The Great Migration was een verhuizing van Afro-Amerikanen van het landelijke zuiden van de Verenigde Staten naar de steden Noordoost, Midwest en West tussen 1910 en 1970. Meer dan 90% van de Afrikaans-Amerikaanse bevolking woonde vóór 1910 in Zuid-Amerika. Door 1900 werd gemeld dat minder dan 25% van de Afro-Amerikanen in stedelijke gebieden woonden. Tegen het einde van de Grote Migratie was echter meer dan 80% van de Afro-Amerikanen naar stedelijke gebieden verhuisd, waarvan de meerderheid zich in het noorden bevond. De meerderheid van de Afro-Amerikanen werd uit het platteland verdreven door de lage economische kansen en discriminerende segregationistische wetten.
Het grote migratiepatroon
De Black Migration begon aan het begin van de nieuwe eeuw met meer dan 200,000 in het eerste decennium. De aantallen namen echter toe met het begin van de Eerste Wereldoorlog en vorderden in de 1920s. Door 1930 waren meer dan een miljoen Zuiderlingen naar verschillende regio's verhuisd voordat de Grote Depressie van de 1930S leidde tot de sluiting van verschillende industrieën in het Noorden, wat leidde tot een aanzienlijke vermindering van de migratie. De tweede ronde van de Grote Migratie begon rond 1940 met ongeveer 1.5 miljoen Afro-Amerikanen naar het noorden gevolgd door nog een miljoen in de 1950s en nog eens 2.5 miljoen mensen in de 1960s en vroege 1970s. De Grote Migratie kwam tot een einde in de late 1970s met het begin van deïndustrialisatie in de Rust Belt Crisis. De zwarte Amerikanen migreerden vanuit de 14-staten in het zuiden, met name Mississippi, Alabama, Texas en Georgië. In de eerste golf van migratie trokken acht grote steden een meerderheid van de Afro-Amerikanen aan, waaronder New York, Chicago, Detroit en Indianapolis. Andere bestemmingen zoals de West Coast-steden trokken de tweede migratiegolf aan. Er was een duidelijk migratiepatroon tijdens de Grote Migratie die bepaalde steden en staten in het Zuiden met de overeenkomstige bestemming in het Noorden verbond. Veel Afro-Amerikanen migreerden ook naar Canada.
Oorzaken van de grote migratie
De grote migratie van het zuiden naar het noorden werd veroorzaakt door de toegenomen segregatie, wijdverbreide racistische ideologieën en lynchen die beweerden dat 3,500 leeft tussen de 1880s en 1960s. Gebrek aan sociale en economische kansen in het Zuiden leidde ook tot de Grote Migratie naar het Noorden. Het gebrek aan voldoende arbeidskrachten in de noordelijke fabrieken als gevolg van de Eerste Wereldoorlog zorgde ook voor meer kansen in het noorden. De arbeidsagenten werden vervolgens gedwongen om zuidelijke arbeiders te werven met de bedrijven in het noorden die prikkels bieden om Afro-Amerikanen aan te moedigen naar het noorden te verhuizen.
Effecten van de Grote Migratie
De Grote Migratie verlaagde de zwarte plattelandsbevolking in het Zuiden aanzienlijk, waardoor de bevolkingsgroei in de regio afnam. Het toenemend aantal Afro-Amerikanen in het noorden veranderde de populatiedynamiek van grote steden. Racisme was echter nog steeds zeer gangbaar, zelfs binnen de stedelijke omgeving van noordelijke steden. Met name residentiële discriminatie heerste over het feit dat witte huiseigenaren migranten verhinderden om appartementen in hun buurt te kopen of te huren met een concept dat bekend staat als blockbusting.
