Van 1979 tot 1989 en daarna bewapende en financierde de CIA het moedjahedien in Afghanistan ter ondersteuning van de Democratische Republiek Afghanistan. Deze financiering begon vóór de militaire interventie van de Sovjet-Unie en ging door gedurende de hele periode. Het programma steunde, door de aanbeveling van het regime van Muhammad Zia-ul-Haq in het naburige Pakistan, militante islamitische groepen die hen jaarlijks miljoenen dollars op een steeds sneller schema schonken. Operation Cyclone gaat de geschiedenis in als een van de langste en duurste CIA-operaties ooit. In de beginjaren varieerde de financiering tussen $ 20 en $ 30 miljoen dollar per jaar en steeg tot $ 630 miljoen per jaar door 1987.
Situaties die leiden naar operatiecycloon
In april 27, 1978, greep de communistische leunende Nur Muhammad Taraki macht en gedeelde macht tussen Taraki's extremistische Khalq en Parcham facties en samen ondertekenden ze een verdrag met de USSR. De extremist Taraki probeerde de landwetten te verbeteren en de seculiere opvoeding te verbeteren door middel van alle noodzakelijke middelen, waaronder onderdrukking en executie, op een manier die nog nooit eerder in het land is waargenomen, waardoor een mujahideen-opstand ontstond. Het jaar erop wees Hafizullah Amin Taraki af en de USSR dacht ten onrechte dat hij een Amerikaanse sympathisant was, omdat er claims waren dat de VS met een aantal facties in het land werkte. Politieke instabiliteit volgde die ertoe leidde dat de Sovjets Afghanistan binnenvielen, Amin doodden en Babrak Karmal als president installeerden. De VS probeerden de relatie met Pakistan te herstellen om de Sovjetinvloed in de regio te helpen tegengaan en kwam tegelijkertijd met het idee om moedjahedien te steunen om de oorlog te bestrijden, omdat directe VS-interventie ertoe zou leiden dat de USSR directer en agressiever zou reageren. Uit angst dat de Sovjet-expansie in de regio de veiligheid en olievoorraden zou bedreigen, financierde de CIA de mujahideen via Pakistan. Bovendien leidde de VS een massale boycot van de 1980 Olympische Zomerspelen in Moskou vanwege de Afghaanse invasie.
Het programma en financiering
De financiering van het programma ging door nadat Ronald Reagan het overnam en het jaarlijkse bedrag verhoogde. Ondersteuning bestond uit wapens, tactische training, logistieke ondersteuning en andere programma's die de capaciteit de rebellen op guerrillaoorlogvoering bouwden. De VS leverden ook luchtafweerraketten van Stinger die effectief Sovjethelikopters neutraliseerden en Afghaanse vluchtelingen bijstaan. Groot-Brittannië, Saoedi-Arabië en China hadden ook vergelijkbare minorprogramma's. Door de CIA geïnitieerde propaganda in de overwegend islamitische zuidelijke republieken van de Sovjetunie door middel van boeken over Sovjet-gruweldaden in Oezbekistan. Uiteindelijk trok de USSR zich terug uit Afghanistan in 1989, maar het sturen van de hulp via Pakistan leidde tot corruptie en sommige wapens vielen in de handen van Karachi-rebellen en voedden zo het geweld in het gebied.
Nasleep en kritiek
Meer dan 14,000 USSR-troepen stierven of werden vermist tijdens de programmaperiode en tijdens 50,000-gewonden. Onmiddellijk na de terugtrekking van de Sovjettroepen reduceerden de VS de financiering tot Hekmatyar en de steun aan Afghaanse vluchtelingen. De VS en Pakistan vielen opnieuw uit vanwege nucleaire explosiemiddelen die leidden tot de terugtrekking van alle vormen van militaire steun. De VS werden ook bekritiseerd omdat ze corruptie in Pakistan mogelijk maakten door middel van het programma en de financiering van Hekmatyar die zijn medemujahedin doodde, burgers, heroïne smokkelde en er ook van een gerucht sprake was dat hij een vriend van Osama Bin Laden was. Dit gerucht leidde tot theorieën die zelfs Bin Laden mogelijk hebben geprofiteerd van het programma, zij het indirect, en is ook de reden achter de populaire mythe dat Bin Laden een Amerikaanse creatie is.
