Inheemse Vis Van Antarctica

Antarctica is het laatste continent dat moet worden onderzocht en geëxploiteerd, en dus het minst gedocumenteerde continent qua biodiversiteit. Het heeft veel ongewone en interessante functies, variërend van het zeeleven tot de ijzige landschappen. Dit continent ligt volledig in de Antarctische cirkel en bevindt zich rond de zuidpool in breedtegraden ten zuiden van 66 Degrees en 33 Minutes South. Het is bedekt met ongeveer 90% van 's werelds ijs, dat een gemiddelde dikte van bijna 2,000 meter heeft. Alleen hoge bergtoppen en uitlopers van kustrotsen zijn zonder permanent ijs of sneeuw, en vormen slechts ongeveer 5% in vergelijking met de rest van de ijskap.

Mariene Habitats van Antarctica

De Antarctische oceaan en de zeeën rondom het continent vormen een unieke omgeving met unieke vissoorten en andere vormen van zeeleven. De convergentie van Antarctica, die in feite de convergentie van de drie belangrijkste oceanen is, namelijk de Pacifische, Indische en Atlantische oceanen, vormt een barrière voor de ondiepe levende vissen, zodat ze in deze unieke toestand kunnen gedijen. De vissen bevinden zich erg diep in het zeewater, waar de temperaturen gunstiger zijn dan op het zeeoppervlak dat op vriespunt is.

Antarctische tandvis

De zuidpooltandvis, Dissostichus mawsoni, is inheems in de Zuidelijke Oceaan en is een soort kabeljauw. Het heeft biserial dentition die het een verschijning gelijkend op een haai geeft, en dient als de bron van de naam "toothfish". Een volwassen tandbaars kan meer dan 1.7-meters meten en ongeveer 135 kilogram wegen. Het is de grootste Antarctische vis en speelt een belangrijke ecologische rol ten opzichte van haaien die in oceanen worden aangetroffen. Het is een vraatzuchtig roofdier en kan zich voeden met zijn eigen nageslacht. Het wordt gekenmerkt door een brede kop, lange anale en rugvinnen, langwerpige lichaam een ​​staartvin die verwant is aan een roer.

Emerald Rockcod

The Emerald Rockcod, Trematomus bernacchii, is te vinden langs de zeebodems en is goed aangepast aan lage en stabiele temperaturen. Het heeft een bruine kleur met donkere vlekken. De vrouwelijke soort kan een lengte van 35 centimeter bereiken, terwijl mannetjes maximaal 28 centimeter kunnen worden. De smaragdgroene rotskluit is een kabeljauwijsvis die zich voedt met gastropoden, amfifoten, isopoden en bepaalde algen. Het wordt gevangen voor commerciële doeleinden.

Antarctische zilvervis

De Antarctische zilvervis, Pleuragramma antarcticum, wordt beschouwd als de enige echte pelagische vis die in Antarctische wateren leeft. Het wordt wijdverspreid in de Zuidelijke Oceaan en vooral op het Antarctische Schiereiland, Shetland, Weddell, Zuid-Orkney-eilanden, Ross-zee en Davies-zee. De maximale gemelde leeftijd is 20 jaar voor de Antarctische zilvervis. Volwassen vissen hebben een maximale lengte van 25 centimeter, hoewel de gemeenschappelijke lengte 15 centimeters is. Vrouwelijke soorten spawnen voor de eerste keer tussen de leeftijd van 7 tot 9 jaar. Ze voeden zich met eieren, roeipootkreeftjes, polychaetes en chaetognaths.

Antarctische drakenvissen

De Antarctische drakenvissen bestaan uit ongeveer 15 verschillende soorten, waaronder met name Bathydraco antarcticus, Gerlachea australis, Acanthodraco dewitti, Akarotaxis nudiceps, en Prionodraco evansii. Ze zijn te vinden in diep zeewater en afkomstig uit de Zuidelijke Oceaan. Deze soorten groeien op tot een gevarieerde lengte tussen 2 centimeter en 50 centimeter, en bereiken rijping na 3 tot 4 jaar. Ze broeden van juli tot december. Ze voeden zich met kleine gewervelde dieren en ongewervelde dieren. Momenteel zijn bepaalde soorten zoals de Gymnodraco acuticeps worden bedreigd door de toenemende koolstofdioxide en de stijging van de temperatuur van het zeewater in Antarctica.

Andere vissoorten gevonden in Antarctische wateren

Andere vissoorten afkomstig uit Antarctica zijn de Bald Notothen, de Ploughfish, Mawson's Dragonfish, de Ross Sea Cod Icefish en de Ocellated Icefish.