Religieuze Overtuigingen In Soedan

Soedan is een overweldigend islamitisch land. Het wordt als relatief tolerant beschouwd voor verschillende religieuze facties, hoewel atheïsme niet wordt getolereerd. De specifieke bevolking van atheïst in het land is onbekend, omdat het geloof de doodstraf aantrekt. Islam is de religie van Soedanezen en de meerderheid van de moslims in het land houden zich aan de soennitische islam terwijl de sjiitische moslims hun geloof liever uitoefenen onder de paraplu van het soefisme. Het christendom dateert van vóór de islam in Soedan, maar militaire verovering en gedwongen religieuze bekering die begon in de 8^th Eeuw en duurde in de 16^th Eeuw dreef het christelijk geloof bijna tot uitsterven.

Islam in Sudan

Islam is de dominante religie in Soedan, met ongeveer 95.3% van de totale bevolking als moslim. De meeste Soedanezen houden zich aan de soennitische tak van de islam. Ook volgen de meeste Soennieten de Maliki-riten, terwijl de andere de Shafi- en Hanafi-riten volgt. Shia-moslims is een groeiend aantal van de stad Khartoum en de omliggende dorpen.

Het proces van 'islamisering' in Sudan verwijst naar de jaren van militaire veroveringen en religieuze bekeringen die zich uitstrekten van de 8e eeuw tot de 16E eeuw. In de 8e eeuw veroverden moslims Noord-Afrika en opende de Trans-Sahara-handelsroutes voor slaven. Soefi-ordes, de moslimbroederschappen, faciliteerden de bekering van de christelijke Nubiërs tot de islam vanaf de 9e eeuw tot de 14e eeuw. De orde Sanusi in de 19TH eeuw concentreerde zich op het missionaire werk van het verspreiden van de islam en tekstuele geletterdheid in de Sahelregio. Als gevolg hiervan werd een groot deel van het hedendaagse Soedan moslim. De slavenhandel slaagde er echter niet in de islambroeders te verenigen die leidden tot een conflict tussen de donkere Afrikanen in het zuiden en de gearabiseerde Berbers van het noorden, die het grootste deel van het geweld in Soedan, met name de oorlog in Darfur, motiveren.

Naast deze raciale aspecten, praktiseren sommige Shia-moslims de islam onder de paraplu van het soefisme, omdat sjiitische moslims zowel sociaal als politiek als meer controversieel worden beschouwd. Ook hebben de salafisten en jihadisten in veel tijden Sufi, Shia en andere sekten aangevallen die zij als ketters beschouwen. Soennieten in Soedan oefenen rituelen uit die niet-islamitisch zijn en integreren ze met de religie. Als zodanig ondanks de bloedige conflicten tussen de sekten, is Sudan nog steeds een van de meest tolerante moslim-meerderheidslanden ter wereld.

Islam is een monotheïstische religie zonder voorbidders tussen God en een individu. De moslims eten geen varkensvlees en woeker is verboden volgens de islamitische wetgeving. De sharia regeert het gezin en persoonlijke wetten, zoals huwelijken, echtscheidingen en erfenis. De sharia is de wet in Soedan. Soedanese islam gelooft echter in magie en geesten als bronnen van verwantschap en ziekte.

Christendom

Het christendom in Soedan dateert uit de eerste eeuw na Christus, toen het onder het toeziend oog van het Romeinse Rijk aankwam, en de religie groeide veel later in Soedan. De Byzantijnse keizer Justinianus in het midden van 6^th Eeuw na Christus maakte Nubia een christelijk bolwerk. In 580 werd het christendom de officiële religie van Nubia, het huidige Noord-Soedan, en concentreerde het zich op de kathedraal van Faras. De koninkrijken Magarra en Alwa zijn ook verbonden met het christendom. Een eeuw later introduceerden de slavenhandelaren de islam in het land en begon de uitroeiing van het christendom. Bij 1504 waren de meeste christelijke koninkrijken gevallen. In de 19e eeuw dwong de Mahdistische staat de Nubische koptische christenen om zich tot de islam te bekeren. Opeenvolgende regimes van de Ottomaans-Egyptische, Mahdistische en het Anglo-Egyptische condominium versterkten en versterkten de islam in het land. De meeste christenen migreerden naar Zuid-Soedan, een christelijk land. De verschillende militaire regimes die rond de Moslimveroveringen in Soedan draaiden, vervolgden vele christenen en door 1985 groeide de antichristelijke vervolging, waaronder moorden op kerkleiders en voorgangers, vernietiging van kerken en christelijke dorpen, missiebases, scholen en ziekenhuizen.

In Soedan zijn christenen, voornamelijk katholieken, tegenwoordig ongeveer 1.1 miljoen gelovigen, wat neerkomt op een aandeel van 3.2% van de totale bevolking. Het land heeft de aartsbisdommen van Khartoum en het bisdom El Obeid. De Naivasha-overeenkomst beschermt niet-moslims in het noorden technisch. Sommige interpretaties van de islamitische wetgeving in het land slagen er echter niet in afvalligheid en huwelijken aan geen enkele moslim te erkennen of accepteren. Soedan leidt de wereld als het moeilijkste land voor christenen, omdat de vrijheid van godsdienst of overtuiging systematisch wordt genegeerd.

Inheemse overtuigingen

Elk inheems religieus geloof in Sudan is uniek voor een bepaalde etnische groep of bepaalde delen van een groep, hoewel verschillende groepen gemeenschappelijke overtuigingen en rituelen kunnen delen als ze een gemeenschappelijke afkomst of wederzijdse invloeden delen. In de meeste inheemse groepen geloven ze in magie, boze geesten, kleinere en hoge geesten en goddelijkheid. Ze geloven dat geesten ingrijpen in mensenlevens wanneer mensen overgaan. Deze religies zijn niet systematisch en er zijn geen samenhangende modes in hun doctrines en rituelen. Animisme komt ook veel voor in Soedan en maakt samen met inheemse overtuigingen 1.5% van de bevolking.

De staat van religieuze vrijheden in Soedan

Hoewel de interim-nationale grondwet van 2005 voorziet in religieuze vrijheid in Soedan, stelt de grondwet de islamitische shariawetgeving vast als de leidende wet en de officiële wetten, het beleid en de regels van de regering zijn voorstanders van de islam. De Nubiërs die in het Nuba-gebergte wonen, worden nog steeds vervolgd door de regering vanwege hun overtuigingen en gewoonten.

Religieuze overtuigingen in Soedan