Ongecontacteerde mensen zijn groepen mensen die buiten de invloed van de buitenwereld zijn gebleven. Deze isolatie kan door keuze of door louter toeval zijn. Als er contact is geweest met de internationale community, is dit beperkt. Vanaf 2013 suggereren schattingen dat er meer dan 100 ongecontacteerde gemeenschappen over de hele wereld zijn. De meerderheid van deze mensen is geconcentreerd in bossen in heel Zuid-Amerika, Nieuw-Guinea en Centraal-Afrika. De buitenwereld heeft over hun bestaan meestal op twee manieren geleerd: ontmoetingen met nabijgelegen stammen en luchtfotografie.
Activisten over de hele wereld zorgen ervoor dat deze individuen met rust worden gelaten en beweren dat externe invloeden hun recht op soevereiniteit kunnen verstoren. Bovendien geloven onderzoekers dat het onwaarschijnlijk is dat deze individuen immuniteit hebben voor veel voorkomende ziekten. Daarom kan contact van buitenaf deze ziekten introduceren en de gemeenschappen doden.
Dit artikel gaat dieper in op de ongecontacteerde mensen over de hele wereld.
Geschiedenis van communicatie met de ongecontacteerde volken
Veel mensen geloven dat geïsoleerde volksstammen groepen mensen zijn die ervoor hebben gekozen hun traditionele levensstijl te behouden boven deelname aan de wereldwijde samenleving. Hoewel dit voor enkele stammen het geval kan zijn, blijft de meerderheid ongecontacteerd uit angst. Een groot deel van de mensen uit deze ongecontacteerde groepen heeft personen van de buitenwereld gezien of weet in ieder geval van hun bestaan.
Voor veel ongecontacteerde volken heeft de buitenwereld de dood en slavernij gebracht. Deze personen hebben vastgehouden aan de angst die is ontstaan door het eerste contact met Europeanen en hebben deze verhalen doorgegeven aan verschillende generaties. Dit is bij verschillende gelegenheden aangetoond toen onderzoekers met mensen van deze stammen konden spreken. Een gemeenschappelijk thema in deze interviews is dat de stammen contact met buitenstaanders wilden, maar te bang waren om een relatie op te starten.
Sommige van deze slechte herinneringen en angsten komen voort uit zo recent als de 1960's en 1970's. In Brazilië bijvoorbeeld was de druk voor de ontwikkeling van het regenwoud sterk gedurende deze decennia. Veel inheemse mensen werden uit hun land verdreven of vermoord als ze die ontwikkeling in de weg stonden. Als ze niet worden aangevallen, werden veel ongecontacteerde mensen gedwongen tot assimilatieprogramma's, wat leidde tot de verspreiding van ziekte en het doden van veel van deze individuen.
Zuid-Amerika
In Zuid-Amerika zijn ongecontacteerde stammen te vinden in de volgende landen: Venezuela, Colombia, Peru, Bolivia, Paraguay, Brazilië, Ecuador, Suriname, Frans Guyana en Guyana. Van deze landen heeft Brazilië het grootste aantal ongecontacteerde mensen ter wereld. In 2007 rapporteerde de regering 67 ongecontacteerde stammen (een toename ten opzichte van 2005-schattingen).
De meeste stammen in deze Zuid-Amerikaanse landen wonen in het Amazone-regenwoud, waar ze een duurzame levensstijl hebben. Ondanks hun isolement, zijn deze individuen kwetsbaar voor verschillende gevaren van mensen buiten hun gemeenschappen. De Acre-volkeren, een Braziliaanse stam, hebben bijvoorbeeld in 2014 contact opgenomen met een nabijgelegen dorp als reactie op deze gevaren. Zeven personen verlieten hun huizen, reisden van diep in het bos, om te praten met hun buren in de buurt van de Peruaanse grens. Een van de dorpsbewoners, die een soortgelijke inheemse taal sprak, was in staat om de zorgen van Acre People te vertalen. Ze legden uit dat hun huizen en families door buitenstaanders waren aangevallen. Het is algemeen aanvaard dat deze buitenstaanders illegale houthakkers en drugshandelaren zijn. Ze handelen gewelddadig tegen ongecontacteerde stammen in een poging ze weg te jagen en het land te stelen voor persoonlijk gewin.
