Fidel Alejandro Castro Ruz leidde de Cubaanse Communistische Partij gedurende meer dan een halve eeuw na de val van de militaristische en onderdrukkende Batista-dictatuur, die aan de macht was gekomen na een coup in 1952. Hij nam in januari 1, 1959, de macht en beloofde een revolutionaire ommekeer, naar een land dat zwaar werd getroffen door de 25-oude dictatuur van Fulgencio Batista. Zijn omarmde communisme en het voormalige Sovjetunie regime en brachten de wereld bijna tot een tragisch einde met nucleaire raketten. Fidel stierf op November 25, 2016, op de leeftijd van 90. Toch liet hij een erfenis na die wordt gekenmerkt door het begrip totalitair. Zijn presidentschap was gebaseerd op communistische ideologieën van Karl Max.
5. Vroege leven -
Fidel Castro werd geboren in 1926 als de onwettige zoon van een rijke boer genaamd Angel Castro en Angel's dienaar, Meesteres en aanstaande Luna Ruz Gonzalez. Hij woonde twee kostscholen bij voordat hij naar El Colegio de Belen ging, een door de Jezuïeten gerunde faculteit in Havana. Fidel nam rechten aan de universiteit van Havana bij 1945, waar zijn politieke geest tot leven kwam. Terwijl hij hier was, werd hij een invloedrijke criticus en een fervent anti-imperialist van de Amerikaanse betrokkenheid bij de Caraïbische aangelegenheden. Hij bereikte publiciteit als een vocale criticus van de door de VS gesteunde president, Ramon Grau. Fidel ging deelnemen aan vele gewelddadige bendeculturen en militieoperaties die in minder dan drie jaar transformeerden van een politiek analfabeet naar een politieke activist. Hij raakte betrokken bij door studenten bestuurde criminele ondernemingen. Zijn anti-imperialistische passie dwong hem tot het universitaire comité dat de Dominicaanse Republiek en Puerto Rico wilde bevrijden. Hij ontmoette zelfs Batista, tijdens zijn vroege opkomst tot roem. Toen deze president het voorzitterschap bekleedde en de verkiezingen afschafte, begon Castro aan de macht te komen.
4. Aan de macht komen -
Als een jezuïet geschoolde advocaat leidde Castro de Cubaanse revolutie die de door de VS gesteunde dictator Fulgencio Batista verdreef. Castro lanceerde de grote Cubaanse revolutie tegen het regime van Batista op juli 26, 1953. Hij begon met het lanceren van de mislukte Moncada barakkenaanval in Santiago. Fidel Castro ontving een 15 jaar gevangenisstraf, maar hij werd later uitgebracht in 1955 toen Batista hem gratie verleende. Hij bracht zijn ballingschap jaren door in Mexico, waar hij een klein leger vormde met als doel Batista te bestrijden. Zijn eerste poging vond begin december 1956 plaats, maar de Cubaanse regering viel hem in een hinderlaag en vermoordde de meeste van zijn 81-ragtag-bands van volgers. Alleen 12 van hen waaronder Fidel, Raul en Guevara zijn ontsnapt. Daarna zocht hij zijn toevlucht in het Sierra Maestra-gebergte, creëerde hij een formidabele guerrilla-strijdmacht die de krachten bundelde met de openbare rebellengroepen en Batista uiteindelijk in twee jaar tijd versloeg. Tijdens de koude oorlogen lag Castro op één lijn met de Sovjet-Unie, waarbij het zijn concepten en ideologieën omarmde die zijn belangrijkste weldoener werden voor 30-jaren. De alliantie bracht miljarden aan buitenlandse hulp aan Cuba, inclusief gas en olie. Toen de VS de Sovjet-raketten in het land ontdekten, ontstond de 1962 Cuban Missile Crisis die de wereld bijna naar een Armageddon-crisis leidde. Toen de Sovjet-Unie eindelijk in 1991 instortte, behield Castro zijn communistische ideologieën. Hij ondernam een reeks van voorzichtige economische hervormingen zoals het openstellen van toerisme om zijn falende economie te redden. Hij slaagde er zelfs in om Chavez, de toenmalige Venezolaanse president, te betuttelen om hem goedkope olie en andere producten te verkopen.
