Bedreigde Zoogdieren Van Ethiopië

Ethiopië is een geheel door land omgeven land langs de Hoorn van Afrika. Het was een van de vroegste nederzettingengebieden van de mensheid in de wereld en was dus gevuld met vele archeologische vindplaatsen. Het land heeft veel hoge plaatsen met een uitgestrekt plateau dat een enorm gebied bestrijkt. Het land heeft enkele rivieren die het overleven van dieren mogelijk maken. Het klimaat in het gebied is echter zonnig, waardoor het veel droge vegetatie heeft. Dieren die in het land overleven, moeten zich aanpassen aan de omstandigheden. De zuidelijke regio zorgt echter voor meer weelderige vegetatie, waardoor het gebied meer dieren heeft dan het noordelijke deel.

Grevy's Zebra (Equus grevyi)

De Grevy's Zebra is 2.5 meter van kop tot staart en is de grootste van de drie zebra soorten. Het wordt af en toe de Imperiale zebra genoemd. Zijn voorkeurshabitat ligt in de semi-droge graslanden, waar het vijf dagen lang zonder water kan overleven. Het dier heeft geen langdurige hechtingen, in tegenstelling tot andere soorten zebra's. Het dier vertrouwt op gras om te overleven. Niet-territoriale mannen en zogende vrouwen geven de voorkeur aan gebieden met kort gras en dichte struiken, meer dan territoriale mannetjes en niet-zogende vrouwen. De zebra's en reproduceert het hele jaar door. Het meest geprefereerde seizoen voor de dekking is echter tussen augustus en september na het stoppen van lange regens. Paring is meestal promiscue voor vrouwen die niet zijn bevallen. Degenen die ooit zijn bevallen, hebben de neiging om bij één man te blijven voor continue reproductie.

De Grevy's Zebra-populatie in Ethiopië is in de loop der jaren drastisch ingekrompen van 1980 tot 1995. In die tijd vielen hun nummers van 1,900 naar 577 en bij 2003 waren ze alleen maar 106 in het land. Van 1980 tot 2003 was de populatie van Grevy's Zebra met 94% afgenomen. Vanaf 2006 is hun populatie echter toegenomen. Het zoogdier is door de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) geklasseerd als een bedreigde soort. De belangrijkste bedreigingen voor het dier zijn de vermindering van de waterbronnen die de dieren ter beschikking staan, de afbraak van habitats en de gevolgen van overbegrazing. Ziektes, jacht en competitie om grondstoffen hebben ook een negatieve invloed op de zebra van de Grevy.

Nubische Giraf (Giraffa camelopardalis Camelopardalis)

De Nubische Giraf heeft witte lijnen die de goed gedefinieerde kastanjepunten onderstrepen. Op hun hoofd vind je twee knoppen en extra hobbels aan de zijkant van hun schedels. Ze leven meestal in de bossen en de savanne. Hoewel het hardlopen onhandig lijkt, werken ze met een snelheid van 30 mijl per uur als ze gealarmeerd zijn.

Nubische giraffen kunnen lange perioden zonder water doorbrengen en zich uitsluitend voeden met struiken. Ze zijn sociaal, waardoor ze in groepen grazen zonder enige schijnbare dominantie. Hun reproductie omvat copulatie waarna de vrouw gedurende 15-maanden de zwangerschap ondergaat. Het dier wordt in gevangenschap gehouden vanwege zijn bedreigde soorten.

Volgens het Smithsonian National Zoological Park zijn Nubische Giraffen 's werelds hoogste levende dieren met alleen hun nek, die 1.8-meters (6-poten) lang meten, en hun benen ook 6-voet lang meten. Een volgroeid wijfje zou 680-kilogram (1,500 pond) wegen, en de veel grotere mannetjes evenveel als 1,300-kilogram (3,000 pond).

Berg Nyala (Tragelaphus buxtoni)

De berg Nyala, vergelijkbaar met een soort antilope, wordt gevonden in de bergachtige gebieden van centraal Ethiopië. De mannetjes zijn meestal langer dan de vrouwtjes. Beide geslachten zijn verlegen tegenover de mens. De mannetjes vertonen geen territoriaal gedrag, waardoor ze in vrede grazen. De voortplanting begint wanneer het wijfje twee jaar bereikt en de draagtijd negen maanden zal duren. De spiraalvormige hoorns worden gebruikt voor defensie. Menselijke nederzetting heeft geleid tot de verplaatsing van hun habitat, en dit heeft hen op grotere hoogten doen leven. Bovendien heeft het verlangen naar wildvlees hen in gevaar gebracht als gevolg van de snelle achteruitgang van hun bevolking.

Oostelijke zwarte neushoorn (Diceros bicornis michaeli)

De oosterse zwarte neushoorn is groot en weegt tot 3,000-ponden. Het heeft een gegroefde huid en is de meest agressieve van zijn soort. De neushoorn is een browser die veel voorkomt in savannethabitats en bossen in het hoogland. Het heeft de neiging om de voorkeur te geven aan acacia-scrubs en dikke doornstruiken. Het voedt zich met takken, fruit en bosrijke struiken. De dieren zijn echter meer nachtelijk dan diurnaal. De mannetjes zijn veel agressief maar tolereren onderdanige mannelijke indringers. Het gedrag ontmoedigt roofdieren die de neiging hebben op te laden bij jonge kinderen. Het heeft lage aantallen in de bevolking als gevolg van stroperij vanwege zijn hoorn. Wetten hebben de instandhouding van dit bedreigde dier mogelijk gemaakt dat bijna op de rand van uitsterven was gebracht.