Het grensoverschrijdend park Maloti-Drakensberg staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO en beslaat Lesotho en Zuid-Afrika. Zijn rijk aan biodiversiteit en cultuur zoals daarbinnen zijn duizenden rotstekeningen van de San-gemeenschap gedurende een periode van 4000-jaren.
5. Fysische geografie -
Maloti-Drakensberg Park is een grensoverschrijdend UNESCO-werelderfgoed dat het 242,813-hectare uKhahlamba Drakensberg National Park in Zuid-Afrika beslaat, en het 6500 hectare Sehlathebe National Park, in Lesotho. In Zuid-Afrika ligt het park in de zuidwestelijke provincie KwaZulu Natal in Zuid-Afrika, grenzend aan het koninkrijk Lesotho. Het staat bekend om hoge bergen, rotsachtige kloven en steile valleien, veel grotten en schuilplaatsen en formaties. Maloti-Drakensberg Park heeft ook tal van rotstekeningen gemaakt door de San mensen gedurende een periode van 4000 jaar. Volgens UNESCO hebben de grotten en de schuilhutten de grootste en meest geconcentreerde groep schilderijen in Sub-Sahara Afrika.
4. Geologische formaties -
De natuurlijke schoonheid van Maloti-Drakensberg Park is in zijn basaltische steunberen, gouden zandstenen wallen, dramatische bezuinigingen en prachtige gebeeldhouwde bogen, grotten, kliffen, pilaren en rotspoelen. De basalt- en zandsteenformaties zijn te vinden in de horizontale banden. De bodems in het Maloti-Drakensberg-park zijn dun op het basaltplateau, maar hebben veel verheldering van zandsteen. Er zijn ook topbodems die in de zomer nat worden en water registreren, 's avonds bevriezen en in de winter ontdooien, volgens de studie van het ministerie van Milieu in Zuid-Afrika. De bergketens Maloti en Drakensberg verspreidden zich over 600km aan beide zijden van Zuid-Afrika en Lesotho. Het park heeft ook glooiende hooggelegen graslanden, ongerepte steile rivierdalen en rotsachtige kloven die bijdragen aan de pittoreske schoonheid daar.
3. Onderzoek, onderwijs en toerisme -
Als een site trekt het Maloti-Drakensberg Park onderzoekers en toeristen vanwege de educatieve rijkdom en natuurlijke schoonheid en diversiteit daar. Duizenden toeristen, die jaarlijks het park bezoeken, krijgen te zien over 665-sites voor rotstekeningen en over 35,000 individuele afbeeldingen van dieren en mensen. De afbeeldingen vertegenwoordigen het spirituele leven van de San mensen en hun tradities. Maloti-Drakensberg Park heeft ook een unieke flora en fauna die onderzoekers en studenten trekt die er graag over willen leren. Het park is ook de thuisbasis van bedreigde diersoorten zoals de Kaap en lammergieren, en de Maloti-minnow, een kritisch bedreigde vissoort die daar alleen wordt aangetroffen, volgens UNESCO.
2. Habitats en biodiversiteit -
Grasland-bioom en afro-montane bossen die het Maloti-Drakensberg-park bedekken, dienen als habitat voor de endemische montane plantensoort. Volgens het ministerie van Milieu in Zuid-Afrika zijn er meer dan 2500 soorten bloeiende soorten, waarvan 13 procent endemisch is voor het park. De drie bioklimatische zones in het Maloti-Drakensbergpark hebben een unieke vegetatie. De montane zone heeft graslanden en podocarpus latifolius bos, met proteas savanne-elementen. De subalpiene zone heeft een fynbos-bioom, graslanden, wetlands en proteas savanne. De alpine zone heeft toendra-achtige heide, Erica helichrysum en graslanden. De alpine en montane gebieden in het Maloti-Drakensberg Park span over 500 kilometers naar Lesotho en Zuid-Afrika. Deze diverse habitats hebben meer dan 300-vogelsoorten.
1. Milieustreigingen en instandhoudingsinspanningen -
Autoriteiten in Zuid-Afrika en Lesotho hebben maatregelen genomen om ervoor te zorgen dat Maloti-Drakensberg Park goed wordt beheerd en beschermd. Maar volgens de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) in de bufferzone zijn er uitdagingen voor landbouw en plantagebosbouw. Mede door het toerisme is er vraag naar infrastructuur die het park kwetsbaar maakt. Dat wordt aangepakt door autoriteiten die dergelijke activiteiten nauwgezet regelen. Andere bedreigingen voor Maloti-Drakensberg Park zijn invasieve buitenaardse planten die 1 procent van het park bezetten, bodemerosie op hellingen, over begrazing en branden. Er zijn ook illegale activiteiten zoals stropen in de afgelegen bergachtige delen van het park, volgens IUCN. Beide landen hebben een grensoverschrijdend akkoord om het park te beschermen tegen bedreigingen, in overeenstemming met de World Heritage Convention-handeling van 1999.
