Meten en grenzen is een systeem dat door land- en hoeveelheidsmeters wordt gebruikt om land- en vastgoedeigenschappen te beschrijven met behulp van nauwkeurig gemeten hoeken, afstanden en richtingen op basis van het magnetische noorden. Meten verwijzen naar de grens die wordt bepaald door het meten van een rechte lijn, de afstand tussen twee punten van het land en de magnetische oriëntatie van het land. Grenzen verwijzen naar de algemene grensbeschrijving van het land, inclusief wegen, gebouwen of beekjes. Om land te beschrijven met behulp van het systeem van meetwaarden en grenzen, moet je beginnen bij een bekend beginpunt van een geografische oriëntatie en de noordwaartse kompasrichting of het magnetische lager volgen. Sommige van de oriëntatiepunten die worden gebruikt bij het beschrijven van het land kunnen natuurlijke fysieke kenmerken bevatten zoals rivieren, beken, grote bomen zoals de eik of door de mens gemaakte functies zoals wegen. Meten en grenzen worden meestal gebruikt als het betreffende stuk land onregelmatig van vorm is.
Geschiedenis en oorsprong van het beschrijven van land met behulp van metes en grenzen
Meten en grenzen zijn populairder in de Verenigde Staten dan in enig ander deel van de wereld. Het systeem werd voor het eerst gebruikt tussen 1275 en 1325 in Engeland. Het werd vervolgens gebruikt in de dertien koloniën die de Verenigde Staten vormden voordat het werd verspreid naar andere naburige delen van Canada en de andere staten. In de 19e eeuw, vooral in de tijd van de Revolutionaire Oorlog, werd het land verkocht en beschreven in termen van grenzen en grenzen. Het gebruik van metes en bounds is afgenomen als gevolg van de ontdekking van nieuwe systemen voor het meten en beschrijven van land. Het systeem wordt echter nog steeds gebruikt in sommige Amerikaanse staten die pionierden in het gebruik ervan zoals New York, Pennsylvania, Tennessee, New Jersey, Noord- en Zuid-Carolina, Delaware, Georgia, Kentucky en Maryland. Het systeem is ook nog steeds gebruikelijk in Ontario, Canada.
Beperkingen van Metes en Grenzen
Het gebruik van metes en bounds is vaak verwarrend en moeilijk te begrijpen door de meerderheid van de gewone bevolking over de hele wereld. Verder is het duidelijk dat het kompaspunt niet altijd nauwkeurig naar het noorden wijst en het constant verandert, een situatie die de nauwkeurigheid en efficiëntie van grenzen en grenzen vermindert. Om het land te beschrijven met behulp van het systeem voor metes en bounds, moeten in het begin wel bekende oriëntatiepunten bekend zijn, maar het is duidelijk dat sommige landmarks blijven vervallen, verdwijnen en van positie veranderen. Als de hoek van het land bijvoorbeeld wordt gemarkeerd door een stroom die in de loop der jaren is opgedroogd of een grote boom die in de loop van de jaren is gekapt of opgedroogd, wordt het moeilijk om de oriëntatiepunten en de grenzen te verplaatsen. Het onvermogen om de oriëntatiepunten te verplaatsen leidt vaak tot landgeschillen. De moeilijkheden die zich voordoen bij het gebruik van meetwaarden en grenzen hebben ertoe geleid dat het systeem grotendeels in de Verenigde Staten is vervangen door andere betrouwbare landmeet- en -beschrijvingssystemen zoals het rechthoekige systeem Torrens en kavel en blok. Het blijft echter nog steeds populair in de oostelijke regio's van de Verenigde Staten waar het werd opgericht.
