Nakhi of het Nashi-volk is een etnische groep die wordt gevonden aan de voet van de Himalaya in de provincie Yunnan en de provincie Sichuan in China. Men denkt dat ze zijn gemigreerd vanuit Zuidwest-China en zijn verhuisd naar de Tibetaanse regio. Nakhi behoort tot etnische groepen die door de Chinese regering officieel worden erkend. De regering van China beschouwt de Mosuo als onderdeel van het Nakhi-volk, een kwestie die door beide etniciteiten is betwist. Het Nakhi-volk werd onder de aandacht van de westerse wereld gebracht door Joseph Rock, een Amerikaanse botanicus, en Peter Goullart, een Russische schrijver. De twee vrienden hadden uitgebreid contact met het Nashi-volk en Peter beschreef hun overtuigingen en traditie in zijn boek 'Forgotten Kingdom'.
Geschiedenis van de Nakhi-mensen
Men denkt dat de Nashi afstammelingen zijn van Proto-Qiang, een etnische groep die op het Tibetaanse plateau leeft. Het Nashi-volk stond bekend als Mosha-yi tijdens de Sui en Tang dynastieën. Vaak lastiggevallen door andere stammen, verhuisde de Proto-Nakhi naar de oevers van de Nujiang River en vervolgens naar de rivier de Along in de huidige provincie Sichuan. Ze vestigden zich uiteindelijk in Baisha en Lijiang in 3 CE. Terwijl ze in Baisha waren, splitsten ze zich in drie groepen; de Nakhi die in Baisha, de Bai in Dali en de Mosuo verbleven die rond Lugu Lake wonen. Van de tiende tot de dertiende eeuw beleefden de Nakhi-mensen die in Lijiang woonden een periode van welvaart met landbouw, handwerk en veeteelt als belangrijkste economische drijvende krachten. Gedurende deze periode werden de mensen die de slavernij hebben getransformeerd in een feodale kaste van Lords.
Cultuur van de Nakhi-mensen
De cultuur van het Nakhi-volk is grotendeels van zichzelf, met weinig invloed van de Confuciaanse wortels van de Han-Chinezen. Hun muziek is tientallen jaren oud en wordt nog steeds in leven gehouden door artiesten als He Wen Guang, die gespecialiseerd is in zowel traditionele als moderne Nashi-muziek. De muziek bevat literaire teksten en muziekstijlen afgeleid van thema's die voorkomen in Tang, Song en Yuan.
Nashi architectonisch ontwerp is vergelijkbaar met dat van de Han-Chinezen. De huizen zijn gebouwd op een binnenplaats met een tot vier huizen eromheen. De tempels zijn versierd met houtsnijwerk op palen en muurschilderingen met dongba en boeddhistische invloeden. Crematie van de doden blijft een geprefereerd middel om de doden te vernietigen, hoewel begraven ook gebruikelijk is. Tijdens de begrafenisceremonies worden religieuze geschriften gezongen om de zonden van de doden te vergeven.
In de Nakhi-samenleving zijn vrouwen beperkt tot het grootste deel van het huishouden en werk op de boerderij en houden ze zich in de keuken als gasten in de buurt zijn. Ze zijn echter van invloed op gezinsbeslissingen. De dressing is een belangrijk onderdeel van de Nashi-cultuur. De vrouwen dragen losse jurken met wijde mouwen vergezeld door jassen en lange broeken. Schapenvacht kan over de schouder worden gedragen. In moderne tijden zijn de traditionele jurken zeldzaam bij de jongere generatie en worden ze alleen gedragen tijdens culturele evenementen.
Nakhi Language
De Nakhi-taal, gewoonlijk Naxi-taal genoemd, is een Sino-Tibetaanse taal die wordt gesproken door 300,000-mensen. De meerderheid van de Naxi-sprekers spreekt ook andere talen, waaronder Chinees, Tibetaans, Bai en Engels als tweede taal. De gebruikelijke dialecten van Naxi omvatten Lijiang, Lapao en Lutien. Lijiang wordt beschouwd als de meest uniforme van de drie dialecten en is sterk beïnvloed door het standaard Chinese dialect.
