Unesco-Werelderfgoedlocaties In Turkmenistan

UNESCO-werelderfgoed in Turkmenistan

Turkmenistan is een land in Centraal-Azië. Het grenst aan Oezbekistan, Afghanistan, Iran en de Kaspische Zee. Het heeft een rijke geschiedenis die enkele eeuwen teruggaat. De Zijderoute, een belangrijke internationale handelsroute tot in de 15 eeuw, trok door dit land. Zo ontstonden langs deze route in Turkmenistan verschillende oude handelsnederzettingen en latere koninkrijken. Sommigen van hen staan op de Werelderfgoedlijst van UNESCO als culturele werelderfgoedsites.

Kunya-Urgench

De Kunya-Urgench-gemeente in het noorden van Turkmenistan heeft een huidige populatie van 30,000. De stad is de thuisbasis van de Urgench; de ruïnes van Khwarezm van het Achaemenidische rijk. De site is al meer dan drie eeuwen onbewoond. UNESCO in 2005 heet Kunya-Urgench een cultureel werelderfgoed. Veel van de stedelijke lay-out van Kunya-Urgench is verloren gegaan, maar de weinige overgebleven monumenten zijn authentiek en een kostbare schijn van de elegante architectuur en bouwtradities die bestonden tussen de 11TH en de 16-eeuw.

De Kutlug-Timur-minaret is de meest prominente structuur van de site. Het monument dateert uit de 11TH en 12th eeuw. Het mausoleum van Turabek-Khanum dateert uit de veertiende eeuw. De structuur bevindt zich in het noordelijke deel van het oude Gurgench. Het is een verfijnd stuk werk in zijn prachtige tegelversieringen, geconceptualiseerde ruimtes en een elegant ontwerp. Het Tekesh Mausoleum is het veronderstelde graf van Sultan Ala al-din Tekesh, oprichter en heerser van Khwarezm Empire van 1,172-1,200. De nationale wetgeving beschermt het eigendom. Er zijn ook individuele statuten van het gebied gemarkeerd als bufferzone. De wettelijke bescherming heeft de integriteit van de structuren gehandhaafd. Toekomstige beheersplannen zijn gericht op het balanceren van de hoge druk als gevolg van toerisme en stedelijke groei. Tot nu toe worden de instandhoudings- en beschermingstechnieken van de ene generatie op de andere overgedragen.

Parthische vestingwerken van Nisa

Nisa was de oude hoofdstad van Parthia. Gelegen 18 km ten westen van Ashgabat. De prachtige ruïnes van Nisa dateren uit een millennium voor Christus en overleefden een millennium na Christus. De forten waren ook de politieke grens van het zich uitbreidende Romeinse rijk. De locatie op het kruispunt diende als een communicatie- en handelscentrum voor de Noord-Zuid- en Oost-West-routes. Paleizen en tempelgebouwen concentreerden zich op de oude Nisa. Bovendien zijn grote wijnpakhuizen en opslagruimten met talrijke oude voorraden nog steeds zichtbaar. De site bood begraafplaatsen voor de heersende Arsacids-dynastieën en ook als tempels waar koningen feesten hielden en offers brachten. UNESCO heeft de site in 2007 tot cultureel werelderfgoed verklaard. Het archeologische kenmerk is een duidelijke indicatie van de Aziatische cultuur vermengd met de Middellandse Zee. Het Parthische rijk was een wereldmacht tijdens zijn regering. Het was de meest krachtige en invloedrijke beschaving eeuwen geleden, en een vitale rivaal van Rome als zijn majestueuze gebouwen en ijzeren regel maakte het onmogelijk voor het Romeinse rijk om uit te breiden naar het oosten. T

De historische en culturele parken van de staat hebben enkele conservatieve maatregelen getroffen om de integriteit en authenticiteit van de site te beschermen. Er zijn plannen om de archeologische activiteiten rond de site in evenwicht te brengen en de inspanningen voor natuurbehoud door de staat.

Oude Merv

Ancient Merv, gesticht in de 6TH Century CE, was een van de meest prominente steden op de hoofdroutes van de zijderoute van Centraal-Azië. De stad ontwikkelde zich in het hart van een oase en bloeide op als een handels-, militair, religieus en communicatiecentrum en was misschien de 3rd grootste stad ter wereld in de 10e eeuw CE. Een opeenvolging van steden uitgebreid tot meer dan 1000 ha om de kunst van het traden te perfectioneren. In de 7e eeuw werd de oude stad een centrum voor Arabische expansie om overbevolking in religieuze en politieke ontevredenheidsgebieden van Kufa en Basra in Zuid-Irak te ontlasten. In 740s werd Bagdad gevestigd als de hoofdstad van het Arabische rijk, maar Merv bleef de hoofdstad van Khurasan. Jaren van islamitische sultans volgden en het koninkrijk viel uiteindelijk in de 13 eeuw toen het Mongoolse rijk mensen binnenviel en afslachtte en de stad platbrandde voordat ze het in de steek lieten. De schaal van vernietiging en het verlies van leven waren afschuwelijk. UNESCO noemde de site een wereld cultureel erfgoed in 1999.

Turkmenistan Werelderfgoedsites zijn fantastisch. Toeristen trekken het gebied rond om een historisch verleden te zien dat allang voorbij is. De prachtige landschappen van de Aziatische en Arabische vaardigheden en het talent dat nergens ter wereld is, zijn adembenemend. De culturele erfgoedsite is een duidelijk voorbeeld van hoe bekwaam de bevolking van Turkmenistan jaren was voordat de moderne technologie opkwam.