Unesco-Werelderfgoedlocaties In Tunesië

Sommige sites van Tunesië volgen hun geschiedenis terug naar de Punische Carthagers, wiens rijk de Romeinen over de Middellandse Zee wedijvert. De meeste van de erfgoedsites getuigen van beschavingen die bestonden tijdens de monarchieën van Ifriqiya en Magreb. De sites waren de belangrijkste steden in Tunesië die uitdrukking gaven aan de cultuur van mensen die lang vóór de geboorte van Christus leefden. De architectuur van de sites is uitsluitend islamitisch artistiek werk en architectonisch ontwerp. De monumenten van Tunesië dragen veel bij aan de economie als mensen vanuit verschillende delen van de wereld reizen om te getuigen van een eeuwenoude islamitische geschiedenis die de eeuwen heeft overleefd

UNESCO-werelderfgoed In Tunesië

El Jem Amphitheatre

El Jem is het grootste meesterwerk van Coliseum in Noord-Afrika en het is een enorm amfitheater dat meer dan 35,000-toeschouwers kan vasthouden. Het amfitheater dateert uit de 3rd eeuw en is een duidelijke illustratie van het keizerlijke Romeinse rijk. Het standbeeld gebouwd in het hart van Tunesië heeft geen fundament; het staat eerder op een vlakke ondergrond ondersteund door ingewikkelde bogen. De Romeinse architectuur versmolten met Korinthische of Composiet-stijl maakt het monument een van een soort historische site in Tunesië. De structuur is een ogenschijnlijke schijn van de Romeinse propaganda. De binnenkant van de structuur; de podiummuur, de arena en ondergrondse gangen, heeft zijn authenticiteit behouden. De architecturale componenten van de constructie en het terrein werden door de UNESCO vermeld als een cultureel werelderfgoed in 1979.

Carthaagse archeologische vindplaatsen

Opgericht door de Feniciërs in de zesde eeuw, ontwikkelde de Carthago zich tot een handelsrijk rijk dat zich uitstrekte tot de meeste mediterrane regio's. In de Punische oorlog, vóór de vernietiging 146 AD, bezette de Carthaagse beschaving gebieden die toebehoren aan Rome. De Carthago was de hoofdstad van de Punische cultuur in Afrika, waar verschillende culturen tot bloei kwamen en zich vermengden. Er was een Fenicie-Punische cultuur, de Paleochristelijke, Romeinse en Arabische cultuurfusie. De stad is de geboorteplaats van de beruchte Hannibal, de krijger en het strategische genie. Ook was Carthago de hoofdstad van het Vandalisme en de Byzantijnse provincie van Afrika. De structuur bestaat uit de Akropolis van Byrsa, Punische havens en tophets, theaters, necropolises, een circus, woonwijk, de Antonin-baden en de Malaga-reservoirs. De Tophet was een heilige plaats gewijd aan Baäl. UNESCO heeft de structuur op de Werelderfgoedlijst gezet in 1979. Hoewel recente verstedelijkingen de integriteit van de site deels hebben veranderd, zijn de meeste monumentcomponenten nog steeds intact.

Dougga (Thugga)

Thugga bestond bijna zes eeuwen voor de annexatie van Numidia door Rome. Opgericht als de hoofdstad van Numidia, bloeide Thugga stad onder de Romeinse en Byzantijnse overheersing en daalde tijdens de islamitische periode. De ruïnes van de stad vertegenwoordigen 17 eeuwenoude geschiedenis van een geromaniseerde Numidische cultuur, en tot op zekere hoogte raakt de Punische en Hellenistische culturen. De structuur heeft monumenten die dateren uit de 2nd en 3rd eeuw. De site heeft zijn integriteit en authenticiteit behouden als een Romeins architecturaal werk. De site werd door UNESCO uitgeroepen tot cultureel werelderfgoed in 1997.

Kairouan

Kairouan in Tunesië is de oudste Arabisch-islamitische cultuur en de heilige stad Maghreb. Het diende als de hoofdstad van de Ifriqiya gedurende vijf eeuwen. De structuur omvat de bekkens van de Aghlabids, de medina van Kairouan en Zawiya van Sidi Sahib. De bekkens dienden als openluchtreservoirs, bedacht om de stad water te geven en dateren uit de 9 eeuw. De Medina is een stedelijke representatie bestaande uit woonruimten verdeeld door smalle en kronkelende straatjes. De omringende wallen strekken zich uit tot meer dan 3 km. In Zawiya worden de overblijfselen van Abu Djama bewaard. De Grote Moskee in de Medina was de eerste plaats van aanbidding door de Maghreb en tegenwoordig staat het als een universeel meesterwerk gebouwd in de 9 eeuw. De moskee van Drie Deuren is de oudste gevel van de islamitische kunst. Het Kairouan-ensemble is zonder wijzigingen bewaard gebleven. Hoewel sommige delen zijn gerenoveerd, zijn de monumenten intrinsieke functionele en structurele authenticiteit nog steeds intact. De site is door UNESCO uitgeroepen tot cultureel werelderfgoed in 1988.

Medina van Tunis en medina van Sousse

De medina van Tunis werd door de UNESCO vermeld als een cultureel werelderfgoed in 1979 en het was een menselijke nederzetting die tot leven kwam in 698 AD, gebouwd door de Maghreb, de stad die is uitgegroeid tot een centrum voor verschillende universeel invloedrijke dynastieën. Medina van Sousse, uitgeroepen tot Werelderfgoed door 1988 door UNESCO, was een commerciële en militaire haven in het Aghlabids-tijdperk van 800-909. De Medina, Bu Ftata-moskee, Kasbah en Ribat (een fort en een religieus gebouw) dienden als kustverdedigingsstructuren.

Er is een wet die alle archeologische en historische erfgoedsites in Tunesië beschermt en conserveert. De Erfgoedcode onderzoekt op zijn beurt alle interventies rond monumenten, terwijl ontwikkelingsplannen van individuele steden die de archeologische vindplaatsen behouden, de stedelijke perspectieven behouden. Conservatie-eenheden verbonden aan het National Heritage Institute van het land zijn ook verantwoordelijk voor het behoud van de erfgoedlocaties van Tunesië.

UNESCO-werelderfgoed In Tunesië