Een episch gedicht is een lang stuk poëzie dat een verhaal vertelt. Dit type verhaal is meestal gecentreerd rond een belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis of cultuur van een bepaalde plaats en beschrijft vaak een heldendaad die wordt gedemonstreerd door een hoofdpersoon. Epische gedichten zijn geschreven in dactylic hexameter, een specifiek ritme dat in bepaalde poëzie wordt gebruikt. Men denkt dat dit type literair werk zijn oorsprong vindt in historische orale verhalenvertellingen en wordt gekenmerkt door zijn bespreking van culturele kwesties, normen en waarden. Dit artikel belicht het langste epische gedicht ooit geschreven.
Wat is het langste epische gedicht ooit geschreven?
Het langste epische gedicht ooit geschreven is de Mahabharata, een oud Indisch Sanskriet-epos. Dit gedicht vertelt het verhaal van twee vorsten, Kaurava en Pandava, tijdens de oorlog in Kurukshetra. Deze oorlog begon als een resultaat van een conflict tussen deze twee individuen, die ook neven en nichten waren, en hun recht om het Kuru-koninkrijk te regeren. Verschillende personages spelen de rol van verhalenverteller binnen dit epos en vertellen tegelijkertijd een aantal verhalen. In de loop van de tijd zijn veel van deze verhalen geëxtraheerd en uitgebreid, resulterend in een aantal literaire werken.
De Mahabharata bevat ongeveer 1.8 miljoen woorden, die verspreid zijn over de 200,000-verzen. Van deze verzen vormt 24,000 zijn centrale idee en wordt het de Bharata genoemd. De Mahabharata is georganiseerd in 18-specifieke boeken, ook bekend als parvas. Deze boeken behandelen een groot aantal evenementen, waaronder hoe het verhaal voor het eerst werd verteld aan de oorspronkelijke auteur, de gebeurtenissen die voorafgingen aan de oorlog en de nasleep van de gevechten.
Een deel van de historische informatie over het gedicht moet nog worden bevestigd. De meeste academici geloven bijvoorbeeld dat dit gedicht dateert uit de 8TH en de 9e eeuw v.Chr., Hoewel anderen suggereren dat de oorsprong terug zou kunnen gaan tot 400 BC. Sommige mensen beweren dat het epos over een aantal generaties is geschreven, hoewel de meeste onderzoekers Vyasa het schrijven van het belangrijkste deel van het gedicht verwijten. Volgens veel hindoes bestond Vyasa als onderdeel van de god Vishnu.
Thema's van de Mahabharata
De Mahabharata wordt beschouwd als net zo belangrijk als de Koran, de Bijbel, de toneelstukken van Shakespeare en de epische gedichten van Homerus. Het maakt vaak deel uit van filosofische en religieuze discussies, met name in termen van de purusartha, wat de vier hoofddoelen in het leven vertegenwoordigt, zoals het Hindoeïsme doet. Het andere hoofdthema van de Mahabharata is het idee van een rechtvaardige of eerlijke oorlog. In de Mahabharata presenteert een van de personages dit idee door te vragen of het lijden veroorzaakt door oorlog ooit gerechtvaardigd is. Deze vraag leidt tot een discussie tussen verschillende personages in het boek, die verder gaan met het instellen van enkele oorlogsregels. Deze regels omvatten onderwerpen zoals gevangenschap, behandeling van de gewonden, aanvallen en aanvallen. Deze discussie heeft een aantal kwesties in de militaire ethiek beïnvloed. Een van deze resultaten is de Just War Theory, die een reeks criteria vastlegt die dicteren of een oorlog al dan niet moreel verantwoord is.
