'S Werelds Meest Beboste Landen

Bossen spelen een belangrijke rol bij het ondersteunen van het leven op aarde. Ze fungeren als koolstofputten en helpen het klimaat op lokale en mondiale schaal te regelen. Bossen fungeren ook als opslagplaatsen voor overtollig water en spelen als zodanig een rol als natuurlijke reservoirs en waterzuiveringsinstallaties. Door de gevolgen van overstromingen te verzachten, dienen ze als natuurlijke regenwaterbeheersystemen. Bossen fungeren als habitat voor talrijke soorten en als opslagplaats voor genetisch materiaal voor zowel het planten- als het dierenleven.

Trends in Global Forest Cover

Vanaf 2010 is ongeveer 31% van het land van de aarde bos. Hiervan is 93% van deze bossen van nature aanwezig, terwijl het andere 7% door de mens is gemaakt. De bosbedekking van de aarde is ongelijk verdeeld, waarbij sommige landen het grootste deel van hun land in het bos hebben bedekt, terwijl anderen helemaal geen of helemaal geen bosbedekking hebben.

Net als veel andere ecosystemen hebben bosgebieden de neiging om de geografische grenzen van landen te negeren. Europa heeft de hoogste bosbedekking van alle continenten, grotendeels als gevolg van de massale bossen van de Russische Federatie. Als zodanig is ongeveer een kwart van de bossen van de aarde in Europa te vinden. Zuid-Amerika, dat het Amazonewoud in bezit heeft, heeft 21% van de bosbedekking van de planeet. Noord- en Midden-Amerika staan ​​op de derde plaats met ongeveer 18% van 's werelds bossen, waarvan de meeste te vinden zijn in Canada en de VS.

Het is interessant om op te merken dat de tien meest bosrijke landen goed zijn voor tweederde van 's werelds bosbedekking, terwijl het resterende 34% wordt verdeeld over alle overige landen. Alleen al de Russische Federatie heeft 20% van 's werelds bosbedekking, maar zou 53rd tot de meest beboste landen ter wereld rekenen vanwege de grote omvang van de totale landmassa. Houd er rekening mee dat alle onderstaande nummers afkomstig zijn van gegevens van de Wereldbank.

Wijzigingen in bosbedekking per regio

Bosbedekking verschuift voortdurend als reactie op natuurlijke patronen en menselijke activiteiten. Toename van bosbedekking kan van nature voorkomen, aangezien bossen hun grenzen uitbreiden naar eerder kaal land. Het gebeurt ook als gevolg van bebossing (menselijke activiteiten die bomen planten om bossen te produceren waar ze anders niet zouden bestaan) zoals het geval was in China, Bahrein, Egypte en Rwanda. Bosbedekking kan ook stabiel blijven door het natuurlijke proces van regeneratie of door herbebossing door mensen na bosbouwactiviteiten.

Verhoging of stabilisatie van bosbedekking gebeurt meestal in Europa en, in mindere mate, in het Nabije en Verre Oosten. De trend in deze regio's enigszins verzacht de verwoestende effecten van de ontbossing nog steeds in Midden-Amerika, Zuid-Amerika en Afrika.

Bosgebieden nemen natuurlijk af wanneer rampen zoals bosbranden en vulkanische activiteit bossen vernietigen. De meest voorkomende oorzaak van bosverlies is echter veruit menselijke activiteit. Ontbossing veroorzaakt snel verlies van bossen in Midden-Amerika, het Amazonebekken, het Congobekken en nabij de West-Afrikaanse kust.

Tussen 2000 en 2010 heeft ontbossing geleid tot een afname van de wereldwijde bosbedekking met een verbazingwekkende 13 miljoen hectare. Ontbossing vermindert de koolstofputten van de aarde en dient als katalysator voor aanhoudende klimaatverandering. Verminderde bosbedekking leidt ook tot verlies van waterwingebieden, wat op zijn beurt kan leiden tot slechtere overstromingen in het regenseizoen, meer ernstige droogte in het droge seizoen en bodemerosie door water en wind te allen tijde.

