Het Virginia Plan, ook wel het Grootstaatplan of het Randolph-plan genoemd, was een voorstel voor een naar de bevolking gewogen verdeling (verdeling van wetgevende functies) in de nationale wetgevende macht. Het plan was geschreven door James Maddison tijdens de Constitutionele Conventie van 1787 terwijl ze wachtten tot het quorum zou komen.
Achtergrond van het Virginia Plan
Het plan was in het belang van Virginia, dat toen de dichtstbevolkte staat en andere relatief dichtbevolkte staten was, omdat het wilde dat de vertegenwoordiging in de federale wetgevende instanties zou worden gewogen op basis van de bevolking en rijkdom van de staten. Het werd opgesteld door de vertegenwoordiger van Virginia bij het Congres van de Confederatie, James Madison, die later de 4th-president van de Verenigde Staten werd terwijl hij wachtte op het quorum van de constitutionele conventie. De Conventie kwam op een moment dat de jonge VS te kampen had met economische problemen die leidden tot radicale politieke bewegingen en de vrees dat het republikexperiment op het punt stond te vallen. De conventie was geroepen om de artikelen van de Confederatie aan te passen, maar het Virginia Plan stelde de agenda op voor de creatie van een nieuwe grondwet die de drafter verdient, James Madison, de informele titel van de vader van de grondwet.
Debat over het Virginia Plan
Het plan werd vóór de conventie ingediend door het hoofd van de Virginia-delegatie, gouverneur Edmund Randolph op mei 29, 1787. Het kaderde als 15-resoluties die de bevoegdheden en structuur van de nationale overheid probeerden te definiëren. Het stelde een drieledige nationale regering voor, bestaande uit de uitvoerende macht, de wetgevende macht en de rechterlijke macht. Het stelde ook een tweekamerstafparlement voor waarin staten stemmen zouden hebben die in verhouding staan tot de bevolking. Dit voorstel werd gesteund door de grote staten. In juni 15th, 1787 werd het Virginia Plan gecounterd door het New Jersey Plan, ook wel het Paterson Plan of het Small State Plan genoemd. Dit voorstel bracht de conventie officieel in handen van William Paterson uit New Jersey. Het Plan Paterson stelde voor de artikelen van de confederatie met amendementen te behouden in plaats van het Randolph-plan, waarin werd opgeroepen tot het opstellen van een nieuwe grondwet. Meer in het bijzonder wilde het Plan van New Jersey de eenkamerstelselwetgeving handhaven waarin elk slechts één stem had.
De kleinere staten steunden het voorstel van New Jersey dat tot een impasse leidde, omdat de grote staten niet van het Virginia Plan zouden afwijken. Als reactie op de impasse dienden Roger Sherman en Oliver Ellsworth het Great Compromise of het Connecticut-plan in, dat was overgenomen van de plannen van Paterson en Randolph. Het Connecticut Plan riep op tot een tweekamerstelsel met gewogen verdeling in het lagerhuis (Huis van Afgevaardigden) en gelijke vertegenwoordiging in het bovenhuis (Senaat). Belasting- en andere monetaire kwesties zouden in de Tweede Kamer aan de orde worden gesteld. Het voorstel werd in juni 16th, 1787 geratificeerd en werd de basis van de federale regering en de Amerikaanse grondwet. De conventie definieerde vervolgens hoe de populatie zou worden gedefinieerd voor representatieve verdeling. Driekwart van de slavenpopulatie moest meetellen voor populatiegegevens met het oog op vertegenwoordiging en ook als onroerend goed voor belastingdoeleinden. Bovendien stelde de conventie 1808 in als de laatste datum voor de invoer van slaven en somden de bevoegdheden van de rechterlijke macht en de uitvoerende macht op.
Betekenis van het Virginian Plan
Het plan speelde een cruciale rol bij het vaststellen van de algemene agenda voor het verdrag en riep op tot een sterke nationale regering. Het plan was het eerste document met suggesties voor de scheiding van de machten van de rechterlijke macht, de uitvoerende macht en de wetgevende macht. Het plan was succesvol in het oplossen van het verschil tussen de anti-federalistische en de federalistische partij, omdat het een tweekamerstelselwetgeving vroeg. Het plan werd uiteindelijk aangenomen door de conventie en werd opgenomen in de grondwet.
