Wat is de historische stad van Lunenburg?
Lunenburg ligt aan de zuidkust van de provincie Nova Scotia in Canada. De stad werd gesticht in 1753 tijdens de oorlog van vader Le Loutre als de eerste poging van de Britten om de inheemse en acadisch-katholieke bevolking te vervangen door protestantse kolonisten. Tegenwoordig wordt de historische wijk Lunenburg beschouwd als het best bewaarde voorbeeld van een geplande Britse gemeenschap in Noord-Amerika. In feite is het een van de slechts twee stedelijke gebieden in Noord-Amerika die zijn opgericht als UNESCO-werelderfgoed.
Waarom is Lunenburg een UNESCO-werelderfgoed?
Deze historische stad is om vele redenen aangewezen als werelderfgoed van UNESCO, vooral omdat het zijn oorspronkelijke uiterlijk en rasterachtige ontwerp heeft behouden. Veel van de gebouwen hier weerspiegelen de typische houten Britse architectuur uit de 18-eeuw. De lokale overheid en bewoners hebben er in de loop der jaren alles aan gedaan om deze huizen en openbare gebouwen te behouden. Een bezoek aan deze stad stelt toeristen in staat om terug te lopen in de tijd en de kleurrijke buitenkant van de architectonische traditie te waarderen.
De ligging aan de kust heeft de lokale economie, die afhankelijk is van de Atlantische visserij, sterk beïnvloed. De haven van de stad is gevuld met lange boten, wat bijdraagt aan de charmante uitstraling. De oorspronkelijke stadsplanning wordt nog steeds weerspiegeld in dit deel van de stad en het is ongewijzigd gebleven sinds het voor het eerst werd opgericht. Dit gebrek aan significante verandering in de lay-out van de stad is omdat het rasterachtige ontwerp bruikbaar is gebleven voor de behoeften van de lokale gemeenschap en economie.
Het enige wat ontbreekt in de oorspronkelijke stad zijn de Britse vestingwerken, ooit gebruikt voor militaire doeleinden. Er zijn geen zichtbare ruïnes over. Afgezien hiervan zijn experts het erover eens dat Lunenburg een authentieke Britse koloniale stad is in zijn architectuur, materialen, functies en omgeving. Niet alleen zijn de straten op een rechthoekige en georganiseerde manier aangelegd, maar het stadsontwerp omvat ook gecentraliseerde openbare ruimtes en belangrijke gemeenschapsgebouwen die nog steeds in gebruik zijn.
Management van Lunenburg
Het beheer van het historische district Lunenburg is een beetje veeleisend voor de lokale bevolking. Dit komt omdat eigenaren van onroerend goed voor de uitdaging staan om onderhoudskosten te betalen, terwijl ze trouw blijven aan de historische nauwkeurigheid in de representaties van gebouwen. Restauratie-inspanningen worden gereguleerd door verschillende overheidsbesluiten. Dit gebied van Lunenburg is sinds 1989 erkend als historisch waardevol toen het voor het eerst beschermd werd door de Heritage Property Act. Sindsdien heeft de regering verschillende wetgevingen aangenomen in een poging om haar originele uiterlijk te behouden. Sommige van deze beschermende maatregelen omvatten: registratie als een nationale historische site in 1991 en bescherming volgens de gemeentelijke overheidswet van 1998. Deze twee verordeningen maakten het mogelijk om het Heritage Conservation District Plan, het Bylaw en de Richtlijnen in 2001 op te stellen, wat de community- en privé-eigenaren helpt bij het complexe beheer van een Werelderfgoedsite. Voortdurende inspanningen om de integriteit en authenticiteit van de stad te handhaven, worden uitgevoerd door de lokale en nationale overheid. In 2010 publiceerde de lokale overheid de Public Sustainability Strategy van Lunenburg Heritage om ontwikkelingsbegeleiding te bieden en potentiële toeristische voordelen te identificeren die de economie van de stad zouden kunnen stimuleren.