Trends in wereldwijde bosbedekking per land

A. Bosbedekking en beperkte menselijke activiteit

Landen die worden gekenmerkt door ongerepte bosbedekking omvatten Micronesië, de Seychellen en Suriname, die meer dan 95% van hun landgebieden hebben die worden gedomineerd door bosbedekking. Deze landen zijn klein in termen van zowel oppervlakten als totale populaties. Grote delen van deze landen zijn bergachtig en de bevolking heeft de neiging zich te concentreren op de vlakkere, beter bevaarbare gebieden. Hierdoor blijven bossen in de ondoordringbare gebieden grotendeels onaangetast door langdurige menselijke activiteit.

Vanwege de kleine bevolking van deze landen worden er weinig eisen gesteld aan de natuurlijke hulpbronnen van deze landen. Deze eilandlanden hebben ook geen geïndustrialiseerde economieën en hebben daarom beperkte landdegradatie en exploitatie van hulpbronnen.

B. Bosbedekking tussen geïndustrialiseerde landen

Finland, Zweden, Japan en Korea zijn alle geïndustrialiseerde landen met grote populaties met relatief uitgebreide bosbedekking. Japan, bijvoorbeeld, dient als een interessante case study. 300 jaar geleden was het tempo van ontbossing in Japan op kritieke niveaus. Menselijke interventie heeft echter in de loop van de tijd de Japanse bosbedekking hersteld tot het huidige percentage van 68.47%. De Japanners begonnen de grondstoffen uit hun bossen op een duurzamere manier te gebruiken en begonnen bomen specifiek voor hout te verbouwen. Dit verminderde het kappen van bomen in bossen, waardoor Japanse bossen konden regenereren. Na de Wereldoorlog 2 was er ook een voortdurende herbebossing om de schade aan de bossen als gevolg van de oorlog te herstellen. De Japanse bosbedekking is momenteel stabiel, met weinig toename of afname in bosrijke gebieden in de afgelopen jaren.

Finland en Zweden hebben een hoge bosbedekking en bloeiende houtindustrieën. Bosbouw is een belangrijke economische activiteit in beide landen. De Zweedse IKEA is bijvoorbeeld een wereldberoemd merk met veel producten gemaakt van Scandinavisch hout. De bevolking van deze twee Scandinavische landen is geconcentreerd in stedelijke gebieden. 85% van Zweden en Finnen woont in stedelijke gebieden, waardoor veel van de rest van het land onbewoond blijft. Veel van dit onbewoonde land is bos. Het is interessant om op te merken dat het bezit van bossen in deze noordelijke landen aanzienlijk verschilt in vergelijking met wat wordt gezien in tropische landen. 50% van de bossen in Zweden is eigendom van een familie, 14% van de Zweedse bossen is eigendom van de staat, en industriële ondernemingen bezitten 25% van de bossen aldaar. In Finland is 61% van bossen particulier eigendom, is 30% eigendom van de staat en is het resterende 9% eigendom van ondernemingen. De bosbouwmodellen van deze twee Scandinavische landen verenigen natuurbehoud en economie. Deze landen verdienen inkomsten uit belasting op opbrengsten van de bosbouwindustrie, die vervolgens niet alleen voor sociale welzijnsprogramma's, maar ook voor milieuvriendelijke initiatieven kunnen worden gebruikt. Wat behoud betreft, is meer dan 10% van de bossen per land geconserveerde gebieden waar geen logging mag plaatsvinden. De Scandinavische bosbouw in gebieden die niet onder bescherming staan, neigt echter naar het volgen van verantwoorde protocollen voor herbebossing, waarbij de bomen voor het planten en oogsten in Zweden en Finland een continue cyclus vormen. Deze twee Scandinavische landen investeren ook in onderzoek om hun houtindustrieën en bosbouwbeleid ecologisch duurzaam te houden.

Proactieve beschermingsmaatregelen zijn het meest effectief

Met de toegenomen vraag naar 's werelds natuurlijke hulpbronnen, moeten actieve maatregelen worden genomen om ervoor te zorgen dat hulpbronnen, inclusief bossen, op een verstandige manier worden gebruikt. Het duurzame gebruik van bossen is bewezen levensvatbaar, aangezien er samenhangende en alomvattende bosbouwpraktijken bestaan.

Landen met het hoogst beboste landoppervlak

• Bekijk informatie als een:
• Lijst
• tabel