De natuur presenteert enkele mysteries over hoe bepaalde dingen zijn zoals ze zijn. De kleur van de lucht is een natuurlijk fenomeen dat verschillende opvattingen en mythische en wetenschappelijke verklaringen heeft getrokken. Op heldere dagen is de lucht blauw, met de kleur soms meer witachtig, vooral richting de horizon. Verschillende wetenschappers hebben verschillende theorieën ontwikkeld die de blauwe kleur verklaren. De meeste wetenschappers zijn het erover eens dat de atmosfeer bijdraagt aan de kleur van de lucht. Een van die mythen is de verklaring dat de lucht blauw is omdat licht van de zon de blauwe kleur van de oceanen weerspiegelt. Die verklaring is echter onjuist, aangezien hetzelfde verschijnsel van lichtabsorptie in de atmosfeer ook in het water optreedt, omdat de langere lichtgolven dieper worden geabsorbeerd dan de korte blauwe stralen.
Verstrooiing van licht
De meest geaccepteerde theorie die de blauwe kleur van de lucht verklaart, is de verstrooiing van licht door de atmosfeer. De atmosfeer bestaat uit gassen en andere deeltjes, die botsen met lichte deeltjes en deze in verschillende richtingen en intensiteiten verspreiden. Licht bestaat uit een spectrum van zeven kleuren met verschillende golflengten. Deze kleuren omvatten rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet, waarvan de deeltjes ongelijk zijn verspreid. Blauw licht reist met kortere golflengten en is meer verspreid dan de andere kleuren terwijl het zonlicht door de lucht passeert. Blauwe kleur heeft ook een hogere frequentie in vergelijking met rode kleur en verstrooit meer. Deze verstrooiing en re-verstrooiing creëert een effect waarbij de lucht blauw lijkt. Licht reist in een rechte lijn in alle richtingen. Tijdens deze bewegingen botst het met gasdeeltjes en andere materialen in de atmosfeer, die het licht absorberen en een vergelijkbare lichtkleur uitstralen naar die welke werd geabsorbeerd.
Tyndall en Rayleigh Theories
John Tyndall, een 19-eeuwse wetenschapper, was de eerste die een correcte theorie van de blauwe kleur van de lucht ontwikkelde. Lord Rayleigh uiteengezet op Tyndall's theorie van verstrooiing van het licht door de atmosfeer. Rayleigh voerde meer onderzoeken uit naar het gedrag van licht, en kwam uiteindelijk tot de conclusie dat blauw licht meer verspreid is dan rood licht. Hij schatte dat het blauwe licht meer dan rood is verdeeld met een factor 10. Eerder geloofden wetenschappers dat stof en waterdeeltjes in de atmosfeer bijdroegen aan de absorptie en verstrooiing van licht. De theorieën werden verlaagd, omdat de lucht van kleur veranderde met veranderende hoeveelheden atmosferisch stof en water.
Biologie
De kleur van de lucht is ook gekoppeld aan de receptoren in onze ogen, die variëren in gevoeligheid voor triggers van verschillende kleuren. De kegels voor kleur nemen kleuren van golflengten anders waar. Van blauwe receptoren is bekend dat ze gevoeliger zijn dan die van rode en groene kleuren, daarom is de kans groter dat ze de blauwe lichtdeeltjes waarnemen die uit het zonlicht zijn verspreid.
