlak en zich terugtrekken naar de diepte van het water bij het ondergaan van de zon. De derde vorm van diel-migratie, hoewel niet gebruikelijk, omvat verschillende beklimmingen en daalt af in een enkele 24-uurperiode.
Seizoensmigratie
Seizoensmigratie is waarbij zooplanktons worden gevonden op verschillende waterdieptes, afhankelijk van of het winter of zomer is, terwijl ontogenetische classificatie waarbij organismen in verschillende stadia in verschillende stadia van hun levenscyclus leven.
Ontogenetische migratie
Ontogenetische migratie verschilt van de doorlatende twee doordat het niet afhankelijk is van dagelijkse of seizoenspatronen. Ontogenetische migratie vindt daarentegen plaats tijdens verschillende levenscycli van organismen waarbij ze tijdens bepaalde cycli op verschillende diepten leven.
Wat stimuleert verticale migratie?
Verticale migratie kan worden beïnvloed door ofwel endogene factoren of exogene factoren. Een endogene donor komt van binnenuit het organisme, terwijl een externe factor wordt bijgedragen door de omgeving. Voorbeelden van endogene factoren zijn biologische ritmes die worden gedicteerd door de biologische klok, het geslacht van het organisme of de lichaamsgrootte in verhouding tot het predatierisico. Voorbeelden van exogene stimuli zijn zoutveranderingen, beschikbaarheid van licht en zuurstof, getijdenpatroon, detectie van kairomonen van predatoren, zwaartekracht en een atmosferische druk.
Redenen voor verticale migratie
De belangrijkste redenen voor verticale migratie zijn om roofdieren te vermijden en naar voedsel te zoeken. Zooplanktons migreren ook overdag naar beneden, omdat een bepaalde watergradiënt riskant kan zijn om te verblijven. Energiebesparing is een andere reden. Sommige zooplankton zijn erg klein en hebben hoge metabole reacties. Ze kunnen energie besparen door ze met warm water te voeden en vervolgens terug te trekken naar koelere streken. Organismen kunnen de migratie gebruiken om voedselpatches te vinden en ultraviolet (UV) licht te vermijden. Mariene micro-organismen zullen ook meer gedijen in minder transparant water, waar ze de drijvende krachten zijn achter DVM (Diel Vertical Migration).
Gevolgen van ongebruikelijke gebeurtenissen bij verticale migratie
Het optreden van een ongewone gebeurtenis kan het migratiepatroon drastisch veranderen. Een voorbeeld is gevallen waarbij de zon om middernacht in het arctische gebied verschijnt en daardoor het migratiepatroon van planktonische 24-uren beïnvloedt. In de zomer ervaren sommige streken van de aarde langere dagen zonlicht. Het optreden van een zonsverduistering leidt tot een drastisch verminderde intensiteit van het licht en overdag wordt het migratiepatroon van zoöplanktons beïnvloed.
