Wist je dat de grote brand van Londen vermoord is, maar slechts weinigen?
Het laatste deel van de zeventiende eeuw was niet vriendelijk voor Londenaren. De Grote Pest van Londen, die was uitgebroken in 1665, was amper tot een einde gekomen toen de Grote Brand de stad overspoelde op de 2N van september, 1666. Maar het was een catastrofe die wachtte om te gebeuren, aangezien de middeleeuwse huizen in Londen nog grotendeels van eikenhout waren gemaakt en aan beide kanten van smalle straatjes dicht bijelkaar lagen. De armere huizen waren waterdicht met teer, waardoor ze zeer gemakkelijk verbranden. Er waren geen brandweerkorpsen in de 1700s, en individuele mensen doven in plaats daarvan vuren met emmers water en archaïsche handpompen om de vlammen te bestrijden.
Hoe het allemaal begon
Op de avond van de 1st van september ging 1666, Thomas Farrinor, de koninklijke bakker, naar bed zonder zijn oven goed te doven. Vonken afkomstig van de brandende sintels staken brandhout aan dat vlakbij lag, en tegen de kleine uren van de ochtend stond Farrinor's huis in brand. Farrinor en zijn familie wisten te ontsnappen door een raam op de bovenverdieping, maar een assistent stierf in de vuurzee, het eerste slachtoffer van het vuur.
The Growing Blaze
Het vuur verspreidde zich al snel naar naburige huizen en vervolgens aan de overkant van de straat. Sparks legde stro en veevoeder in de Star Inn-stallen en van daaruit verspreidde het vuur zich naar Thames Street. De pakhuizen aan de rivier langs de Theems waren gevuld met brandbare materialen zoals oliën, talg voor kaarsen, kolen en sterke dranken. Toen de gebouwen in brand vlogen, explodeerden sommige van deze materialen en werd het vuur een oncontroleerbare inferno. Tot nu toe deden buurt-emmerbrigades hun best om de vlammen te doven, maar haastten zich nu naar huis om hun eigen families en hun kostbaarheden te evacueren.
Een stad in rook
De droge zomerwinden deden hun best om het vuur zo ver en zo snel mogelijk te verspreiden. Lord Mayor Sir Thomas Bloodsworth vertraagde het afbreken van gebouwen om brandgangen te creëren, een effectieve blustechniek van die tijd. Tegen de tijd dat hogere autoriteiten hem in de plaats hadden gesteld om de sloop van deze gebouwen te bevelen, had het vuur een momentum gekregen dat de gaten zou doorbreken voordat ze volledig konden worden gecreëerd. Sommige mensen vluchtten door de Thames River, slepend wat ze hadden kunnen redden, terwijl velen hun toevlucht zochten in de heuvels rondom Londen.
De nasleep van de Inferno
Het vuur verwoestte Londen vijf volle dagen voordat het onder controle werd gebracht op de 6th van september. De climax kwam toen de vlammen het gebied van de Tempel van het Juridische District van Londen overspoelden. De brandende gebouwen moesten worden neergehaald met buskruit en voordat het allemaal was afgelopen, had de Grote Brand 13,000-huizen, talloze openbare gebouwen en bijna 90-kerken verwoest. De meest prominente van de laatste was de St. Paul's Cathedral, die in die tijd al zware reparaties onderging. Veel andere historische monumenten waren ook uitgehold en rond 100,000 werden mensen dakloos gemaakt. Het vuur heeft verrassend genoeg maar weinig mensenlachtoffers geëist en het aantal doden, afhankelijk van de bron, werd vastgelegd als ergens tussen 6 en 16. Dit cijfer is echter in twijfel getrokken, omdat het misschien niet effectief heeft geteld en de arme en middenklasse bevolking van de stad omvatte.
Koning Charles II begon binnen een paar dagen aan de wederopbouw van zijn hoofdstad. Sir Christopher Wren herontworpen en gereconstrueerd St. Paul's Cathedral, omringd door vele andere kleine, nieuwe kerken. Na een harde les te hebben geleerd, werden de meeste nieuwe huizen gebouwd van steen en steen in plaats van hout en werden ze gescheiden door dikke muren. Straten werden breder gemaakt en steegjes waren verboden. Er waren echter geen brandweerkorpsen en Londen zou tot de achttiende eeuw moeten wachten om een permanente brandweer te zien zoals we die nu zouden herkennen.
Een vurige erfenis
Een paar jaar nadat de brand de stad overspoelde, werd een herdenkingskolom opgericht aan de Grote Brand van Londen dichtbij de plaats van de bakkerij van Farrinor. Gewoonweg bekend als "de Memorial", de kolom staat 202 voeten hoog en is versierd met sculpturen en gravures die verhalen vertellen over de vuurzee. Interessant genoeg beschuldigde een inscriptie op de Memorial, die in 1830 werd verwijderd, het vuur op het 'verraad en de boosaardigheid van de Popish-factie', met de nadruk op de religieuze spanningen die in die tijd in Engeland werden waargenomen.