Helaas is dit geval waar voor veel ongecontacteerde mensen in heel Zuid-Amerika.
Oceanië
De landen in Oceanië met ongecontacteerde volken zijn Australië en Nieuw-Guinea. Nieuw Guinea werd ooit verondersteld het grootste aantal ongecontacteerde stammen te hebben totdat Brazilië zijn plaats in 2007 innam.
De reden voor dit grote aantal is dat veel van Nieuw-Guinea onontgonnen blijft. Onderzoekers en antropologen hebben niet veel gebieden in dit land kunnen bereiken vanwege het bergachtige landschap en de dichte bosbedekking. Geïdentificeerde stammen hebben zeer weinig of geen contact met de lokale overheid en informatie over deze gemeenschappen is moeilijk te verkrijgen. Ongeveer 44-stammen leven in de provincies Papua en West Papua.
Azië
In Azië zijn ongecontacteerde stammen te vinden in Vietnam en India op de Andaman-eilanden en de staat Arunachal Pradesh.
De bekendste van deze volken is de Sentinelese stam uit het noordelijke Sentinel-eiland van de Andaman-eilanden. Ze worden beschouwd als de meest geïsoleerde mensen ter wereld. Schattingen suggereren dat de gemeenschap ongeveer 60,000 jaren op dit eiland heeft gewoond. Gedurende die tijd zijn ze grotendeels niet beïnvloed door de buitenwereld. In feite is de Sentinelese taal niet geclassificeerd en lijkt op geen enkele manier op de talen die op andere Andaman-eilanden worden gesproken.
Sinds de late 1800 zijn verschillende pogingen ondernomen om contact op te nemen, elk een mislukking. In 1974 bijvoorbeeld, benaderde een National Geographic-team het eiland alleen om te worden bereikt door een aanval. De Sentinelese begon met het schieten van pijlen en raakte een van de bemanningsleden. Tegen mid-1990's heeft de Indiase regering alle contactpogingen geannuleerd uit angst voor het introduceren van ziektes en na enkele dodelijke ongelukken met andere stammen. Na de tsunami van 2004 vloog de Indiase marine over het eiland om te zien of de stam het had overleefd en voedselpakketten achter te laten. Een krijger kwam met pijl en boog uit de jungle, klaar om aan te vallen. In 2006 kwamen 2-vissers te dicht bij de kust en werden gedood. De kustwacht was niet in staat om de lichamen te recupereren. Tegenwoordig heeft de regering een beleid gericht op het vermijden van contact en het voorkomen van stropers om het eiland te naderen.
Noord Amerika
Onderzoekers geloven dat contact is opgenomen met alle mensen in Noord-Amerika. Er wordt aangenomen dat het laatste contact plaatsvond in de vroege 20 eeuw.
In de Verenigde Staten werden de meeste stammen gecontacteerd door de vroege 1900's. In 1911 liep echter een man bekend als "Ishi" het bos uit nabij Lassen Peak in Californië. Hij woonde met onderzoekers voor de laatste 5-jaren van zijn leven, tot hij de strijd met tuberculose verloor.
In Mexico was de laatste stam die contact maakte met de buitenwereld het Lacandón-volk. Het eerste contact vond plaats in 1924, hoewel het tientallen jaren duurde om voldoende vertrouwen op te bouwen om volledig contact te maken. Antropologen geloven dat deze inheemse volkeren afstammelingen kunnen zijn van Maya, die ontsnapten aan Spaanse kolonialisten. De Lacandón-stam is niet interactief met de buitenwereld, hoewel de relatie zeer beheerst is.
