Oudste Biosfeerreservaten In Canada

Canada is een Noord-Amerikaanse natie die zich uitstrekt van de Stille Oceaan tot de Atlantische Oceaan. Aan de noordkant strekt het zich uit tot de Noordelijke IJszee. Canada heeft ongeveer twee miljoen meren en acht verschillende bosgebieden. Om de prachtige terreinen en ecosystemen in Canada te beschermen, heeft UNESCO daarom een ​​aantal biosfeerreservaten in het land aangewezen met de nieuwste Tsa Tue en Beaver Hills in 2016. Enkele van de oudste biosfeerreservaten in Canada worden hieronder beschreven.

5. Biosfeerreservaat van Mont Saint-Hilaire

Mont Saint-Hilaire is een kleine berg ongeveer 19.9 mijl ten oosten van Montreal waarvoor dit biosfeerreservaat is genoemd. Het herbergt de laatste overblijfselen van een oud loofbos en verschillende andere bedreigde, zeldzame soorten. De 2,718 acresreserve is aangewezen als 1978, waardoor het het oudste biosfeerreservaat in Canada is. Het reservaat ligt in de buurt van een belangrijke stedelijke regio met een bevolking van meer dan 3.5 miljoen. De steeds toenemende ontwikkeling nabij het reservaat heeft geleid tot een toename van verstoringen en fragmentatie van het bos.

Er zijn meer dan zeshonderd vasculaire plantensoorten die op de heuvel gedijen, en 30 van hen is in gevaar. Het herbergt tal van amfibieën, reptielen, vogels en zoogdieren. Het park heeft meer dan dertig zoogdiersoorten, en sommige zijn te zien op de heuveltoppen en bermen, zoals wasberen, oostelijke eekhoorns en grijze eekhoorns. Het is ook een opmerkelijke vogelspotsite met meer dan 200-soorten.

4. Waterton Biosphere Reserve and National Park

Waterton Biosphere-reservaat ligt in het zuidwesten van Alberta. Het omvat een deel van de oostelijke hellingen van de Rocky Mountains, die zich uitstrekt van de Canadese Great Plains tot de continentale kloof. UNESCO heeft de 164,970 acres aangewezen als biosfeerreservaat in 1979. De milieuverloop van de prairies naar de continentale kloof creëert een uniek rijk mozaïek van habitats. Het reservaat omvat zoetwatermoerassen, meren, kliffen, alpen-toendra en weiden, subalpiene bossen, bossen met aspengroeves en graslanden op de prairie. Er is een permanente populatie van ongeveer 279-mensen in het biosfeerreservaat. In 1999 had het reservaat een seizoensgebonden populatie van 2,250-mensen in de zomer. De belangrijkste bron van inkomsten binnen de reserve is toerisme en landbouw, waaronder duurzaam bosgebruik en veeteelt.

3. Long Point Biosphere Reserve

Het biosfeerreservaat Long Point ligt in het zuidelijke deel van Canada aan de oevers van Lake Erie. Het reservaat heeft een mozaïek van ecologische systemen die verband houden met de gespleten formatie en erosie-afzettingen rond het gebied van de Grote Meren. UNESCO heeft de 100,325 acresreserve in 1986 aangewezen. De verschillende habitats in het reservaat ondersteunen een rijke flora en fauna die een migratie-tussenstop voor vogels en een watervogelstapregio omvat. Long Point Reserve heeft een van de meest iconische landschappen in Canada met een zandverstuiving die zich uitstrekt over 25-mijlen naar Lake Erie.

De omliggende habitats van het reservaat bestaan ​​uit meren, stranden, weiden, vijvers, moerassen, duinen, kliffen en bossen. De Long Point Inner Bay beslaat een oppervlakte van ongeveer 30 vierkante mijl van de noordelijke oever van Lake Erie naar de split. Het is een gevarieerde sportvisserij en een kritisch ensceneringsgebied voor migrerende watervogels. Grenzend aan het reservaat ligt een landgebied met eiken savannes, naaldboomplantages en het Carolijnse breedbladige bos. Het heeft meer dan 1,384-plantensoorten, vier zoogdiersoorten, 102-vissoorten, 370-vogelsoorten en 91-vlindersoorten. Sommigen van hen zijn Channel darter, Acadian flycatcher, Amerikaanse das en Amerikaanse ginseng. BirdLife International erkende het reservaat als een Ramsar-site en een vitale vogelregio.

2. Riding Mountain Biosphere Reserve

The Riding Mountain Reserve is een van de grootste bioscopen ter wereld, bezet ongeveer 3,288,973 hectare. UNESCO bestempelde Riding Mountains als een biosfeer in 1986. Het ligt 186.4 mijl naar het noordwestelijke deel van Winnipeg in het zuiden van Canada. Riding National Park bezet ongeveer 1,158 vierkante mijlen, en dit omvat de ruige zwenkgras prairie, oostelijke loofbos en gemengd bos.

Het reservaat heeft ook een landbouwgebied dat vroeger grasland of bos was. Het park heeft ook een interpretatief centrum met een grote verscheidenheid aan informatiemateriaal voor het publiek. De mensen die in het Riding Mountain Reserve wonen, zijn afhankelijk van de landbouweconomie die wordt aangevuld door de toeristische sector. De enige mensen die in de kernregio's wonen, zijn de opzichters en hun families, maar het aantal is in 2000 verminderd nadat sommige van deze stations waren gesloten. In de zomer komen de meeste eigenaren van de hut naar de stad, waardoor de bevolking in piekperioden toeneemt naar 15,000.

1. Biosfeerreservaat van Charlevoix

Het biosfeerreservaat van Charlevoix bestaat uit naald- en gemengde bossen, rivieren, landbouwgebieden en ecosystemen met verstoorde vegetatie. Het 3,187,659 acres-gebied is aangewezen in 1988. De St. Lawrence-rivier grenst aan het reservaat aan de noordkant. De biosfeer ligt ongeveer 49.71 mijl ten oosten van Quebec City.

Charlevoix was de thuisbasis van 30,000-mensen in 1988, en de bevolking vertrouwde op de zee en de rivier (visserij, zeebouw en kustnavigatie) om te overleven. Momenteel is de economische structuur gediversifieerd, en de belangrijkste bron van inkomsten omvat toerisme, landbouw, mijnbouw en bosbouw. Les Palissades (boseducatiecentrum) en Port-au-Saumon (ecologisch centrum) zijn de belangrijkste milieueducatie-instellingen in de regio. Sommige van de dieren in dit biosfeerreservaat zijn de Noord-Amerikaanse poema, boreale boskariboe, wolf en beluga-walvis.

Oudste biosfeerreservaten in Canada