Landen Die Hun Eigen Kalender Gebruiken

Religieuze, administratieve en sociale functies in elk land of elke organisatie vereisen een systematische organisatie van dagen in de vorm van een kalender. Kalenders duiden datums voor bepaalde dagen aan. Civiele kalenders worden gebruikt voor doeleinden die administratief en officieel zijn in een land. Vaker wel dan niet, worden de burgerlijke kalenders ook gebruikt door de algemene bevolking in hun dagelijkse planning. De Gregoriaanse kalender, over de hele wereld gebruikt, wordt verondersteld het meest uitgebreid te vertrouwen op de burgerlijke kalender. Veel landen, christen of niet, over de hele wereld hebben deze burgerkalender geadopteerd, ondanks haar sterke band met de katholieke kerk. Er zijn echter landen die hun eigen kalenders hebben om civiele redenen. Deze landen vertrouwen volledig op een compleet andere kalender, hetzij naast het Gregoriaanse, hetzij in zijn geheel. Sommige van deze burgerlijke kalenders zijn slechts een aanpassing van de Gregoriaanse kalender.

Landen die hun eigen burgerlijke kalenders gebruiken

Noord-Korea, Taiwan, Japan en Thailand hebben burgerkalenders die een aanpassing zijn van de veelgebruikte Gregoriaanse kalender. U gebruikt respectievelijk de Noord-Koreaanse kalender, de Minguo-kalender, de Japanse kalender en de Thaise zonnekalender. De Thaise zonnekalender verving de Thaise maankalender in 1888 na de goedkeuring door koning Chulalongkorn. De Boeddhistische Tijd wordt gebruikt in het tellen van jaren in de Thaise zonnekalender die normaal 543 jaren vooruitlopen op het christelijke tijdperk van de Gregoriaanse kalender. Maanden worden genoemd in het hindoeïsme met astrologische namen van sterrenbeelden met maanden die 30-dagen hebben met namen die eindigen in -ayon en die bestaande uit 31-dagen met namen die eindigen op -akhom. Februari heeft een naam die eindigt in -phan en in een solaire schrikkeljaar wordt een dag toegevoegd aan zijn constituerende dagen.

De Indiase nationale kalender, de Hebreeuwse kalender en de Bangla-kalender zijn de burgerlijke kalenders die respectievelijk in India, Israël en Bangladesh worden gebruikt. Ze worden hand in hand gebruikt met de Gregoriaanse kalender. In India is er ook gebruik van de Vikram Samvat-kalender bekend. Voorafgaand aan 1955 waren er dertig kalenders in het land en dit werd toegeschreven aan politieke verdeeldheid in het land. Voor de civiele en sociale eenheid werd de Indiase nationale kalender aangenomen, waarvan het gebruik begon op 22^nd Maart 1957 voornamelijk in de overheidscommunicatie en in de Indiase radiostations. De maanden in de Indiase nationale kalender worden genoemd in overeenstemming met de tropische sterrenbeelden. Ten opzichte van de Gregoriaanse kalender begint de eerste maand op 22^nd of 21^st Maart, afhankelijk van of het een schrikkeljaar is of niet en staat bekend als Chaitra. Het Saka-tijdperk wordt gebruikt voor het tellen van de jaren in deze kalender.

Andere landen gebruiken hun eigen kalender

Iran en Afghanistan delen de kalender van de zonne-hijri voor administratieve en religieuze doeleinden. Ze gebruiken de Gregoriaanse kalender helemaal niet. Dit is dezelfde zaak met Nepal en Ethiopië, die uitsluitend de Vikram Samvat-kalender en de Ethiopische kalender gebruiken. De Ethiopische kalender heeft een nauwe correlatie met de Egyptische kalender waaruit deze is afgeleid. Het is een zonnekalender met 29th August of 30th August als de datum waarop het jaar begint op de Ethiopische kalender. Tussen de Gregoriaanse en de Ethiopische kalenders bestaat er een gap tussen 7 en 8.

Voor het gemak van begrip over de hele wereld bestaat er een manier om data uit deze burgerlijke kalenders ten opzichte van de Gregoriaanse kalenderdata uit te drukken.

Landen die hun eigen kalender gebruiken