Milford Sound in Nieuw-Zeeland is de meest iconische locatie in het land en een van 's werelds beste reisbestemmingen. Het is ook het natste deel van Nieuw-Zeeland en een van de natste ter wereld die tot 7,000 mm regen ontvangt gedurende ongeveer 183-dagen per jaar.
Omschrijving
Milford Sound is een fjord in het Fordland National Park. De fjord bevindt zich deels in het Piopiotahi zeereservaat en deels in de werelderfgoedsite van Te Wahipounamu. John Grono, een verzegelende kapitein uit Wales, noemde de Milford Sound na zijn geboorteplaats Milford Haven. Het geluid werd door de Maori als Piopiotahi gegeven na de lijsterachtige en uitgestorven Piopio-vogel. Van de Tasmanzee op Dale Point, het geluid loopt 15 kilometers en is aan beide zijden omgeven door rotswanden met stijgende 3,900-poten of meer. Het geluid heeft twee significante watervallen, Lady Bowen valt en de Stirling valt. Echter, tijdens het regenseizoen vormen zich tijdelijke watervallen op de omringende steile rotswanden. De watervallen drogen een paar dagen nadat de regen stopt.
Habitat
Milford gebied is een van de natste delen van Nieuw-Zeeland met een regenval van maximaal 7 meter per jaar. De vegetatie in het gebied is gewend aan de hevige regen en sneeuw, vooral in de buurt van de bergen. Een enigszins droger milieu is te vinden in het oostelijke deel van de berg vanwege het regenschaduweffect. In tegenstelling tot de westkant van de bergen, waar de bossen overvloedig zijn, zijn de droge terrassen ten oosten van Lake Te Anau begiftigd met de met vuur veranderde struikgewas van manuka, jonge beuk en varens. Op de Milford-weg naar de Eglinton-vallei is de grote rode beuk de dominante boom. Fuchsia, Hebe en berglinthout groeien op het open terrein dat het gevolg is van frequente sneeuwlawines. Incidentele inheemse coniferen zoals rimu die boven de zilveren beuk uitstijgt, kunnen worden gezien als een die afdaalt in Milford Sound. Varens, boomvarens, understory-heesters en mossen gedijen ook in de natte omstandigheden.
Uniciteit
Schilderachtige wegen, rustige cruises, goed gemarkeerde eigenschappen en heldere waterpartijen markeren dit adembenemende deel van het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. De majestueuze mitrepiek die tot 5,560 voet hoog stijgt, is waarschijnlijk het meest schilderachtige deel van het geluid. Het bestaat uit vijf afzonderlijke piekclustering rond een enkele top met een pijltop. De meeste mensen willen graag de lastige klim in het gebied vermijden, maar een paar geweldenaars hebben geprobeerd. De prachtige formatie van de Mitre-piek is een grote aantrekkingskracht op zowel professionele als amateurfotografen. Om de grootsheid en majesteit van de berg adequaat te vangen en de helderheid van de lucht rond te dragen, is zelfs voor professionele fotografen een zinloze poging gebleken. De fjord is honderden meters diep en het aflopende water zorgt voor een zoetwaterlaag die bijna 20 diep op de oceaan zit. Het afvoerwater draagt tannines uit het bos en geeft het verse water een uniek donker uiterlijk.
Toerisme
Ondanks dat Milford Sound zich in een afgelegen gebied bevindt, is het een van de meest bezochte toeristische bestemmingen in Nieuw-Zeeland en ontvangt het jaarlijks tussen 550,000 en 1 miljoen mensen. Verschillende bedrijven bieden boottochten aan naar de bezoekers die vertrekken vanuit het bezoekerscentrum van Milford Sound. De boot vaart ongeveer een of twee uur, hoewel sommige bedrijven 's nachts boottochten aanbieden. Sommige watersporten zoals kanoën en wandelen zijn ook beschikbaar. Toeristen kunnen ook de unieke maritieme omgeving van Fiords bekijken bij de Milford Discovery en Underwater Observatory aan de noordkant van de fjord bij Harrison's Cove. Het bekijken gebeurt op een diepte van 10-meters. Het onderwaterobservatorium bevindt zich in het mariene reservaat Piopiotahi. Het is mogelijk om diep water dieren zoals zwart koraal te bekijken in de ondiepe wateren rond de serre als gevolg van een natuurlijk fenomeen genaamd 'diep water opkomst.' Overal in Milford Sound en Fiord land, kunnen de zwarte koralen gedijen in de buurt van het oppervlak als gevolg van de koude temperaturen en een bruin gekleurd, donker oppervlak laag van zoet water. De bruine vlek is te wijten aan tannines uit de bossen rondom het gebied. Tijdens stormachtige dagen gaan krachtige winden omhoog terwijl je de rotswand ontmoet, waardoor het water van watervallen wordt gedwongen met een hoogteverschil om omhoog te bewegen. Dit windspel creëert een uniek en spectaculair uitzicht voor toeristen.
Bedreigingen
Enige tijd geleden zijn enkele unieke soorten gevonden rond de strandbossen in de Eglinton-vallei. Deze unieke flora en fauna worden echter geconfronteerd met predatie door knaagdieren en hermelijnen. In de jaren 1999 en 2001 raakten de roofdierplaten de Eglinton-vallei, waardoor het aantal soorten drastisch afnam. DOC heeft vanaf dat moment intensieve ongediertebestrijding uitgevoerd om de inheemse soorten te beschermen. De Eglinton-rivier wordt bedreigd door overgroei van planten zoals lupines die in het gebied zijn geïntroduceerd en ook door predatie door geïntroduceerde dieren. Veel soorten zoals de zwarte sterns hebben hun thuis in de Eglinton-rivier.
