Laagste Toegang Tot Privékredietbureaudekking Per Land

De dekking van het privékredietbureau voor een bepaald land wordt berekend door rapporten samen te stellen over het aantal personen of bedrijven dat wordt vermeld door particuliere kredietbureaus in dat land. Deze personen of bedrijven moeten een actuele geschiedenis van aflossing, onbetaalde schulden of openstaande kredieten hebben.

Sommige landen hebben een zeer minimale toegang tot de dekking van particuliere kredietbureaus. Minder dan 2% van alle volwassenen in Lesotho, Nepal en Sudan hebben toegang tot dergelijke kredietbronnen. Guyana loopt ook achter met slechts 2.4% van de bevolking die toegang heeft tot de dekking van privé-kredietbureaus. Papoea-Nieuw-Guinea bevindt zich momenteel op 3.5% en Pakistan heeft 4.8%. Krediet is iets toegankelijker in Tanzania, Uganda, Vanuatu en Nigeria, maar meer dan 94% van de ingezetenen van deze landen heeft geen toegang tot de dekking van particuliere kredietbureaus. Dit kan worden toegeschreven aan een aantal economische factoren. Met name het ontbreken van overheidsregulering, prohibitieve bedrijfsvergunningsvereisten, hoge niveaus van armoede en / of werkloosheid en een culturele trend naar wijdverspreide werkgelegenheid in de informele sector kunnen allemaal bijdragen.

Overheidsvoorschriften

In Lesotho beperken regulerende inefficiëntie en een gebrek aan transparantie de groei van ondernemers nog steeds. De afhankelijkheid van de volatiele Zuid-Afrikaanse rand creëert eeuwigdurende monetaire instabiliteit en de algemene bevolking heeft onvoldoende toegang tot bankdiensten. Het bankwezen in Guyana is moeilijk vanwege de inefficiëntie en het slechte financiële regelgevingskader. Regeringen in Nigeria en Nepal oefenen ongepaste invloed uit op de kredietallocatie, wat heeft geleid tot instabiliteit en fragmentatie in hun financiële sectoren. De regering van Sudan, beschouwd als een van 's werelds meest corrupte, heeft alle politieke macht en economische middelen geconcentreerd in de hoofdstad Khartoum, terwijl de burgers in de afgelegen plattelandsgebieden in armoede leven. Het reguleringssysteem van Oeganda heeft ook dringend structurele hervormingen nodig.

In veel andere landen kan een gebrek aan structuur en toezicht door de overheid de ontwikkeling van de particuliere sector belemmeren. Het rudimentaire banksysteem van Vanuatu biedt geen adequate toegang tot krediet-, financierings- of andere formele bankdiensten. Tanzania's arbeidsreguleringssysteem is niet voldoende ontwikkeld om de groei van de particuliere sector te ondersteunen, hoewel de kleine financiële sector meer toegang heeft verschaft tot commercieel krediet.

Licentiegrensbeperking

Landen als Pakistan, Tanzania, Oeganda en Nigeria hebben extreem veel te maken met bedrijfslicenties. In deze landen kan het starten van een bedrijf ondernemers tot acht keer het gemiddelde jaarinkomen kosten. Dit belemmert de groei van bedrijven in de particuliere sector enorm en dwingt burgers om elders naar werk te zoeken, meestal in de informele sector.

Inefficiënte arbeidsmarkten

In landen als Lesotho, waar de kredietkosten exorbitant hoog zijn, blijft de particuliere sector grotendeels onontwikkeld. Chronische armoede en werkloosheid dwingen de Nepalese burgers om werk te zoeken in de informele sector. De meeste Soedanese bevolking hebben geen toegang tot krediet of formeel bankieren en de meerderheid is afhankelijk van informeel werk. De arbeidsmarkt in Guyana is grotendeels onontwikkeld en velen zijn afhankelijk van werkgelegenheid via de informele sector of de drugshandel.

Papoea-Nieuw-Guinea heeft een lange traditie van wijdverspreide informele werkgelegenheid, grotendeels gebaseerd op zelfvoorzienende landbouw en kleine, informele detailhandel. De ontwikkeling van de particuliere sector was beperkt vanwege een gebrek aan regelgeving en het ontbreken van een formeel openmarktbeleid. Banken en andere financiële diensten zijn niet overal in het land gemakkelijk toegankelijk. Over 80% van Vanuatu's burgers zijn ook betrokken bij de landbouw, en de relatieve isolatie van het eiland heeft bijgedragen aan een stagnerende economie.

Hoewel Nigeria een van de grootste economieën in Afrika heeft, leeft ongeveer 61% van de burgers in armoede. Minimale inspanningen op het gebied van het creëren van banen in de particuliere sector blijven de onderbetaalden van het land frustreren, vooral die in de steeds groter wordende jeugddemografie.