De Toonaangevende Natuurrubberproducerende Landen Ter Wereld

Natuurlijk rubber of India-rubber is een polymeer van isopreen, een organische verbinding. Kleine onzuiverheden van andere organische verbindingen worden ook gevonden. Een aantal landen in Zuidoost-Azië en India zijn de topproducenten van natuurlijk rubber in de wereld. De rubberproducten van commerciële betekenis worden geproduceerd door verwerking van de latex verzameld uit de rubberboom. Het materiaal is nuttig vanwege de hoge veerkracht, waterdichte eigenschappen en grote rekverhouding.

De bronnen van rubber

Natuurlijk rubber komt uit verschillende bronnen, waarvan de Pará-rubberboom (Hevea brasiliensis) het meest voorkomt. Het groeit goed onder teelt en levert latex op voor meerdere jaren. De wijnstokken in het geslacht Landolphia leveren het Kongo-rubber op. Deze wijnstokken kunnen niet worden geteeld in de teelt en dit leidde tot grootschalige exploitatie van de wilde planten in Congo. Latex is ook aanwezig in paardenbloemmelk die kan worden gebruikt om rubber te produceren. Verschillende andere bomen en planten zijn ook gebruikt voor de productie van rubber.

Geschiedenis van het gebruik van rubber

De inheemse culturen van Meso-Amerika waren de eersten die rubber gebruikten. Latex van de Pará-rubberboom werd geëxtraheerd om rubber te produceren om ballen te maken voor de Meso-Amerikaanse ballgame. De Azteken- en Maya-culturen begonnen later rubber te gebruiken voor verschillende doeleinden, zoals het maken van waterdicht textiel en containers. Op 1736 introduceerde de Franse ontdekkingsreiziger, Charles Marie de La Condamine, rubber aan de Franse Académie Royale des Sciences. Dit leidde tot de publicatie van het eerste wetenschappelijke artikel over rubber. In 1770 ontdekte Joseph Priestley dat rubber kan worden gebruikt om potloodstrepen op papier te verwijderen. Geleidelijk aan werden andere toepassingen van rubber ontdekt en het gebruik ervan werd populair in heel Europa. Handel begon al snel tussen de Nieuwe Wereld en Europa. In 1876 werden 70,000 Pará-rubberboomzaad naar de Engelse Kew-tuinen gesmokkeld. De zaden werden vervolgens getransporteerd naar de landen van Zuid-Azië en Zuidoost-Azië, waar de plant begon te worden verbouwd. Vulkanisatie werd ontdekt in 1839 en dit leidde tot een meer wijdverbreid gebruik van rubber.

Teelt van rubberbomen

Rubberbomen hebben een economische levensduur van ongeveer 32 jaar in plantages. De bomen vragen goed gedraineerde en goed verweerde bodems. Laterietype, alluviale, sedimentaire typen en niet-steriele rode bodems zijn het best voor de groei van deze bomen. Een gelijkmatig verdeelde regenval met minstens 100 regenachtige dagen per jaar en een temperatuurbereik van ongeveer 20 tot 34 ° C zijn optimale omstandigheden voor de groei van de Hevea-rubberboom. Een vochtigheid van rond 80%, 2000 uren zonneschijn en afwezigheid van sterke wind zijn ook nodig voor de beste resultaten.

Productie van rubber

In 2013 werd bijna 28 miljoen ton rubber geproduceerd in de wereld en natuurlijk rubber was goed voor 44% van deze productie. De prijs van natuurlijk rubber wordt dus beïnvloed door de wereldwijde prijs van ruwe olie, aangezien synthetische rubber is afgeleid van aardolie. In 2013 waren Thailand, Indonesië en Maleisië samen goed voor 72% van het natuurlijke rubber dat in de wereld wordt geproduceerd. Hoewel de Hevea-boom inheems is in Zuid-Amerika, is de teelt daar beperkt vanwege de hoge prevalentie van ziektes met bladziekte en andere natuurlijke predatoren.

De toonaangevende natuurrubberproducerende landen ter wereld