Giant Isopod Feiten - Animals Of The Oceans

Giant Isopods behoren tot de Clade Euarthropoda, klasse Malacostraca, en bestellen Isopoda. Er zijn twintig soorten gigantische isopoden waaronder Bathynomus affinis, Bathanteus giganteus, Bathynomus brucei, Bathynomus bruscaien Bathynomus crosnieri onder andere. De soorten Bathanteus giganteus is aantoonbaar de grootste isopod wereldwijd. Deze isopoden zijn naaste familieleden van garnalen en krabben. In 1879, de Franse zoöloog, werd Alphonse Milne-Edwards de eerste man die duidelijk het geslacht van gigantische isopoden definieerde uit monsters die hij en zijn collega uit de Golf van Mexico verzamelden. Reuzenodenpotigen zijn een goed voorbeeld van abyssaal gigantisme (diepzee-gigantisme), waar dieren die in de diepe zee wonen groter zijn dan hun verwanten die in ondiepe wateren leven.

Fysieke beschrijving

Deze soorten zijn in twee groepen, reuzen en superreuzen. Reuzen hebben volwassenen die tussen 3.1 en 5.9 inches lang meten, terwijl supergrote volwassenen tussen 6.7 en 19.7 inches lang zijn. De maximale lengtes en gewichten voor een superreus zijn respectievelijk dertig centimeter en 3.7 lb. De vormen van deze soorten lijken op die van hun landverwanten, de pissebed. De as die hun ventrale en dorsale zijden verbindt, wordt gecomprimeerd en een stijf exoskelet met overlappende segmenten beschermt hun lichamen. Enorme isopoden kunnen ook opkrullen in een balachtige vorm, waardoor de harde schaal wordt blootgesteld aan bescherming. Bathynomus hebben grote samengestelde ogen die ver uit elkaar staan op het hoofd en ze hebben ook ongeveer 4,000 ommatidia-eenheden. Deze soorten hebben twee paar antennes op het hoofd, zeven paar borstpoten en vijf segmenten van de buik. De eerste twee paar poten zijn voor het vasthouden en dragen van voedsel naar de kaken, en de andere paren zijn om te zwemmen. In kleur kunnen isopoden licht lila of roze zijn.

Gedrag

Reuzenplevieren zijn zachte voeders. Onderzoekers geloven ook dat gigantische isopoden in een constante staat van semi-winterslaap leven, waarschijnlijk omdat ze de tijd nemen tussen de maaltijden door de lage toevoer van voedsel in hun habitat. Naast de samengestelde ogen gebruiken gigantische isopoden ook andere zintuigen in de antennes om te communiceren en te bewegen.

Habitat en bereik

Reusachtige isopoden leven tussen 550-poten en 7020-voeten diep, maar er is een kans dat sommigen dieper in koudere wateren leven. De meeste isopoden geven de voorkeur aan klei of modder, waar ze ook onderdak vinden en zich verbergen voor roofdieren. Deze vissoorten leven meestal in de Stille Oceaan, voor de kust van Japan en ook in de Zuid-Chinese Zee. Sommigen wonen ook in de Golf van Mexico, het Caribisch gebied en de West Atlantische Oceaan tussen Brazilië en Georgië.

Dieet

Aanvankelijk werd aangenomen dat ze scavengers waren, maar recent bewijs suggereert dat ze ook dieren zoals sponzen eten. Bovendien kunnen ze lang blijven zonder te eten, maanden of zelfs maximaal vier jaar, maar wanneer ze honger hebben, eten ze veel tegelijk. Ze eten ook krabben, garnalen, vissen en walviskarkassen. Sommige exemplaren die uit de Golf van Mexico werden gehaald, ontdekten plastic in de maaginhoud, hoewel het niet duidelijk is of ze zich voeden met plastic.

Weergave

De meeste soorten planten zich voort in de lente- en wintermaanden, misschien vanwege het ontoereikende voedsel in de zomer. Mannetjes hebben twee gespecialiseerde orgels; witte aanhangsels op de top die sperma en appendices aan de onderkant dragen, die het sperma naar de vrouw overbrengen. Het mannetje injecteert sperma overal op het zachtere vrouwtje nadat ze heeft geruïneerd. Vrouwtjes van de reproductieve leeftijd hebben een broedbuidel (marsupium) die twintig tot dertig eieren bevat wanneer ze seksueel actief zijn en het is waar de jongen uitkomen en eruit komen als miniaturen die mancae worden genoemd. De eieren hebben meestal een diameter van 0.51 inches. Vrouwtjes eten niet tijdens de broedperiode en hebben beperkte activiteit om energie te sparen.