Rond 1030 keerde Sitriuc, Viking King of Dublin, terug van een pelgrimstocht in Rome en zorgde voor land in het midden van het middeleeuwse Dublin, toen een dichtbevolkt gebied, voor de bouw van een kerk. Deze kathedraal is wat later de wereldberoemde Christ Church Cathedral Dublin werd of zoals het formeel bekend is, de Cathedral of the Holy Trinity. Door de jaren heen is deze kerk verschillende keren verbouwd en gerenoveerd. Er resteert echter niets van de oorspronkelijke kerk die koning Sitriuc in 1030 vestigde. Het is het oudste gebouw van Dublin en is al bijna 1,000 jaren een pelgrimsoord.
Geschiedenis
De kathedraal is waarschijnlijk eerst door de Engelsen rondom 1074-1084 onder een van de bisschoppen aangepast. Door 1152 werd het toegevoegd aan de Ierse kerk en niet veel later, een van de beroemde kerkhervormers van Ierland, aartsbisschop van Dublin, werd Laurence O'Toole zijn aartsbisschop. Hij legde de eerste steen voor de wederopbouw van de kathedraal die de oorspronkelijke structuur vervangt.
In de vroege 19e eeuw raakte de kathedraal in verval en ongeschikt verklaard voor gebruik. Verschillende pogingen om te herstellen zijn in de loop van de tijd gemaakt. Een dergelijke restauratie vond plaats in 1871. Henry Roe, een man die zijn fortuin verdiende door whisky-distilleerderij, droeg 220,000-ponden bij in zeven jaar, wat vandaag een equivalent van 26 miljoen euro zou zijn om het te herstellen. Deze restauratie heeft de kathedraal veranderd in wat het vandaag is. Het interieur is echter nog steeds een afspiegeling van een deel van de verbouwing al in de 1200s.
Unieke functies
Tijdens de renovatie die in 1871 en in de loop van 7-jaren begon, werden de huidige vloertegels, meubels en glas-in-loodramen geplaatst volgens de toen populaire Victoriaanse mode. De middeleeuwse vloeren en glas in lood zijn nog steeds enkele van de meest verbluffende kenmerken van de kathedraal van vandaag. Het is nog steeds moeilijk om te bepalen welk deel van de architectuur dat jaar werd gedaan vanwege de vele reconstructies die de kathedraal heeft doorstaan.
Een van zijn unieke kenmerken is de fascinerende architectuur die is hersteld in 1878. Het bestaat uit een doolhof van verschillende grote stenen pilaren die het gewicht van het gebouw dragen. De gebogen pilaren hebben historici, architecten en bezoekers al tientallen jaren geïntrigeerd.
De gebouwen die deel uitmaken van de kathedraal zijn gescheiden door een weg. Een volledig geïntegreerde stenen brug over de rijweg verbindt het westelijke uiteinde van de kathedraal met de Synode-zaal, nu bekend als de Dublina, waar een tentoonstelling over het middeleeuwse Dublin te zien is.
Andere weinig bekende eigenaardigheden over de kathedraal zijn een gemummificeerde kat en rat. De legende gaat dat de kat de rat in de pijp van het kerkorgel heeft achtervolgd en dat beiden daar vastzaten. Ze worden achter glas getoond in de crypte, de grootste crypte van de kathedraal in Ierland.
Behoud
Verschillende pogingen zijn gedaan om de kathedraal in 1358, 1562, 1829, 1871 en de afgelopen jaren te renoveren. Sommige van deze renovaties waren uitgebreid en gedetailleerd. De Christ Church Cathedral onderging een ingrijpende renovatie in 1982 en opnieuw in de vroege 2000s en werd vervolgens voor het publiek geopend.
Als historisch gebouw wordt het beschermd onder architecturale gebouwen van historisch belang, en dit staat onder het record van beschermde structuren, in het Dublin City Development Plan, 2016-2022, goedgekeurd door de gemeenteraad van Dublin. Het behoud zorgt ervoor dat de prachtige Christ Church Cathedral Dublin behouden blijft en nog vele eeuwen zal blijven staan.
