Waarom is het het Midden-Oosten genoemd?
De term 'Midden-Oosten' is ontstaan vanuit hetzelfde Europese perspectief dat Oost-Azië 'het Verre Oosten' noemde. Het Midden-Oosten is het transcontinentale gebied tussen West-Azië en Egypte. Het bestaat uit 17-landen en een geschatte populatie van 371 miljoen. Enkele van de grootste steden in het gebied zijn Riyad, Cairo en Istanbul.
Achtergrond
De oorsprong van de term "Midden-Oosten" wordt beschouwd als in het kantoor van British India tijdens de 1850s. Het werd gepopulariseerd door Alfred Thayer Mahan, een Amerikaanse marine strateeg die in 1902 refereerde aan de regio tussen Arabië en India. Mahan's definitie van het Midden-Oosten was het gebied rond de Perzische Golf. Sir Ignatius Valentine Chirol heeft deze definitie verder uitgebreid om tegemoet te komen aan de Aziatische regio's waarvan de gebieden zich uitstrekten tot India.
Voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog, een andere term, het "Nabije Oosten", duidde de oostelijke oevers van de Middellandse Zee aan, naast regio's die zich in het centrum van Turkije bevinden. Het Midden-Oosten werd door de Britten gebruikt bij het benoemen van het commando in Egypte in de late 1930s. Het was na dit gebruik dat de term op grote schaal werd gebruikt in het Westen. In 1946 begon het Midden-Oosteninstituut te werken in Washington, DC, de hoofdstad van de Verenigde Staten.
Geschiedenis van de regio
Het gebied dat nu wordt aangeduid als het Midden-Oosten, stond in het Middeleeuwen bekend als het Midden-Oosten. Het staat bekend als de bakermat van de beschaving omdat het de thuis was van enkele van de oudste menselijke ontwikkelingen. Dergelijke beschavingen omvatten die van Mesopotamië, het oude Egypte, Hettitische, Griekse, de Levant, Perzië en het Arabische schiereiland. Het Oude Nabije Oosten werd bestuurd door meerdere rijken, beginnend met het Neo-Assyrische rijk, Achaemeniden, Macedonische, Iraanse, Romeinse en Byzantijnse rijken. Het islamitische kalifaat begon hun Arabische verovering van het gebied in de 7 eeuw. Het Ottomaanse Rijk, dat de controle had over de regio, werd verslagen door de Britten na de Eerste Wereldoorlog. De Fransen en de Britten verdeelden de macht in het Midden-Oosten na het uitvoeren van hun partitie en definieerden zo enkele van de geografische grenzen die vandaag nog steeds worden gebruikt. Tegen het einde van de 1960s hadden landen in het Midden-Oosten de onafhankelijkheid bereikt en zochten ze een identiteit in het wereldlandschap. De regio heeft een economisch belang bereikt door de aanwezigheid van oliereserves.
Landen van het Midden-Oosten
Landen die tot deze regio behoren zijn Irak, Iran, Cyprus, Oman, Egypte, Bahrein, Turkije, Verenigde Arabische Emiraten, Qatar, Palestina, Jemen, Saoedi-Arabië, Libanon, Israël, Syrië, Koeweit en Jordanië. Sommige landen worden af en toe toegevoegd in de definitie zoals Azerbeidzjan, Georgië en Armenië. Andere landen zijn geciteerd in de zaken van het Midden-Oosten, zoals Pakistan, Afghanistan, Marokko, Tunesië en Algerije.
Etniciteit, taal en religie
De meerderheid van de bevolking van de regio identificeert zich als Arabier, terwijl de rest Turkse, Arameeërs, Perzen, Koerden, Berbers, Shabaks, Zazas, Assyriers en Samaritanen omvat. Talrijke dialecten van de Arabische taal worden veel gesproken in het Midden-Oosten. Literair Arabisch dient als de officiële taal in de meeste staten in het gebied. Andere gesproken talen zijn Perzisch, Turks, Hebreeuws, Koerdisch, Armeens, Grieks en Engels. Sommige van 's werelds belangrijkste religies, waaronder de islam, het christendom en het jodendom, hebben hun wortels in het Midden-Oosten. Deze religies hebben zelfs in de moderne tijd veel aanhangers in het Midden-Oosten. Andere religies die in het gebied worden beoefend zijn Yazidisme, Bahá'í geloof, Sjabakisme en Mandaeïsme.
