Omschrijving
Wanneer we spreken over woestijnen, hebben we de neiging ons een landschap voor te stellen dat bedekt is met uitgestrekte gouden zandstranden, een brandende zon die boven in de hemel schijnt en een volledige afwezigheid van de levensreddende samenstelling die we water noemen. Velen van ons zijn zich er echter niet van bewust dat 's werelds grootste woestijn de koude woestijn van Antarctica is, concentrisch rond de Zuidpool. Daar, ondanks dat het land permanent wordt bedekt door ijs en sneeuw, is er zeer weinig neerslag (minder dan 50 millimeters per jaar in het binnenland van het continent), waardoor het als een "koude woestijn" wordt gekwalificeerd.
Historische rol
Het bestaan van een landmassa bij de zuidpool van de aarde werd al in de Eerste Eeuw CE door Ptolemaeus verondersteld, en vele kaarten van de wereld voor een lange tijd daarna toonden de hypothetische zuidelijke landmassa op hen. De eerste bevestigde waarnemingen van deze landmassa vonden echter pas in de vroege 19TH eeuw plaats, toen Russische, Britse en Amerikaanse expedities het continent Antarctica afzonderlijk ontdekten. Von Bellingshausen van de Russische marine is een van de mannen gecrediteerd met de eerste ontdekking van het continent, dit deed ze in januari 27th, 1820. De Amerikaanse zeehondenjager John Davis was de eerste die op februari 7th, 1821 op het bevroren continent landde. De 1841-expeditie onder leiding van James Clark Ross, een Britse Royal Navy-officier, leidde ook tot belangrijke ontdekkingen op Antarctica en het Ross-eiland en de Ross Ice Shelf zijn op dit moment nog altijd naar hem vernoemd. Het Noorse Roald Amundsen en zijn team waren de eersten die de geografische zuidpool bereikten, dit deed ze op december 14th, 1911. Sindsdien zijn er door een groot aantal landen een groot aantal expedities naar dit continent gemaakt en zijn multidisciplinaire studies over Antarctica uitvoerig uitgevoerd. Het realiseren van het belang van het behoud van de vrede en de heiligheid van de ongerepte habitats van Antarctica voor het welzijn van de wereld, ondertekende de landen die actief zijn in het continent op 1st, 1959, een Antarctisch Verdrag. Dit was bedoeld om ervoor te zorgen dat geen enkel land beweert op het continent te landen om zijn rijkdommen te exploiteren. Alleen wetenschappelijk onderzoek en verkenningen en toerisme mogen worden toegestaan, en zelfs deze alleen zolang ze geen schade toebrengen aan de ongerepte omgeving van Antarctica.
Moderne betekenis
Hoewel er op het Antarctische continent minerale afzettingen van platina, steenkool, koper, nikkel en goud zijn ontdekt, hebben het 1991-protocol inzake milieubescherming en de 1998-overeenkomst over een verbod op mijnbouw tot 2048 op Antarctica de exploitatie van het oorspronkelijke Antarctische habitat door de mijnindustrie in de wereld. Enige hoeveelheid commerciële visserij is echter toegestaan in de wateren rond Antarctica. Momenteel is de toeristenindustrie in het continent in opkomst en, volgens de cijfers van de internationale vereniging van touroperators uit Antarctica, bezochten 2014-toeristen in het 15-36,702-toeristenseizoen het continent binnen dezelfde periode van één jaar. Antarctica is ook een uitstekend gebied voor wetenschappelijke studies en wetenschappers uit multidisciplinaire gebieden nemen deel aan de verschillende wetenschappelijke projecten die hier worden uitgevoerd. Ze werken aan de opheldering van de geologische, biologische en ecologische patronen van de aarde, zowel historisch als nu.
Habitat en biodiversiteit
Hoewel hevige sneeuwval niet ongebruikelijk is langs de kustgebieden van Antarctica, krijgt het droge interieur nauwelijks neerslag. Minder dan 10 centimeters neerslag op de zuidpool, hoewel het land het hele jaar door permanent bevroren is in ijs en sneeuw. De minimumtemperatuur in het binnenland van Antarctica varieert soms van -80 ° Celsius tot -90 ° Celsius, terwijl in de kustgebieden maximale temperaturen tussen 5 ° Celsius en 15 ° Celsius worden waargenomen. Net als andere woestijnen van de wereld ontmoedigen het gebrek aan neerslag, slechte bodemkwaliteit en extreme temperaturen de groei van levensvormen op deze landmassa. De groei van planten is meestal beperkt tot korstmossen, bryofieten, schimmels, algen en een paar bloeiende planten, zoals het antarctische haargras en Antarctische parelkruid. Het grootste deel van de fauna is te vinden in de kustregio's en de perioden van plantengroei zijn beperkt tot maar een paar weken in de zomer. Het binnenste van het continent heeft ondertussen nauwelijks nog overgebleven dierlijke levensvormen. Interessant genoeg, is het grootste uitsluitend terrestrische landdier van Antarctica de Flightless-mug, die in feite een 12-millimeter-lang insect is. Andere ongewervelde dieren zoals luizen, nematoden, krill en mijten zijn ook hier te vinden. Onder de Vogelaars is de Sneeuwstormvogel een vogel die wordt gevonden in de Antarctische woestijn zo ver zuidelijk als dicht bij de Zuidpool. De habitats nabij de Antarctische kust zijn ondertussen relatief veel gastvrijer en gedijen goed bij zee- en semi-waterdieren zoals grote pinguïnkolonies. Waterzoogdieren, zoals walvissen, orka's en zeehonden, bezetten het water langs de Antarctische kust.
Milieurisico's en territoriale geschillen
Tegenwoordig dreigen grote bedreigingen boven het bevroren continent van Antarctica. Het leven in deze ongerepte koude woestijnhabitat lijkt in gevaar te zijn door de uitbuitende activiteiten van de mensheid. De opwarming van de aarde brengt de ergste vorm van klimaatveranderingen op het continent teweeg, veroorzaakt een stijging van de temperatuur en een daaropvolgende terugtrekking van gletsjers en ijs hellingen, instortingen van ijsplanken en verhoogde verzuring van de oceaan. Al deze dreigen de respectievelijke levenscycli van inheemse Antarctische soorten te beschadigen en ook een wereldwijde stijging van de zeespiegel te veroorzaken. Naast deze blijft de mogelijkheid van toekomstige commerciële visserij- en mijnbouwactiviteiten, die beide momenteel illegaal zijn, als de uitputting van toekomstige natuurlijke hulpbronnen de regeringen van landen zou kunnen dwingen om de exploitatie van de natuurlijke hulpbronnen van dit ongerepte stukje van onze wereld te legaliseren. Invasieve soorten zijn momenteel de Antarctische habitat binnen via schepen en mensen die aankomen op het continent. Deze bedreigen de endemische soorten van de regio, zoals bijvoorbeeld de ratten die aankomen in schepen. Deze knaagdieren bedreigen de inheemse vogels van Antarctica, waarvan er velen vrij kwetsbaar voor ze zijn, omdat ze geen ervaring hebben met het afweren van roofdieren in een habitat die anders vrij is van natuurlijke roofdieren voor dezelfde vogels. Toerisme introduceert ook verhoogde vervuilingsrisico's en veroorzaakt verstoringen in de ongerepte Antarctische habitats.
