De geschiedenis van piepschuim
Styrofoam, een lichtgewicht plastic dat vocht weerstaat, is uitgevonden door de Dow Chemical Company in 1941. Een van de eerste toepassingen van piepschuim was in een reddingsboot gebruikt door de kustwacht van de Verenigde Staten in 1942. Styrofoam kan worden opgenomen in de isolatie van gebouwen en buizen en kan worden gebruikt voor het verpakken van materialen. Het kan zelfs worden gebruikt om wegen te stabiliseren als ze kwetsbaar zijn voor bevriezing en ontdooien. Het bekendste beeld van piepschuim is waarschijnlijk de witte wegwerpbeker, te zien op veel werkplekken, scholen en openbare waterkoelers. Onderaan deze bekers ziet u meestal het nummer 6, het symbool voor artikelen op basis van polystyreen (niet-recyclebaar in de meeste landen). Momenteel wordt 2.5 miljoen van deze bekers per jaar in de VS gebruikt.
Is Styrofoam recyclebaar?
Om te testen hoe lang het zou duren voordat dit materiaal zou ontbinden, gebruiken wetenschappers een test die een respirometrietest wordt genoemd. Deze tests reflecteren sterk geconcentreerde UV-stralen (dezelfde stralen als onze zon produceren) op verschillende items, waardoor het resultaat wordt bereikt dat de zon en de atmosfeer na dagen, maanden of zelfs honderden jaren zouden zijn. Door deze testen zijn wetenschappers tot de conclusie gekomen dat 'niet-recyclebaar' materiaal zoals piepschuim uiteindelijk na honderden, zo niet duizenden jaren na UV-stralen zal instorten. Sommige experts beweren dat deze tests niet de natuurlijke omgeving weerspiegelen en schatten dat piepschuim 500-jaren kan overnemen.
Als er recyclingopties bestaan, zijn deze uiterst beperkt, omdat piepschuim alleen kan worden teruggeplaatst in zichzelf of een vergelijkbaar materiaal. Veel milieudeskundigen zijn het erover eens dat de mensheid moet stoppen met het gebruik van piepschuim en andere kunststoffen volledig. Vanwege het feit dat er geen faciliteiten zijn of het niet geaccepteerd wordt, komt de meeste piepschuim op stortplaatsen terecht. Bijgevolg gebruiken piepschuim en soortgelijke producten 30% van de stortplaatsen in de Verenigde Staten. Deze stortplaatsen verlengen de decompositieperiode vanwege het gebrek aan zuurstof, licht en waterstroming. Zelfs wanneer het piepschuim uiteenvalt in kleinere stukjes, zijn deze stukken zo licht dat ze door wind naar waterwegen kunnen worden vervoerd, wat potentiële voedselbronnen voor dieren en mensen vervuilt.
Milieu-effecten
Vanwege de negatieve effecten die piepschuim heeft op het milieu, zijn er innovatieve manieren geweest waarop de maatschappij heeft geprobeerd dit materiaal te recyclen. Een bedrijf in Tennessee beschikt over piepschuim door het in een machine te plaatsen die een verdichter wordt genoemd. Deze machine verandert de chemische samenstelling van het materiaal en breekt het af. Het bedrijf nodigt alle lokale bedrijven uit om een stuk piepschuim of niet-recyclebaar plastic mee te nemen en laat zien hoe ze het weg kunnen leiden van een schadelijke stortplaats. Een interessante studie van Stanford University concludeerde dat meelwormen kunnen overleven op een dieet van piepschuimplastic. Deze studie zou mogelijk een van de meest innovatieve manieren kunnen zijn om van een materiaal af te komen, omdat we piepschuim nog niet op grote schaal kunnen recyclen.
Hoewel wetenschappers tests hebben uitgevoerd om te zien hoe lang het zou duren voordat piepschuim werd ontbonden, is één ding duidelijk: decompositie duurt, indien mogelijk, heel, heel lang.
