Zuid-Afrika is een van de grootste landen in Afrika, met een oppervlakte van 0.471 miljoen vierkante mijl. Het land heeft een landgrens die 3,021-mijlen lang is. De internationale grens van het land werd voor het eerst afgebakend toen het land nog steeds een kolonie was en werd opgericht als resultaat van verdragen overeengekomen door de Europese koloniale machten in de late 19 eeuw. Zes landen grenzen aan Zuid-Afrika, waarvan er één een enclave is. Deze aangrenzende landen zijn Zimbabwe, Mozambique, Namibië, Botswana, Lesotho en Swaziland. Lesotho, dat wordt omringd door Zuid-Afrika, is een enclave. De grens tussen Botswana en Zuid-Afrika is de langste grens van Zuid-Afrika, terwijl de grens met Zimbabwe de kortste is.
Botswana
Een aangrenzend land in Zuid-Afrika is Botswana, een land ten noorden van Zuid-Afrika. Natuurlijke grenzen zoals rivieren bepalen grotendeels de grens en grotendeels volgt de grens de loop van rivieren. Deze rivieren die als natuurlijke grenzen fungeren, zijn de rivieren Limpopo, Molopo, Nossob en Marico. De grens begint bij het drieluik tussen Namibië, Zuid-Afrika en Botswana en gaat naar het oosten totdat het het eindpunt van Zimbabwe-Zuid-Afrika-Botswana bereikt. De grens strekt zich in totaal uit over 1,223-mijlen, waardoor het de langste internationale grens van Zuid-Afrika is die het met een ander land deelt. De grens werd vastgesteld aan het einde van de 19-eeuw zoals gedicteerd door de orde van de Raad aangenomen in 1895. De twee landen behielden de koloniale grens na het verkrijgen van onafhankelijkheid in de 20 eeuw. Er zijn tal van grensovergangen langs de grens, om het grensoverschrijdend legale verkeer te vergemakkelijken, waarbij ook grenssteden aan de grens worden aangetroffen.
Namibië
Ten noordoosten van Zuid-Afrika ligt Namibië, een land waarmee het een 601-mijl lange landgrens deelt. De grens begint bij het tri-punt Botswana-Zuid-Afrika-Namibië en loopt oostwaarts naar de Atlantische Oceaan. De grens werd voor het eerst afgebakend tijdens het 1890 Heligoland-Zanzibar-verdrag tussen de Duitsers en de Britten, om de Britse Kaapkolonie te scheiden van Duits Zuidwest-Afrika. Beide landen handhaafden de grens zoals bepaald in het 1890-verdrag, zelfs na het verkrijgen van onafhankelijkheid. Er zijn in totaal zeven grensovergangen gevonden op de grens tussen Namibië en Zuid-Afrika. Twee van deze grensovergangen liggen in grensoverschrijdende parken en worden gebruikt door toeristen. De twee landen hebben aanspraak gemaakt op een deel van de grens die langs de Oranjerivier loopt, met als belangrijkste argument dat het deel van de rivier de grens ligt, zoals bepaald door het 1890-verdrag. Namibië beweert dat de grens door het midden van de rivier loopt, een positie die wordt tegengewerkt door Zuid-Afrika, die in plaats daarvan beweert dat de grens door de noordelijke oever van de rivier loopt.
Mozambique
Mozambique ligt ten noordoosten van Zuid-Afrika. De twee landen delen een landgrens die 305 mijl lang is. De grens begint bij het drievoudige punt dat Zimbabwe, Mozambique en Zuid-Afrika met elkaar verbindt, nabij de samenvloeiing van de rivieren Limpopo en Luvuvhu, en verplaatst zich naar het zuidoosten totdat het de Indische Oceaan bereikt in de buurt van de stad Ponta do Ouro. De grens wordt echter onderbroken door het koninkrijk Swaziland, dat de grens in tweeën deelt; de noordelijke en zuidelijke segmenten. Het noordelijke segment voert 255-mijlen uit, terwijl het zuidelijke segment 50 mijl lang is. Vier grensovergangen zijn te vinden langs de Mozambique-Zuid-Afrika om grensoverschrijdend verkeer tussen de twee landen te vergemakkelijken. De drukste van de oversteekplaatsen is de grenspost Ressano Garcia-Lebombo, waar de drukke Maputo Corridor Highway de internationale grens overschrijdt. Twee grensovergangen bevinden zich in het Limpopo Transfrontier Park; de grensposten Pafuri en Giriyondo, waarvan de laatste alleen door toeristen wordt gebruikt.
Swaziland
Het koninkrijk Swaziland ligt ten noordoosten van Zuid-Afrika en is het kleinste buurland van Zuid-Afrika. Van de aangrenzende landen van het land, Swaziland deelt de tweede-kortste landgrens met Zuid-Afrika, met de grens tussen de twee landen die 267 mijlen in lengte zijn. Er zijn 11-grensposten gelegen langs de grens tussen de twee landen, waaronder de grenspost Josefsdal-Bulembu, de grenspost Waverley-Lundzi, de grenspost Bothashoop-Gege en de grenspost Nerston-Sandlane.
Lesotho
Lesotho is een enclave, volledig omringd door Zuid-Afrika. De twee landen delen een landgrens die 565 mijl lang is. De top van de Mont-aux-Bronnen van de Drakensbergen vormt de start van de grens, vanwaar het langs de rivieren Orange, Tele en Caledon loopt, en de drainage van de Drakensbergen verdelen en terug naar het beginpunt om een lus. Oost-Kaap, Vrijstaat en KwaZulu-Natal zijn de drie Zuid-Afrikaanse provincies die de grens raken, evenals alle tien districten van Lesotho. De grens werd eerst afgebakend in 1868 tijdens de vorming van het Britse protectoraat Basutoland (het hedendaagse Lesotho). De Conventie van Aliwal North gehouden in 1869 voorzag in de oprichting van een grensverdelings Oranje Vrijstaat in Zuid-Afrika en Basutoland, waarbij de beschrijving van de grens later werd bevestigd in een kennisgeving van de regering van november 1871. Volgens de bepalingen van de koloniale grens moest de grens de St. John, Cornetspruit en Tees rivieren volgen, en gemarkeerd door de bergen Jammerberg en Langeberg. Er zijn tal van grensposten langs de grens tussen Zuid-Afrika en Lesotho, waaronder de Maseru-brug en de grensovergangen van Ficksburg Bridge, die beide 24-uren van de dag bedienen.
