De grondwet van de Verenigde Staten bepaalt dat de gerechtelijke bevoegdheden van het land alleen kunnen worden uitgeoefend door het Supreme Court en andere lagere rechtbanken, zoals noodzakelijk geacht door het Congres. Het Hooggerechtshof is de hoogste rechtbank in het land waarvan het lidmaatschap bestaat uit de hoofdrechterlijke en 8-geassocieerde rechters zoals vastgesteld door de 1869 rechterlijke machtswet. De rechters zijn president en worden door de senaat goedgekeurd voordat ze de eed van ambt kunnen afleggen. Het quorum bestaat uit zes rechters. De rechterlijke macht van het Hooggerechtshof strekt zich uit tot alle rechtszaken, gevallen die voortvloeien uit de grondwet van het land, en alle zaken die staatsambtenaren zoals ministers en ambassadeurs betreffen.
Overzicht van het Supreme Court
Tijdens het schrijven van de grondwet van de VS waren de bevoegdheden en prerogatieven van het Hooggerechtshof en de organisatie van de rechterlijke macht niet goed uitgewerkt. Het Congres had dus de taak om de federale rechterlijke macht te ontwikkelen. De vorming van de federale rechterlijke macht was een prioriteit van de nieuwe regering, die leidde tot de oprichting van de rechterlijke macht van 1789. De wet leidde tot de oprichting van het Hooggerechtshof dat in Washington zou gaan zitten en bestond uit de opperrechter en vijf rechterlijke vennoten. Sinds de oprichting van het Hooggerechtshof is het aantal rechters zes keer gewijzigd voordat het zich op de negen leden in 1869 heeft gevestigd. Sinds de oprichting van de rechtbank hebben alleen 17-mensen het voorrecht als Chief Justice te mogen dienen, terwijl 101-mensen als geassocieerde rechters hebben gediend.
Benoeming van rechters van het hooggerechtshof
De Chief Justice en de Associate Justices zijn presidentiële aangestelden, maar moeten worden goedgekeurd door de Senaat. De negen rechters hebben elk één stem, net als de opperrechter. De Chief Justice heeft echter extra bevoegdheden en administratieve verantwoordelijkheden die niet door de andere rechter kunnen worden uitgevoerd. Dus de opperrechter wordt iets meer betaald dan de rechters van de vennoot. De anciënniteit van de rechters van de aangeslotene is op bevel van benoeming, met de opperrechter als de hoogste. In het geval dat twee van de rechters tegelijkertijd worden benoemd, wordt de oudste beschouwd als de oudste van de twee. De opvattingen van de rechters worden vermeld in de volgorde van anciënniteit. In het geval dat de Chief Justice afwezig is of zijn taken niet kan uitvoeren, treedt de senior-medewerker Justice op.
Tenure of the Supreme Court Justices
De grondwet bepaalt dat de rechters van het Hooggerechtshof dienen tijdens 'goed gedrag', wat betekent dat ze een leven lang zullen dienen. De bepaling zorgt voor de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht en beschermt de rechters tegen partizanen. De grondwet beschermt ook de salarissen van de rechters tegen verminderd tijdens het kantoor. Daarom hebben de rechters van het Hooggerechtshof hun functie vanaf de dag van aanstelling tot de dag dat zij ervoor kiezen en kunnen zij alleen door afzetting van het kantoor worden verwijderd. De rechters van het Hooggerechtshof kunnen ervoor kiezen af te treden in geval van gezondheidsproblemen of om persoonlijke redenen die zij niet met het publiek hoeven te delen. De gemiddelde ambtstermijn voor gerechtigheid van het Hooggerechtshof is 16 jaar geweest. Sommige geassocieerde rechters hebben echter wel zo lang gediend als 36-jaren (William O Douglas), en zo kort als iets meer dan 5-maanden (Thomas Johnson).