3. Bijdragen -
Toen hij aan de macht kwam, was Fidel van plan om Cuba om te vormen tot een egalitaire staat die gelijke sociale en economische kansen bood aan alle Cubanen. Hij probeerde verandering te brengen in een samenleving die was ontdaan van elementaire humanitaire behoeften en zijn land te redden van wat hij als een falend kapitalistisch systeem beschouwde. Fidel Castro verbeterde de levensomstandigheden van de arme mensen in zijn land door scholen en ziekenhuizen bij hen te brengen. Als gevolg hiervan bereikte Cuba een gezondheids- en alfabetiseringsniveau gelijk aan de rijkste landen. Als klap op de vuurpijl knipte hij maffia-groepen in. Fidel installeerde ook veel negatieve bijdragen aan zowel Cuba als de wereld als geheel. Hij kraakte dissidente, geëxecuteerde of gevangengezette tegenstanders en homoseksuelen namen eigendommen in bezit en monopoliseerden de media. Buiten zijn land stuurde hij meer 350,000-soldaten om in Afrika te vechten als een manier om zijn invloed uit te breiden. Deze soldaten leverden de broodnodige steun aan de linkse Angolese regering. Ze droegen bij tot de verlangde onafhankelijkheid van Namibië, een oorlog die uiteindelijk hielp bij het verdrijven van de apartheid in Zuid-Afrika. In de loop der jaren stuurde hij artsen naar het buitenland om voor de armen te zorgen en bracht hij ook jongeren uit minder ontwikkelde landen en trainde ze als artsen.
2. Uitdagingen -
Het vestigen van Cuba als een communistisch land voor de deur van de Verenigde Staten bracht vele uitdagingen met zich mee. Om Castro in staat te stellen Cuba effectief te transformeren van een speeltuin die wordt gebruikt door rijke Amerikanen tot het ergste verzet van Washington, moest hij de uitdagingen overwinnen die werden veroorzaakt door de Amerikaanse presidenten, zijn gehate kapitalisten. Hij overleefde ze allemaal op één na. Hij beweerde dat de VS had geprobeerd hem vele malen te vermoorden, maar hij overleefde hen. Hij wist de 1961 door de VS gesteunde invasie van de Varkensbaai af te weren. Terwijl hij het kapitalisme wegvaagde, ontstonden er nieuwe uitdagingen, deze keer van legioenen critici en vijanden geconcentreerd onder op Miami gebaseerde ballingen. Deze verbannen mensen zagen hem als een meedogenloze tiran.
1. Dood en erfenis -
Fidel Castro stierf op November 25th, 2016. Raul Castro kondigde zijn dood aan op Cubaanse staatstelevisie. Na zijn overlijden lijkt Fidel Castro's 57-jarige positie aan de macht des te belangrijker. Voor velen verstikte hij de democratie, onderdrukte spraak en verpletterde fundamentele mensenrechten. Voor zijn legioen van volgelingen was hij een held die zijn armen voedde, medicijnen leverde aan Latijns-Amerika, het kapitalisme ontzet en zijn pistool richtte op de noordelijke Colossus. Zijn meest gedenkwaardige erfenis was zijn vermogen om een aantal 90-mijlen van de Amerikaanse kusten tot een communistische staat te creëren, waarmee hij de Verenigde Staten probeerde te omverwerpen. Hij hield vast aan zijn ideologieën lang na de ineenstorting van de Sovjet-Unie nog steeds een baken van hoop voor linksen over de hele wereld die nog steeds worstelden onder en tegen de koloniale overheersing. Of de geschiedenis hem zal ontslaan, blijft onzichtbaar, maar Fidel Castro was niettemin een figuur om te aanschouwen. Hij laat de oudste nalatenschap van de wereld na over zijn voorganger van een halve eeuw.
