De Great Salt Desert, ook wel bekend als Dasht-e-Kavir, is de woestijn in het midden van het Iraanse plateau. Met een oppervlakte van ongeveer 30,000 sq mi en het meten van 500mi door 200mi is de Dasht-e-Kavir de zesentwintigste grootste woestijn ter wereld. Het strekt zich uit van Dasht-e Lut naar de Alborz-bergketens. De woestijn is verdeeld tussen verschillende Iraanse provincies, waaronder Yazd, Isfahan, Teheran, Semnan en Khorasan.
Over 3,000 jaar geleden, tijdens het post-glaciale tijdperk, had de Kavir een enorme reeks meren. De Aziatische moesson bereikte centraal Iran en bracht zware zomerregen die talloze meren vormde op het Iraanse plateau. In de loop van de tijd droogden de meren op en lieten zoutlagen achter die resulteerden in de vorming van prachtige zoutkoepels in de woestijn.
Kenmerken van de woestijn
De woestijn heeft talloze unieke natuurlijke structuren die honderden jaren geleden werden gevormd. Enkele van de structuren in Dasht-e Kavir een kwelder, een gebied met zandduinen en zelfs een nationaal park.
1) Kavir Buzurg
De Kavir Buzurg is een grote kwelder die zich in het midden van Dasht-e Kavir bevindt. Het beslaat een gebied van ongeveer 199-mijlen met 99-mijlen, en het wordt gescheiden van de andere kwelders door omliggende zandheuvels. De regio is een regenschaduw-woestijn die weinig vocht krijgt. Zodra het water uit de wetlands verdampt, laat het zoute korsten achter die de donkere zoute brij bedekken. Hoewel reizigers de zoute korst kunnen doordringen, kan de reis door Kavir Buzurg behoorlijk gevaarlijk zijn. Kavir Buzurg is bijna onbewoond met enkele mensen die in de omliggende bergen wonen.
2) Rig-e Jenn
Rig-e Jenn is een breed gebied van zandduinen in het centrum van de Grote zoute woestijn, direct aan de grens van de provincies Isfahan en Semnan. Alle oude karavaanreizigers reisden nooit naar deze regio omdat ze geloofden dat boze geesten Rig-e Jenn achtervolgden. Momenteel geloven sommige van de naburige dorpen en steden nog steeds in deze mythe. Zelfs Sven Hedin vermeed Rig-e Jenn tijdens zijn verkenningen van de Iraanse woestijnen in de 1900s. Alfons Gabriel, een Australische geograaf, doorkruiste de zuidelijke delen van deze regio op weg naar Arusan vanuit Ashin tijdens de 1930s.
3) Kavir National Park
Kavir National Park is een beschermde ecologische regio met een oppervlakte van ongeveer 1,500 vierkante mijlen in Noord-Iran. Het is aan de westkant van Dasht-e Kavir. Een grote halfronde rots die bekend staat als Siahkuh, vormt de kern van het nationale park van Kavir. Het staat bekend als klein Afrika vanwege de aanwezigheid van safari-achtige dieren in het wild, waaronder Aziatische jachtluipaarden, gazellen, Indiase wolven, Perzische luipaarden en gestreepte hyena's. Het Namak-meer op de grens van het park is een kwelder en het water stroomt vanaf de noordzijde door het riviertje de Qom.
Het klimaat van de Dasht-e-Kavir
De woestijn ervaart een dor klimaat en het ontvangt in de winter weinig regen, maar de omliggende bergen bieden genoeg afvloeiing waardoor de seizoensgebonden moeraslanden en meren ontstaan. In de zomer kan de temperatuur oplopen tot vijftig graden Celsius, met een gemiddelde van 22 graden Celsius in januari. De woestijn is bedekt met kiezels en zand, seizoensgebonden meren, rivierbeddingen en moerassen. De hoge temperatuur zorgt voor een hoge verdamping die de moddergronden en wetlands met grote zoute korsten verlaat.
