Vroege leven
Karel de Grote werd geboren rond 742, Bertrada van Laon en Pepijn de Korte, die de vorsten van de Franken werden in 751. De exacte geboorteplaats van Karel de Grote is nog steeds niet zeker, hoewel er twee mogelijkheden zijn: Luik, België en Aken, Duitsland. Er is weinig bekend over de kuisheid en opleiding van de beroemde keizer, hoewel hij als volwassene een aantal talen beheerste en zowel het Latijn als het Grieks kon spreken. Na de dood van zijn vader Pepijn in 768, was het Frankische koninkrijk verdeeld tussen Karel de Grote en zijn jongere broer, Carloman. De broers hadden een moeilijke relatie, maar met Carloman's dood in 771 wordt Karel de Grote de enige heerser van de Franken.
Aan de macht komen
In de daaropvolgende dertig jaar breidde Karel de Grote, een meedogenloze krijger, zijn karakter steeds uit. In 772 begon hij aan een drie decennia lange reeks van gevechten om de heidense Saksen te onderwerpen en te verslaan, terwijl hij ook campagne voerde tegen de Lombarden in Noord-Italië, de Moren in Noord-Spanje en de Avaren in het hedendaagse Oostenrijk en Hongarije, dat hij allemaal overwon en opgegaan in zijn Frankische koninkrijk. De Saksen werden uiteindelijk onderworpen in 804, veel van hen bekeerden zich tot het christendom in het proces. Ze werden nu geregeerd door een zegevierende Karel de Grote, die door paus Leo III op eerste kerstdag 800 AD als Romeins keizer werd gekroond in de Sint-Pietersbasiliek in Rome.
Bijdragen
Karel de Grote veroverde een groot deel van Europa en verenigde zijn eigen Germaanse stammen met vele andere volken. Hij regeerde met grote administratieve en diplomatieke vaardigheden in een mate die wedijveren met het West-Romeinse rijk. Cruciaal was dat hij ervoor zorgde dat het christendom in het Westen kon overleven, in een tijd dat het in toenemende mate door de islam werd bedreigd. Afgezien daarvan was hij een soort middeleeuwse humanist, die onderwijs promootte en de 'Karolingische Renaissance' aanmoedigde, een periode van hernieuwde nadruk op wetenschap en cultuur. Hij stelde economische en religieuze hervormingen in en betuttelde de creatie van een gestandaardiseerde vorm van schrijven. Deze laatste werd uiteindelijk de basis voor moderne Europese gedrukte alfabetten.
Uitdagingen
Er moet aan worden herinnerd dat Karel de Grote vooral een overwinnaar was. Inderdaad, hoe progressief hij ook was als een heerser, zijn veroveringen baden Europa met bloed. Zijn drie decennia van oorlogsvoering met de Saksen waren bijzonder primitief, zoals ze waren door plundering, gijzelingen, mass-kilings, deportatie van opstandige Saksen, en draconische maatregelen om hun aanvaarding van het christendom af te dwingen, daden die hem noch het christendom dierbaar zouden maken naar zijn nieuwe onderwerpen. Als heerser werd hij ongetwijfeld veel meer bevreesd dan gewaardeerd voor zijn bijdragen aan de vooruitgang van cultuur en leren in zijn eigen tijd. De meeste voordelen van zijn sociale hervormingen zouden pas na hun instigatie pas na vele jaren duidelijk worden.
Dood en Legacy
Volgens zijn persoonlijke dienaar en biograaf, Einhard, had Karel de Grote een goede gezondheid tot de laatste vier jaar van zijn leven. In die tijd leed hij aan koorts en begon te meppen. Na het baden in enkele warme bronnen ontwikkelde hij ernstige koorts en stierf aan wat mogelijk pleuritis was in 814. Het imperium dat hij met zoveel energie had gesticht duurde de eeuw niet, hoewel de naam van Karel de Grote nog steeds voortduurt. Historici hebben gaten geslagen in zijn prestaties, bijvoorbeeld door kritiek te uiten op zijn religieuze hervormingen omdat hij te beperkt is qua breedte en omvang, en zijn culturele programma van het hebben van een klerikale vooroordeel. Niettemin wordt hij algemeen beschouwd als een grote verenkelaar en voor sommigen de vader van Europa zoals we die nu kennen.
