5. Beschrijving -
De meren van Ounianga liggen in de noordoostelijke regio van het land Tsjaad in de Sahara. De meren liggen in een bassin in het Tibesti-gebergte, in een regio die warm en extreem droog is, omdat het zich in een woestijn bevindt. Dit maakt de meren uniek, omdat de regio waar ze zijn slechts ongeveer 0.1 inch regen per jaar ontvangt. In totaal zijn hun 18 meren die deel uitmaken van de meren van Ounianga die in verschillende grootten, diepten, kleuring en chemische make-up komen. De meren zijn over het algemeen ingedeeld in twee verschillende groepen, de Ounianga Kébir-groep met vier van de meren en de Ounianga Sérir-groep die veertien van de meren heeft. In totaal hebben alle gecombineerde meren een totale oppervlakte van ongeveer 8 vierkante mijl (20 vierkante kilometer.
4. Natuurlijke geschiedenis -
De klimatologische geschiedenis rond de meren van Ounianga wordt verondersteld een verband te hebben met de migratie van mensen die plaatsvond aan het einde van de laatste ijstijd rond 11,000 jaren geleden. Het gebied was de thuisbasis van enorme moessons, die een eens enorm meer voedden dat in de loop van de tijd afnam en woestijn het gebied rond 5,000 jaren geleden heroverde, waardoor de Meren van Ounianga hun huidige achtergrond, grootte en uiterlijk kregen die ze vandaag de dag hebben.
3. Moderne betekenis -
De Meren van Ounianga werden de eerste UNESCO-werelderfgoedsite van de United Nations Educational, Scientific and Cultural Organisation (UNESCO) in Tsjaad en waren als zodanig aangewezen in 2012. Het is momenteel een van de twee UNESCO-werelderfgoedlocaties in het land. De meren hebben ook een zeer uniek hydrologisch systeem, dat nog steeds door een wetenschapper wordt bestudeerd om volledig begrepen te worden, dat erin slaagt om het grootste permanente systeem van zoetwatermeren ter wereld te behouden dat zich in een hyperarme omgeving bevindt. Het gebied staat ook bekend om zijn visuele schoonheid met zijn mix van kleuren, contracten, vorm en distributie.
2. Habitats en biodiversiteit -
De meren van Ounianga vormen een hydrologisch systeem dat vrij uniek is voor een waterlichaam in een woestijnachtige omgeving. Normaal gesproken, als een waterlichaam zich in een extreem droge omgeving bevindt met een blootgesteld oppervlak, wordt het water zout (zout water) vanwege de hoge verdampingssnelheid die het water door de hitte ervaart. Vanwege verschillende factoren, zoals diepte, scheiding van de meren, dikke matten van riet op de meren en een ondergrondse watervoerende laag, hebben alle meren in de Ounianga Sérir-groep zoet water. Deze meren zijn gastheer voor een aantal verschillende vissoorten, evenals amfibieën, ongewervelden en planten. De meren in de Ounianga Kébir-groep hebben hoog zout water dat alleen algen, bepaalde selecte micro-organismen en spirulina kan bevatten, wat een cyanobacterie is.
1. Milieustreigingen en instandhoudingsinspanningen -
De unieke hydrologische systemen en waterstanden van de meren zijn functioneel en stabiel geweest en de natuurlijke esthetische schoonheid is ook zeer goed bewaard en beschermd. Een deel hiervan is te danken aan de inspanningen van de dorpen van Ounianga Kebir, met een bevolking van rond 9,000 en Ounianga Serir, met een populatie van rond 1,000. Deze dorpen liggen naast twee van de meren, het meer Yoan en het meer Teli respectievelijk. Deze dorpen veroorzaken enige impact op de site met een gebrek aan afvalbeheer dat de waterkwaliteit van de meren waarop ze zitten beïnvloedt, maar aan deze problemen wordt gewerkt en de milieu-impact van hen is beperkt. Er zijn lokale en overheidsinitiatieven genomen om te verzekeren dat menselijke activiteiten de site niet bedreigen en verenigbaar zijn met het handhaven van de integriteit van de site. In 2008 heeft de regering van Tsjaad ook een decreet goedgekeurd dat activiteiten die de integriteit van de site zouden kunnen bedreigen, niet mogen plaatsvinden.
