5. Beschrijving
Wanneer hetzelfde gewas elk seizoen op dezelfde plaats wordt geteeld, zal de vruchtbaarheid van de bodem afnemen als gevolg van gewassen die hetzelfde type voedingsstof nodig hebben om jaar na jaar te groeien, waarbij alle voedingsstoffen worden opgebruikt. Met vruchtwisseling worden onrijpe planten geplant in de seizoenen nadat de oorspronkelijke planten zijn geoogst of het gebied een jaar lang zou worden gebruikt, en vervolgens de volgende keer om voedingsstoffen te laten aanvullen. De nieuwe planten vereisen meestal een andere voedingsstof om te groeien en tijdens hun groei zou het type voedingsstof dat de oorspronkelijke plant nodig had, vrijkomen. Hiermee wordt een cyclus met de naam "Gewasrotatie" gemaakt. Deze methode wordt zowel in conventionele als biologische landbouwsystemen gebruikt.
4. Geschiedenis van de praktijk
Gewasrotatie wordt sinds het 6,000 BCE beoefend door boeren uit het Midden-Oosten, hoewel ze de chemie erachter niet begrepen, afwisselend granen en peulvruchten aanplant. In de Bijbel instrueert God de Israëlieten om een sabbat van het land te beoefenen en het land te verlaten braak (niet geplant) eens in de zeven jaar. In de tijd van Karel de Grote als keizer van het Heilige Roomse Rijk, werd een drieveldrotatie gebruikt (een lag braakliggend elk jaar terwijl de andere twee werden geplant). Dit drieveldensysteem werd gebruikt door Europese boeren vanaf het einde van de Middeleeuwen tot de twintigste eeuw. Botanicus George Washington Carver leerde de boeren in de Verenigde Staten om gewassen te laten roteren.
3. Voorbeeld van een gewasrotatieschema
Een voorbeeld van snijrotatie is een van de meest gebruikte cycli: wortel, peulvrucht en blad. In dit systeem worden drie planten die in elke groep zijn ingedeeld (wortel, blad of plant) in elk veld geplant. Bladplanten (planten waarvan de bladeren worden gegeten, zoals kool of broccoli) worden geplant op de plaats van peulvruchten (planten waarin hun fruit wordt gegeten, zoals bonen) omdat peulvruchten stikstof afgeven, waardoor planten grote hoeveelheden nodig hebben om te groeien. Wortelplanten (planten waarvan we de wortels eten, zoals wortels of aardappelen) hebben het fosforzuur nodig dat bladplanten vrijgeven, dus worden ze het volgende jaar op de plaats van de bladplanten geplant. Peulvruchten worden dan geplant in plaats van de wortelplanten omdat ze kalium nodig hebben dat vrijkomt door de wortelplanten.
2. Wetenschappelijke redenering
Gewasrotatie kan voordelen opleveren omdat in plaats van het planten van gewassen op grond die verarmd is aan voedingsstoffen of een veld braak laat liggen om er iets op te planten, men op die plek verschillende planten kan planten. Bij vruchtwisseling hebben voedingsstoffen die afwezig zijn of snel worden opgebruikt een kans om in de bodem te regenereren als gevolg van een andere plant die in dat gebied groeit. Deze andere plant zou niet dezelfde voedingsstoffen gebruiken als de oorspronkelijke plant en zou zelfs de benodigde voedingsstoffen in de bodem kunnen afgeven, waardoor de oorspronkelijke plant het volgende jaar beter kan groeien.
1. Voordelen en nadelen
Er zijn veel voordelen te behalen uit de vruchtwisseling, die door agronomen wordt beschreven als 'Het rotatie-effect', hoewel er geen wetenschappelijke basis is die de voordelen uitlegt, zoals 15-20% toename van gewasopbrengst versus monocultuur. De factoren die verband houden met genoemde toename kunnen eenvoudig worden beschreven als het oplichten of verdwijnen van de negatieve factoren van monocultuur (het planten van een enkele soort gewas elk seizoen). Nadelen zijn de hoeveelheid werk die nodig is om de grond klaar te maken voor een nieuw gewas, evenals aanhoudende schimmels, plagen en insecten, omdat restanten van ongedierte van oude gewassen de nieuwe in de daaropvolgende jaren kunnen beschadigen.
