Definities van organische en anorganische verbindingen
Een organische verbinding verwijst naar chemische stoffen die koolstof in hun structuur bevatten. De koolstof die in levende organismen aanwezig is, maakt het organisch, maar andere elementen zoals waterstof, zuurstof en stikstof kunnen ook aanwezig zijn vanwege de koolstofbruggen.
Aan de andere kant definiëren wetenschappers een anorganische verbinding als een die geen koolstofmoleculen heeft. Ze hebben de neiging om te worden gesynthetiseerd door geologische systemen en afgeleid van mineralen. De productie van deze verbindingen gebeurt via menselijke interventies of experimenten van laboratoria.
Organisch voedsel
De termen organisch en anorganisch worden ook landbouwkundig gebruikt om te verwijzen naar voedsel. Biologisch voedsel is voedsel dat wordt verbouwd zonder sporen van chemicaliën zoals herbiciden, pesticiden, meststoffen, rioolslib en ioniserende stralingen. De productie van biologisch voedsel vereist het gebruik van natuurlijke bronnen zoals gewasresten en compostmest. Anorganisch voedsel is echter wat boeren laten groeien met behulp van door de mens gemaakte meststoffen.
Verschillen tussen organische en anorganische verbindingen
Ten eerste worden organische verbindingen geproduceerd door en meestal geassocieerd met levende organismen. Ze zijn vaak het resultaat van menselijke activiteiten, terwijl niet-levende processen anorganische verbindingen produceren. Daarom is het gebruikelijk om te ontdekken dat organische verbindingen vetzuren, lipiden, eiwitten en enzymen bevatten die worden aangetroffen in de cellen van levende organismen, terwijl anorganische verbindingen zouten en metalen bevatten. Ten tweede bevatten organische verbindingen metaalatomen, terwijl de anorganische verbindingen niet de metaalatomen hebben. Ten derde bestaan organische verbindingen uit koolstofatomen samen met waterstofatomen die koolwaterstoffen vormen. In tegendeel, anorganische verbindingen bezitten noch waterstof noch koolstof.
Tenslotte hebben alle organische verbindingen koolstof zonder uitzondering. Er zijn echter enkele anorganische verbindingen die koolstof bevatten. Koolmonoxide heeft bijvoorbeeld koolstofatomen, maar het is niet voldoende om het onder organische verbindingen te classificeren. Hetzelfde geval is van toepassing op koolstofdioxide. Daarom is er een uitzondering op de algemene regel als het gaat om anorganische verbindingen.
Voorbeelden van organische en anorganische verbindingen
Enkele voorbeelden van organische verbindingen omvatten sucrose en methaan. Sucrose, beter bekend als suiker, heeft een chemische naam geschreven als C12H22O11. De elementen die suiker vormen zijn koolstof, waterstof en zuurstof. Als gevolg hiervan komt suiker in aanmerking om een organische verbinding te worden genoemd. Evenzo methaan (CH4) heeft ook koolstof- en waterstofcomponenten in zijn structuur. Vandaar dat methaan ook een koolstofverbinding is.
Aan de andere kant zijn voorbeelden van anorganische verbindingen ammoniumsulfide en calciumchloride. De chemische samenstelling van de twee is te zien in hun chemische naam: (NH4)2S en CaCl2 respectievelijk. Geen van deze verbindingen kwalificeren om organisch te worden genoemd omdat ze geen koolstof bevatten.
Toepassing
Anorganische chemie is een van de breedste onderwerpen, omdat het duizenden stoffen omvat die geen koolstof bevatten. De meeste anorganische verbindingen vinden toepassing in de geneeskunde en de gezondheidszorg. Zo ontlasten natrium- en kaliumchloriden de patiënten van de zwakte die ze ervaren tijdens uitdroging, braken en diarree. Ook is zuurstof van vitaal belang voor de ademhaling en natriumfluoride voor het voorkomen van tandcariës. Aan de andere kant zijn organische verbindingen ook essentieel. Aldehyden zoals formaldehyde zijn fundamenteel in de opslag van biologische monsters. Grafiet en diamanten zijn zeer duur geprijsd in de juwelenmarkten wereldwijd.
