Klein-Azië, ook wel Anatolië of het Anatolische plateau genoemd, is de meest westelijke uitsteeksels van Azië, die voornamelijk uit het hedendaagse Turkije bestaat. Klein-Azië is meestal synoniem met Aziatisch Turkije, dat bestaat uit bijna het hele land. De zuidoostelijke en oostelijke grens van Klein-Azië is de huidige grens van Turkije met buurlanden Armenië, Iran, Irak, Georgië, Azerbeidzjan en Syrië. Over 95% van het land van Turkije is in Klein-Azië. De oude inwoners van Klein-Azië spraken de Anatolische taal die nu is uitgestorven en vervangen door de Griekse taal vanaf de klassieke oudheid en tijdens de Hellenistische, Romeinse en Byzantijnse periode. Klein-Azië heeft een oppervlakte van ongeveer 291,773 vierkante mijlen, een gemiddelde lengte en een breedte van respectievelijk ongeveer 650 en 300 mijlen. Klein-Azië wordt begrensd door de Zwarte Zee, de Middellandse Zee, de Egeïsche Zee, de Zee van Marmara en de Armeense hooglanden in respectievelijk het noorden, het zuiden, het westen, het noordwesten en het oosten. Klein-Azië wordt van Europa gescheiden door de Straat van Dardanellen en de Bosporus.
Geschiedenis van Klein Azië
Klein-Azië wordt beschouwd als een van de belangrijke regio's waar de evolutie van de mens zich vestigde in de regio tijdens de paleolithische en neolithische perioden. Oude koninkrijken die regeerden in Anatolië zijn het Akkadische rijk, het Assyrische rijk, het Hettitische koninkrijk en neo-Hettitische en neo-Assyrische koninkrijken. Het Griekse koninkrijk onder Alexander de Grote en het Romeinse Rijk bezette Klein-Azië tijdens de klassieke periode. Het Ottomaanse Rijk ontstond als een krachtige dynastie in de 15 eeuw met als resultaat de verspreiding van de islam in de regio. Het gebied Klein-Azië werd in 1923 na de val van het Ottomaanse Rijk na de Turkse onafhankelijkheidsoorlog tussen 1919 en 1923 als Turkije gevestigd.
Aardrijkskunde en klimaat van Klein-Azië
Klein Azië is een opgetild, bijna rechthoekig stuk land. De regio is geografisch divers met bergachtige regio's, kustvlaktes, rivieren en meren. Anatolië (het grootste deel van het moderne Turkije) is verdeeld in zes verschillende regio's, waaronder de Egeïsche Zee, de Zwarte Zee, de Middellandse Zee, Centraal-Anatolië, Oost-Anatolië en Zuidoost-Anatolië. De regio van Marmara is richting het Europese deel van Turkije. De Egeïsche regio heeft vruchtbare bodems en een mediterraan klimaat, evenals de langste kustlijn. Het Zwarte Zeegebied is het meest beboste gebied met een steile kust en smalle valleien vanwege de verhoogde bergkammen. Centraal-Anatolië is het meer semi-aride gebied van het Anatolische plateau met hoge snelheden van erosie als gevolg van overbegrazing. Net als zijn geografie heeft Anatolië een zeer gevarieerd klimaat, waaronder een continentaal, mediterraan en gematigd zeeklimaat. De regio ervaart daarom variaties in temperaturen gedurende verschillende seizoenen evenals de hoeveelheid ontvangen neerslag. De centrale regio ervaart bijvoorbeeld een landklimaat met hete zomers en koude winters met sneeuw en ontvangt lage en onregelmatige neerslag.
Biodiversiteit van Klein Azië
Klein Azië biedt een breed scala aan ecologische zones, waaronder gematigde, breedbladige, naaldbossen, gemengde en mediterrane bossen, bossen, struikgewas, steppen en bergbossen. Binnen deze Ecoregio's bestaan er verschillende soorten endemische flora en fauna. Plantensoorten binnen het Anatolische plateau omvatten de Turkse pijnboom, aardbeiboom, Kermes-eik, Laurierboom, de Anatolische zwarte den, de ceder van Libanon, de Aleppo-den en de droge eik. Diersoorten omvatten ongeveer 1500-gewervelde soorten en meer dan 19,000-ongewervelde soorten met hoge percentages endemisme. Klein-Azië is een belangrijke route voor trekvogels, vooral in de lente en de herfst. Enkele van de dieren in de regio zijn de mediterrane monniksrob, de noordelijke ibis, de witkopeend, de gans met rode borst, de grote trap en de oostelijke keizerarend.
