Banc d'Arguin is het grootste en belangrijkste nationale park van Mauritanië. Het park heeft een uniek ecosysteem dat een belangrijke thuis biedt voor een aantal soorten. Naast het feit dat het een thuis is voor dieren in het wild, ondersteunt het park de Imraguen-stam die afhankelijk is van het ecosysteem van parken om te overleven. De strategische ligging aan de kust van West-Afrika heeft het park tot een belangrijk gebied gemaakt, zowel van oudsher als in de moderne tijd.
5. Beschrijving
Banc d'Arguin National Park ligt in de baai van Arguin aan de westkust van Mauritanië. Het park is gecreëerd door een regeringsdecreet in 1976 maar werd opgericht als een nationaal park in 1978. Het belangrijkste doel van het creëren van het park was om te dienen als een natuurreservaat om de rijkdommen van de zee te beschermen, en een broedplaats voor verschillende vogelsoorten. Het park beslaat een oppervlakte van 4,600 vierkante mijlen en er zijn veel zandduinen, kustmoerassen, wadden en ondiepe kustwateren. UNESCO heeft in 1989 het park aangewezen als een natuurlijke werelderfgoedlocatie.
4. Historische rol
De bewoners rond het park zijn historisch afhankelijk van de visvangst als primaire bron van levensonderhoud en als handelscentrum tussen de lokale gemeenschap en de westerse wereld. Goederen die in het gebied worden verhandeld, omvatten kauwgom, slaven en goud. Het eiland Arguin was een belangrijke visserij op een strategische locatie, waardoor het een belangrijk en zeer omstreden gebied werd voor de Europese grootmachten. De Portugese, Franse, Duitse, Engelse en Hollandse koloniale machten streden om de controle over het eiland, waar de plaatselijke Maures-handelaren gebruik van maakten om elk jaar geschenken van de Europeanen te krijgen.
3. Moderne betekenis
Banc d'Arguin is een belangrijk natuurreservaat vanwege het unieke ecosysteem in het park. De oprichting ervan was essentieel om de aandacht te vestigen op de bedreigingen van het park als gevolg van de overexploitatie van de natuurlijke rijkdommen van het park. Het park is een van de belangrijkste visserijen in West-Afrika en een belangrijke bestemming voor trekvogels in Europa en West-Afrika. De lokale Imraguen-stamleden zijn afhankelijk van de parkvisserij voor hun levensonderhoud. De Imraguen gebruiken traditionele methoden bij het vissen. De Mauritaanse regering in 2006 verkocht de visrechten binnen het park aan de Europese Unie om de schulden van Mauritanië te verminderen.
2. Habitat en biodiversiteit
Het nationale park is een van de bekendste kustparken in West-Afrika met mariene en terrestrische habitats. De habitats zijn een unieke mix van het woestijnland en de zeezone die een van de mooie en contrasterende zeeën en landschappen creëert. Het park ondersteunt een rijke biodiversiteit van flora en fauna, waaronder een verscheidenheid aan bedreigde diersoorten. Het park ondersteunt meer dan 108-vogelsoorten uit de Afrotropical en Palaearctic zones. Trekvogels en overwinterende vogels zijn gebruikelijk in het park. Vogelsoorten in het park zijn zwarte stern, flamingo, knoop, tureluur, de Europese lepelaar, de rietaalscholver, geringde plevier en de endemische reiger en de westelijke rifreiger. Zeezoogdieren in het park zijn de met uitsterven bedreigde mediterrane monniksrob, Atlantische bultrugdolfijn en de bottleneckdolfijn, orka's, walvis van de Noord-Atlantische Oceaan en bruinvissen. Hoewel weinigen, plantensoorten zoals balsem, hoog gras, dwergacacia, tamariskstruiken, stekelige struiken, wolfsmelk en slikkruid gevonden worden in het park, vooral in de centrale regio's.
1. Milieurisico's en territoriale geschillen
Sinds de oprichting zijn er aanzienlijke stappen gezet in het behoud van de biodiversiteit en integriteit van het nationale park Banc d'Arguin. Verschillende bedreigingen, meestal door mensen gemaakt, zijn echter nog steeds van invloed op het park. Deze bedreigingen omvatten vervuiling en overbevissing in de aangrenzende wateren die vissoorten en visetende vogels in gevaar brengen. Het parkmanagement staat onder druk van externe vissers en visbedrijven die hun vistochten binnen het park willen uitbreiden. De intense druk vereist dat het management en andere internationale instanties instandhoudingsbeginselen afdwingen om de integriteit van het park te handhaven en het doel van de oprichting ervan dienen.
