Waar Zijn Meren Gevonden Buiten De Planeet Aarde?

Auteur: | Laatst Bijgewerkt:

Een meer is een gebied dat is gevuld met water dat zich in een bassin bevindt en dat zich op of onder het aardoppervlak bevindt. Meren zijn meestal omgeven door land en maken geen deel uit van een oceaan of zee. Rivieren, beken of regenwater vult meren waardoor ze variëren in grootte, afhankelijk van het volume water dat binnenkomt of uit het meer komt. Gesloten of endorheïsche meren hebben geen enkele uitlaat en bevatten vaak geen zoet water, terwijl zoetwatermeren stopcontacten hebben op het land of ondergronds. Kunstmeren zijn gebouwd om industriële stroomopwekking, huishoudelijke watervoorziening, recreatie en landbouwactiviteiten te bieden. NASA's recente studies tonen aan dat meren niet alleen uniek zijn voor de aarde, omdat er bewijs is van waterlichamen op andere planeten, manen en hemellichamen in ons universum.

Kraken Mare

De Kraken Mare is het grootste lichaam van vloeistoffen gevonden op de grootste maan van Saturnus, Titan en wordt verondersteld groter te zijn dan de Kaspische Zee op aarde. De naam Kraken is afkomstig van de legendarische zeemonsterwoning voor de Noorse kust (een wezen uit de folklore) genaamd Kraken. Cassini ruimtesonde ontdekte dit meer in het jaar 2008 en mat 154,441 vierkante mijlen in oppervlakte. In detail kan Kraken Mare 175 meters diep zijn en vertoont het tekenen van langzaam bewegende golfbewegingen. Waarnemers geloven dat dit meer uit koolwaterstoffen bestaat. Er zijn plannen om een ​​sonde-missie in het meer in te voeren om meer gegevens te verzamelen.

Ligeia Mare

Op de noordpool van Titan, ligt de Ligeia Mare naast de Kraken Mare en, net als zijn buur, bestaat de inhoud van dit meer voornamelijk uit koolwaterstoffen, voornamelijk methaan en sommige organische verbindingen, evenals ethaan en stikstof. De Ligeia Mare meet ongeveer 260 mijlen met 217 mijlen over met meer dan 1240 mijlen van de kustlijn. Het meer wordt verondersteld groter te zijn dan Lake Superior. Dit meer dankt zijn naam aan een sirene in Griekse mythologische figuren. Geschatte cijfers tonen aan dat de maximale diepte van Ligeia Mare bijna 219 meter is met enkele zeer ondiepe gebieden, waardoor de gemiddelde diepte 54.6 meter wordt. Het totale volume aan vloeistof in dit meer is ongeveer 1679 kubieke mijl

Loki Patera

Loki Patera is een actieve vulkanische depressie op Io, de maan van Jupiter met een lavameer. De activiteit van dit meer is vergelijkbaar met de snelgroeiende mid-oceanische rug van de aarde. Van de genomen foto's geloven wetenschappers dat de depressie van Loki Patera de grootste tot nu toe is in het zonnestelsel en matig vol met vloeibaar gemaakte lava en bedekt met een dunne laag verharde lava korst. NASA legt uit dat het lavameer altijd aanvult uit ondergrondse magmareservoirs, een factor die ook bijdraagt ​​aan de activiteit van Loki Patera. Loki Patera heeft periodiek zeer hoge thermische emissies. Dit meer kreeg de naam van de Noorse God Loki.

Meren op planeten, asteroïden en andere lichamen

NASA en andere ruimteagentschappen blijven meren in ons zonnestelsel ontdekken en streven naar het zoeken naar tekenen van leven waar deze meren verschijnen. Vanwege de structuur en de kenmerken van de lichamen van het zonnestelsel, bevatten de meren echter geen vergelijkbare elementen in exacte verhoudingen tot het water van de aarde. De huidige kennis van deze waterlichamen levert schattingen op, maar geen exacte metingen van elementen in de vloeistoffen, maar met ruimtemissies zoals de Mission to Mars, kunnen wetenschappers binnenkort nauwkeurige metingen uitvoeren. Of de meren het leven kunnen ondersteunen of niet, is misschien niet bekend, maar toekomstige ontdekkingen kunnen antwoorden geven. De aarde heeft verschillende meren die ondergronds zijn en als tekenen iets zijn om aan vast te houden, kan dit hetzelfde zijn voor andere planeten, asteroïden en zonnestelsellichamen. Borden zoals waterdamp en geisers kunnen wijzen op ondergrondse meren. Tot dusverre hebben verkenningen de mogelijkheid blootgelegd van vloeibare lichamen onder oppervlakken van veel zonnestelsellichamen, en met vooruitgang in exploratietechnologie zal waarschijnlijk in de nabije toekomst meer informatie beschikbaar zijn.